13 #เย็น

เราเจอกันตอนเช้า แดดย้อมตัวเธอไปทั่ว จ้าซะจนลืมตาไม่ขึ้น

อากาศอุ่นสบาย เหมาะกับการเดินทางเป็นที่สุด

การเดินทางเราเริ่มต้น การเดินทางของเราสองคน

สามสิบนาที บนบัสคันจิ๋ว

ไม่รู้ทำไม แต่ไหล่เราติดกัน ไม่รู้ว่ามันปกติรึเปล่า แต่ฉันว่ามันพิเศษ

สงบ สบาย ปลอดภัย ฉันนึกออกแค่สามคำนี้ตอนอยู่กับเธอ 

ไม่รูัว่าฉันตาฝาดหรือคิดไปเองรึเปล่า แต่ฉันเห็นเธออมยิ้มตอนนั่งข้างกัน

ฉันไม่สังเกตมากหรอก เพราะฉันก็กำลังหลบหน้าตัวเองที่กลั้นยิ้มไม่ได้เหมือนกัน

เวลาผ่านไป เรียนรู้กันเพิ่มขึ้นอีกนิด

เราใช้เวลาทั้งวันอยู่ด้วยกัน กัดกัน หัวเราะกัน เป็นตัวเองกันสุดๆ

มุมใหม่ของเธอ มุมใหม่ของฉัน

ฉันชอบอยู่กับเธอ ชอบฟังเธอพูดเรื่องต่างๆ

ถึงแม้ว่าเธอจะชอบบอกว่าตัวเองพูดไม่เก่งก็ตาม (และฉันก็คิดว่าเธอน่ะคิดผิดซะแล้ว เธอพูดได้น่าฟังที่สุดไปเลย)

หวังว่าจะอยู่นานกว่านี้หน่อยแท้ๆ

น่าเสียดายที่เวลาเดินไวอีกแล้ว 

อากาศอุ่นเปลี่ยนเป็นหนาว ไอควันพ่นจากปากเราทุกครั้งที่พูด 

บัสจิ๋วคันเดิม ไหล่ติดกันไม่ต่างกับตอนแรก แต่รอบนี้เราชิดกันมากกว่าเดิม เดาว่าเพราะอากาศหนาวนี้

เราแทบไม่อยากก้าวขาลงจากบัส

สั่นไปหมด ฟันกระทบกันจนพูดแทบไม่ได้ศัพท์ เธอยิ้มขำปนเอ็นดู ล้อถามว่าเธอควรมอบเสื้อให้ฉันไหม แต่ถ้าทำก็คงหนาวตายแทน

ฉันขำ เราเดินปนวิ่งไปด้วยกัน 

ค่ำคืนหนาว แต่ใจฉันก็อบอุ่นแบบไม่น่าเชื่อ

อากาศหนาวแบบนี้ก็ไม่แย่เท่าไหร่ ฉันพึมพัมลำพัง