เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
กอ ลอ ออ นอนอวอรอรอตอพอลอ
ตีสามห้าสิบ
  • เงียบสงัด ไม่มีวี่แววของมนุษย์โลก
    แม้แต่กรุงเทพก็ยังไม่ตื่นดี

    กาเอสเพรสโซ่สีดำ 
    ควันพวยพุ่งเป็นครั้งที่สองของค่ำคืน
    กาแฟสีน้ำตาลเข้ม 
    ทะลักใส่เตาไฟฟ้า 
    ประกายไฟสว่างแปร๊บๆ 
    ตามจังหวะกระเพื่อมของของเหลว

    ตีสามห้าสิบ
    ภารกิจสะสมพอกที่หางของฉัน
    กับเส้นตายในอีกไม่ถึงแปดชั่วโมงข้างหน้า

    สมองที่หนักอึ้ง 
    จนอยากหาหมอนมารองรับ
    หัวใจเบาหวิว ลอยสูงขึ้น 
    เหมือนมีเป้าหมาย
    แต่ไร้ซึ่งทิศทาง

    บทกวีอำมหิต
    ฆ่าเวลาไปอีกยี่สิบนาที

    เวลาอันมีค่า
    หัวใจไร้ค่า
    บทกวีที่ไม่มีรูปลักษณ์ 
    คำที่ไม่มีคนอ่าน
    การบ้านที่ต้องทำส่ง

    เฮ่อ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in