เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
กอ ลอ ออ นอนอวอรอรอตอพอลอ
อุโมงค์ผีร้าย

  • I lay my body down to rest my weary head
    I think I left someone there; I left myself for dead


    เหนื่อย...
    อยากฟุบลงไปนอนกับพื้นตรงนี้
    ไม่อยากสนใจสายตารอบข้างนับร้อยคู่
    371 วันคืนที่เสแสร้งแกล้งทำเป็นแข็งแรง
    เมื่อไรจะจบลง

    Is there anybody here who can tell me where I am
    Or at least where I have been
    Because I fear I'm lost
    And I cannot be found again



    กลางเมืองสับสน ผู้คนไร้หน้าขวักไขว่ไขว้เขว
    ฉันหลงทางอยู่ในอุโมงค์มืดมิดเหน็บหนาว
    371 คืนที่รัตติกาลโอบกอด และฉันกอดตอบรัตติกาล
    สายตาคุ้นชินกับการไม่มีอยู่ของแสง
    ความสว่างอาจทำร้ายฉันได้
    ในอุโมงค์ผีร้ายนี้ฉันมองเห็น
    ฉันกลัวแสงแดดอุ่นยามเช้า
    เพราะมันอาจทำให้ฉันตาบอดได้

    I left my soul exposed to frail hands who hold
    My fate up in the air
    And through their fingers fall the meaning of it all
    Down to the floor it goes

    371 วันที่หัวใจฉันล่องลอย
    อ้อยอิ่งเคว้งคว้างกลางอุ้งมือที่่อ่อนโยนนั้น
    ชั่วขณะที่นานเหมือนชั่วนิรันดร์
    ก่อนที่มันจะหลุดร่วงลงราวอลิซหล่นลงโพรงกระต่าย
    ลูกนกที่ถูกพายุพัดจากยอดตาล
    เสี้ยววินาทีที่เศษแก้วกระทบพื้น
    ฉันค่อยๆ มองมันเกิดขึ้น สัมผัสอันเชื่องช้าและลึกซึ้ง
    ปริ ร้าว แตก สลาย แหลก กระจาย

    Waking in the afternoon
    A captive in a passive tomb
    Moments turn to long Decembers
    Stoking fires from dying embers
    I try to move a limb
    But there's a disconnect within
    A devil in the alchemy
    A phantom staring back at me; it's you


    ข้างนอกอุโมงค์นั้น
    การเปลี่ยนผ่านของวันและคืน
    ไม่มีความหมายกับฉันอีกต่อไป
    ฟูกอันอ่อนนุ่มคือหลุมศพของฉัน
    ฉันนอนขดนิ่งโดยไม่ต้องพึ่งด้ายตราสังข์
    ได้แต่สะกิดเกาแผลเก่า กลัวมันจะตกสะเก็ด
    คอยเป่าไต้ที่เกือบมอด ก่อนที่ควันจะดับไปตลอดกาล

    ด้วยสภาพอันน่าสมเพชนี้เอง
    ฉันรู้ดีว่าไม่มีวันที่ฉันจะออกไปได้เอง
    คนแปลกหน้าคนหนึ่งรออยู่ข้างใน

    ดังอสุรกายที่เติบโต รอกำเนิดทะลุผ่านกายเนื้อของฉัน
    เหมือนผีร้ายที่ชอนไช
    กัดกินตัวหนอนจากข้างใน
    ก่อนปีกกว้างใหญ่สยายออก
    ร่างใหม่บินขึ้นมาจากซากดักแด้ที่แห้งตาย

    371 วันที่แล้ว ฉันเข้ามาในอุโมงค์นี้
    ถ้าพรุ่งนี้ เธอเห็นใครหลุดออกมา
    จงกลัว จงวิ่งหนีไปให้ห่าง

    เพราะคนผู้นั้น มันไม่ใช่ฉันอีกต่อไป
    ___________________________________________

    ป.ล.
    มิอาจแอบอ้างว่าเขียน แต่ก็มิอาจเรียกว่าแปลได้
    จากเพลง Is there anybody here? (The Dear Hunter, 2015)
    https://youtu.be/PmTLqaOX9xI




เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in