ท่ามกลางความผกผันทางวิชาชีพขุดหลุมพรางโพรงตื้นเท่าวิธีเพาะเมล็ดพันธุ์ผลเอลเดอร์ว่าด้วยเรื่องกำบังที่เมอร์ริงไม่เคยหวาดกลัว ครั้นสำนึกถึงสถานะของสิ่ง ๆ ใดสิ่งหนึ่งจะพิลั่นพิเทาไปเป็นสิ่งใดสิ่งอื่นได้ กฎแปรเปลี่ยนของธรรมชาติสั่งสมประสบการณ์ให้เขาตกตะกอนมันอย่างแนบเนียนชินตา แม้คราวอยู่ต่อหน้าฝ่ายปรป...

การต้องติดหล่มอยู่กับรอยเท้าที่คอยวิ่งหา อะไร ไม่ก็ อะไร ก็ตามแต่ มาอธิบายให้กับเรื่องทุกเรื่องอย่างสม่ำเสมอ แม้เรื่อง ๆ นั้นจะเกิดโดยไม่ตั้งใจหรือจงใจ ความต้องการของการมีอยู่จากใครอื่นหรือคนใกล้ชิดกลับไม่เคยพอดีสำหรับตัวเขา หนำซ้ำ มันยังทำให้สายสืบภาคสนามอย่างเมอร์ริงรู้สึกราวกับต้องแลกความห่วงหาส...

เมอร์ริงแยกกับเดวีส์ตรงหัวมุมถนน เธอกระเตงฝีเท้าเหนือส้นสูงสีเชอร์รีซึ่งเหนี่ยวรัดไว้เสียขนัดแน่น เหตุเพราะหยิบยืมความทะมัดทะแมงจอมปลอมนี้มาจากยูนิฟอร์มตัวละครสาวอาภัพรักคืนวาน น่องขาวปลั่งผิวอิ่มสลับทำนองก้าวสั้น เร้าร่างโทรมเหงื่อประชิดเรียวนิ้วเข้าพอดีกับวงกบขอบบานพับทรงสูง ขณะปรี่กายหอบรุดหน้าเ...

The Parish in Islington, St. Luke’s, 1946 กวินชะงักปลายเท้าขืนนิ่ง หยุดยืนตรงกันข้ามหว่างกลางร่องระนาบของพนักพิงไม้กับฟูกนอนเพียงไม่กี่ช่วงก้าว ชายหนุ่มเหลือบมองขอบสันของสมุดสีทึบที่กำลังหลีกตัวอย่างไม่คิดจะวางใจใครด้วยองศาพลิกคว่ำ แต่กลับเป็นการปิดซ่อนเสียโดดเด่นดูราวกับจงใจหลอกอุบายกลั่นแกล้ง...

รุ่งสางที่กวินออกไปตรวจคลังเก็บแป้งกับพ่อค้าเร่ก่อนเขาจะตื่น เมอร์ริงเพิ่งจะรู้ตัวว่าแผ่นหลังของตนไม่ได้ถูกคลุมด้วยผ้าห่มผืนเดิมดังหวัง แต่กลับทับซ้อนมาอีกหนึ่งชั้น — เป็นของกวิน อะไรทำให้นายไม่โกรธเธอ ทุกวันนี้เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายเป็นเจ้าของร้าน a'more carb เมอร์ริงจำสีหน้าตายด้านของแอชตัน กวิน...

ไฉนท่านเพรียกหาความเสื่อมสิ้น วานบุตรเยี่ยงข้าจึงขอผุดขึ้นน้อมเยือน ฮัมเฟรย์ เมอร์ริง มองเงาดำด้านเหลือบลักษณ์คลึงรอยนิ้วบนผนังฝั่งริมซ้ายของชั้นสองของบ้านมิสซิสซิลลิแวน หากตวัดสายตาผิวเผิน ไม่ว่าใครก็สามารถอนุมานออกได้ทันทีว่ามันคือรอยลากนิ้ว และไม่ว่าจะช้อนตาขึ้นมองมุมใด มันก็สวมรอยเป็นอวัยวะ...

7 เสียงขานนามสะท้อนก้องสถานพยาบาล เรียกสติให้ข้าพเจ้าผุดลุกเข้าห้องตรวจ ฝ่ายหญิงกลางคนในชุดแขนยาวสีดำคั่นตาด้วยผ้าโพกหัวและกันเปื้อนสีขาว ถือกระดานชาร์ทข้อมูลออกมาหันซ้ายแลขวา และเมื่อข้าพเจ้าปราดตรงเข้าไปตามหลังเธอ ก็พบกับชายอายุน้อยสวมชุดสะอ้านเหลือบมองข้าพเจ้าตั้งแต่ท่อนหัวจรดปลายเท้า ราวดวงเรี...

6 รถรางหวีดสนั่นพลันพวยพุ่งไอระเหยออกจากปล่องเหนือหัวจักร ขอบมนเหลี่ยมสะท้อนตอบแสงนวลเหนือผืนคราม เผยเงาล้อเหล็กผสานทำนองตามคันชักเคลื่อนผลักผลุบโผล่ เหมือนค่ำนี้จะยังมีการขนส่งถ่านหินจากเหมืองไปยังโรงงานละแวกใกล้เคียงอยู่ แม้จวนเวลาเลิกงานรอมร่อ จนบางหนบางทีข้าพเจ้าก็เผลอเรอถึงคำพูดของ มร. อัชเชอ...

