“ไม่เจอกันนานนะ” นั้นเป็นคำทักทายอันแสนสามัญธรรมดาที่สุดระหว่างเราสองคน . ฉันปิดประตู ถอดรองเท้าผ้าใบสีขาวไว้ข้างรองเท้าผ้าใบสีขาวอีกคู่ วางกระเป๋าสัมภาระและข้าวของจากซูเปอร์มาร์เก็ตไว้บนเคาน์เตอร์ครัว มีเพียงโคมไฟเหนือโต๊ะกินข้าวที่ส่องสว่าง แสงเหลืองนวลต่อกรกับความมืดของกลางคืนอย่างเหนื่อยล้า เจ...