วันนั้น กวีไร้คำ ฟ้าไม่มีดาว ดาวฤกษ์สิ้นแสง ต้นแอปเปิ้ลไม่ออกผล ต้นพลูด่างไม่ผลิใบ ชาวนาไร้ฝน ชาวประมงไม่มีเรือ นาเกลือหมดน้ำเค็ม ครัวไทยไร้น้ำปลา นักการเมืองล้วนประกอบกรรมดี ฯลฯ วันนั้น ผมได้พบคุณ...... เพื่อที่วันรุ่งขึ้น พระเจ้าจะตื่นขึ้น และแก้ไขข้อทุกความผิดพลาดของวันก่อน...

อย่าเผลอไป จิบแรกที่เพียงดับกระหาย สึนามิแห่งความหลัง ก่อตัวเป็นสายน้ำหมุน วนเวียนไม่รู้จบ เธออาจถูกแรงดันของสายน้ำอันอ่อนโยนดูดกลืนจนจมลงไป อย่าเผลอเชียว ความงดงามที่สุดลูกหูลูกตา ทะเลทรายแห่งความหวัง คล้ายเห็นสวรรค์อยู่ลิบๆ ร้อยพันย่ำก้าวเธอแสบร้อนและอ้างว้าง ไม่มีน้ำ ไม่มีทางออก ทราย ทราย ทราย ห...

รอยยิ้มของเธอ ในวันนี้จะมีให้ผู้คนใหม่ๆ ที่พบเจอ อาหารแปลกลิ้น ถนนที่ไม่เคยเหยียบย่ำ เตียงที่ไม่เคยนอน ทิวทัศน์ที่แปลกตา ประสบการณ์ที่แปลกไป ไปเถอะที่รัก ฉันบอกเธอเงียบๆ เธอผู้โหยหาวันพรุ่งนี้ ฉันผู้กระหายน้ำของเมื่อวาน โลกใหม่รอเธออยู่ ข้างนอกนั่น ที่เธอนับวันรอพบกับมันเช่นกัน หัวใจที่โบยบินไกล...

เงียบสงัด ไม่มีวี่แววของมนุษย์โลก แม้แต่กรุงเทพก็ยังไม่ตื่นดี กาเอสเพรสโซ่สีดำควันพวยพุ่งเป็นครั้งที่สองของค่ำคืนกาแฟสีน้ำตาลเข้มทะลักใส่เตาไฟฟ้าประกายไฟสว่างแปร๊บๆตามจังหวะกระเพื่อมของของเหลว ตีสามห้าสิบภารกิจสะสมพอกที่หางของฉันกับเส้นตายในอีกไม่ถึงแปดชั่วโมงข้างหน้า สมองที่หนักอึ้งจนอยากหาหมอนมา...

ความไม่มี มันมีอยู่ ในจักรวาลที่กว้างใหญ่ มันมีความไม่มีที่ไพศาล มากมาย จนมิอาจมองข้าม ในบันทึกเปลี่ยว มีบรรทัดที่ว่างเปล่า ในความเวิ้งว้าง มีความทรงจำ มีบทสนทนา มากมาย แต่ไม่อาจลิขิตได้เป็นตัวอักษร หนักหน่วงราวโซ่ตรวนที่ผูกขาของนักโทษประหาร แต่เบาหวิวราวปุยนุ่นที่ 0 G ยังไม่มีคำบนบรรทัด บรรทัดนั้...

เห็นหมาป่าโดดเดี่ยวตัวนั้นไหม? มันแยกออกมาจากฝูง มันหากินตามลำพัง ในบางครั้ง เส้นทางของมันก็พามันไปเจอหมาป่าตัวอื่นบ้าง ไปผ่านดงหนามบ้าง เห็นหมาป่าโดดเดี่ยวตัวนั้นไหม? ที่เห่าหอนอยู่เดียวดายใต้แสงจันทร์ ในคราวที่บาดเจ็บ มันเลียแผลให้ตัวเอง มันเดินเขย่งๆ ไปที่ลำธาร เวลาที่ความหิวกระหายท่วมเต็มท้อง ...

ฝนตกทั้งวันทั้งคืนฝนตกตลอดเวลาฝนตกเดือนมกรา...ฝนตกหน้าหนาวอากาศไม่ค่อยจะหนาวแล้วแต่เย็นชื้นไปด้วยละอองฝนบ้านทั้งหลังชื้นไปด้วยละอองฝนชื้นจนละอองน้ำเกาะชื้นจนกลัวว่าโลกจะเปื่อยยุ่ยแล้วละลายหายไปกับสายฝนพื้นดินมีน้ำเจิงนองพื้นบ้านมีแต่ละอองน้ำเกาะโต๊ะ เก้าอี้ชื้นแฉะไปด้วยละอองน้ำไม่มีผ้าขี้ริ้วแห้งสน...

ใกล้จะถึงช่วงนั้นของเดือน...อีกแล้ว ฉันคิดว่าฉันโอเค ฉันคิดว่าฉันไม่เป็นไร ไม่เลยเดือนนี้ฉันปวดหัว ฉันปวดเอว ฉันเวียนหัว ฉันซึมเศร้า อาจเป็นเพราะอากาศที่อึมครึม ความกดอากาศต่ำปกคลุมอ่าวไทย ท้องฟ้าสลัว มืดมัว บดบังแสงอาทิตย์ ฉันไม่มีความสุข ฉันฟุ้งซ่าน ฉันไม่มีสมาธิ ฉันเบื่อ ฉันหิว ฉันกินทุกอย่างที่ข...

นักท่องเที่ยว ??นักเดินทาง ???มีคนบอกว่าสองคำนี้ต่างกันจริงหรือ ???หรือแค่นิยายที่ใครบางคนนิยามขึ้นเพื่อให้คุณค่ากับสิ่งหนึ่งมากกว่าอีกสิ่งหนึ่ง ฉันเดินทาง...ท่องเที่ยวเพื่ออะไร ?...ฉันไม่รู้....เพื่อได้เห็นสิ่งใหม่ ๆ.....เพื่อเปิดตา เปิดใจให้กว้าง......หรือเพื่อรูปสวย ๆ บนโซเชียลมีเดียเพื่ออะไร ??...