5 ข้าพเจ้าปรารถนาต่อความรักออกเพียงชั่ววูบ เทียวละไม่กี่หน ครั้งเคยได้รับจากผู้เป็นพ่อและแม่ ย้ายทอดกลายเป็นภาพจำอยู่สองช่วงห่าง ช่วงแรก คือความเจ็บปวดจากอาการซ้นหักของข้อนิ้วครั้นวัยเยาว์ เพราะการเล่นแผลง ๆ ในสถานส่วนตัว ความรักของแม่คือการถามว่าได้มันมาจากไหน ส่วนความรักของพ่อคือการถามว่าเริ่มหา...

4 ATU151 เดิมที ข้าพเจ้าเคยได้ยินนิทานสองพี่น้องตระกูลกริมม์อยู่บ่อยครั้ง สมัยเรียนโรงเรียนฝึกหัด เพราะเพื่อนร่วมห้องของข้าพเจ้ามักแย้มสรวลกับวรรณกรรมลึกลับโดดเด่นกว่าผู้อื่น โดยเฉพาะฉากด้านมืดของเรื่องซินเดอเรลล่า ทูตสวรรค์ในบทนกน้อยจากเส้นเรื่องของพวกเขาไม่ได้วิเศษวิโสเกินศีลธรรมเหนือโลกมนุษย์เล...

3 I. ข้าพเจ้าเป็นเด็ก ผู้ไม่เชื่อในความผูกพัน ข้าพเจ้าเป็นคนหนุ่ม ผู้ไม่เชื่อในห้วงอาวรณ์ ข้าพเจ้าเป็นตัวตน ในตนเอง เป็นผู้อื่น ในคนนอก สวมบทผู้ไม่เชื่อ และไม่ถูกเชื่อ ไร้สิ่งจีรังใด — ที่ซึ่งข้าพเจ้าจะยอมถวายกายแนบเท้านิรันดร์ II. ท่ามกลาง ข้าพเจ้าเป็นอนันต์ อุบัติล่วง ข้าพเจ้าเปลือยเปล่า บรรจบเ...

2 ข้าพเจ้าขยับตัวชำเลืองภาพประกอบรูปแฟ้มคดีในมือใกล้เรื่อย ๆ เมื่อคำพูดอื้ออึงไม่เป็นศัพท์เป็นคำคลอเอ่ย เหตุเพราะอีกฝ่ายโน้มตัวเคี้ยวแครกเกอร์เยื้องตำแหน่งเหนือศีรษะข้าพเจ้า ทำนองเนิบช้าลำพัง เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ชิงชังร่วมนาที ข้างใต้โสตประสาทส่วนตัว โดยเฉพาะแรงสั่นสะเทือนของจังหวะขบกัดและเคี...

คำอุทิศ ปดแด่ผู้มอดไหม้ สู่ตนไร้ตัวพเนจร เร้นพจนแม้นวิงวอน ไต้กองฟอนสุมเงาวิกาล พึ่งหามารแลบูชาศาสน –เทียมประพฤติเฉกที่ครหา ความตายหาใช่อื่น เพราะเหตุใดความตายจึงเจ็บปวด หากมิใช่เพราะมันคือสิ่งที่มวลมนุษยชาติต้องรับผิดชอบร่วมกัน 1 ข้าพเจ้ารู้สึกราวฝ่ามือและฝ่าเท้าของข้าพเจ้ากำลังเป็นปรปักษ์ ม...

TW: Profanity I. (upside down ver) ตอนผมเป็นคน เชื่อป่ะ ผมไม่เคยทำความเลวเลย แต่พอมีคนถามว่า ต้องทำยังไง ตายแล้วถึงจะไม่ตกนรก ผมจะตอบชัด ๆ ให้ฟังอยู่แล้ว แต่เสือกกลั้นขำไม่อยู่ เลยตอบไปทั้งน้ำตาปริ่มปีติ “บอกตรง ๆ นะ โคตรง่ายเลยว่ะ” มึงไม่ได้ยินกูหรอก “ก็เพราะผีคือเนื้อแท้ไง พอไม่มีร่างเน่า ๆ...

“คำสาป บ้านหลังนั้นโดนคำสาปเพราะภรรยาผิดประเวณี” น้ำเสียงของโนโชมิเปรยเนิบช้า หลังถูกซาจิโกะเอ่ยถาม เพราะเจ้าของผมเปียประบ่าดำขลับเพิ่งจะย้ายมายังโรงเรียนประจำจังหวัดโทจิกิได้ร่วมหนึ่งสัปดาห์แรก เด็กประถมอย่างเธอเพียงแค่ทนสงสัยเรื่องอพาร์ตเมนต์ที่ถูกทิ้งร้างต้นซอยบ้านตัวเองไม่ไหวจึงเอ่ยถามเพื่อนร่ว...