การใช้ชีวิตเป็นพนักงานบริษัทจะว่าเรียบง่ายก็เรียบง่าย แต่พอบทจะดราม่าขึ้นมาก็ดราม่ากันแบบแหลกลาญไม่แพ้ละครหลังข่าวกันเลยทีเดียว เช่นเรื่องการถูกปลดออกจากงานเนี่ย ถ้าฝ่ายบุคคลเดินมาบอกกันตรงๆ ก็จะเป็นฉากที่สะเทือนใจเรียกน้ำตามากๆ เพราะงั้นบางบริษัทอาจจะใช้วิธีบอกคุณแบบอ้อมๆ อยู่ก็ได้ว่า "ตอนนี้ฉันไม่เอาแกแล้ว!"

อ่ะ ถ้าใครทำงานบริษัทอยู่ ก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วหายใจออกซัก 3 รอบ จากนั้นลองมาดูกันว่าตัวเองเคยโดนแบบไหนมาแล้วบ้างใน 10 ข้อนี้

1 ปั๊มนิ้วเท่าไหร่ก็ไม่ติด

ระบบแสกนนิ้วหรือเครื่องรูดบัตรเป็นระบบรักษาความปลอดภัยที่ใช้กันแทบจะทุกบริษัท เป็นสิ่งที่การันตีว่าคนที่จะเข้าหรือออกได้ต้องเป็นคนของบริษัทเท่านั้น แต่หากวันไหนอยู่ดีๆ การปั๊มนิ้วของคุณเกิดลำบากกว่าปกติขึ้นมา ต้องปั๊มแล้วปั๊มอีกกว่าจะผ่าน หรือต้องรอให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นผ่านมาปั๊มนิ้วแล้วเดินตามเข้าไป ให้คิดเผื่อได้เลยว่าบริษัทน่าจะเริ่มกดดันคุณแล้วล่ะ

จะทำงานก็ต้องใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ทำงาน หรือจะอู้เล่นเฟซบุ๊กก็ยังต้องใช้เครื่องคอมอยู่ดี (ก็เพราะงี้ไงล่ะ) แต่ถ้าเริ่มรู้สึกว่าช่วงนี้คอมมีปัญหาบ่อยจังเลย เดี๋ยวก็มีปัญหาตรงโน้น เดี๋ยวก็มีปัญหาตรงนั้น นี่เจอหน้า IT บ่อยกว่าหน้าแฟนซะอีก เอะใจไว้ซักหน่อยก็ดีเหมือนกันนะ

ทรมานกว่าคอมมีปัญหาอีก จะเปิดเว็บไหน จะโหลดอะไร ก็ทำไม่ได้เลย หันไปมองเครื่องเพื่อนร่วมงานนี่เน็ตลื่นปรื๊ดแทบจะล้มหัวทิ่ม อ้าว แสดงว่าไม่ได้เป็นเหมือนกันทุกคนงั้นสิ งั้นนี่คือโดนตัดออกจากวงเน็ตเหรอ ทำไมล่ะ แบบนี้ก็เล่นเฟซไม่ได้น่ะสิ (ยังจะ...)

ใครที่ขับรถมาทำงานจะรู้ว่าที่จอดรถนั้นมีค่าแค่ไหน ถ้าไม่มีที่ก็อาจจะต้องเลยไปจอดที่ริมถนน ซอยถัดไป หรือห้างใกล้เคียง (แต่ก็ต้องเดินหรือต่อรถมาไกลพอสมควร) ไอ้ครั้นจะขับเข้าช่องว่างมั่วซั่วก็จะโดนยามดุว่านั่นที่ของท่านประธานครับ อ๋อช่องถัดไปเป็นของหัวหน้าแผนก ส่วนช่องโน้นเป็นของเด็กฝึกงาน ...เดี๋ยวๆๆ

ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อยยังกับนักเรียนมัธยมแกล้งกัน นานๆ โดนทีก็รู้สึกขำๆ แต่ถ้าโดนบ่อยนี่เริ่มขำไม่ออกล่ะ แค่ยืนฉี่ก็ไม่เป็นไรหรอก (หมายถึงผู้ชายเท่านั้นนะ) แต่ถ้าอยู่ในห้องส้วมแล้วโดนปิดไฟมืดนี่มันเครียดมากเลยนะคุณ จะจับมือใครดมก็ไม่ได้ ถึงจับได้ก็ไม่ดม ล้างรึยังก็ไม่รู้

อ้าว เป็นพนักงานก็ต้องทำงานน่ะสิ แต่หากวันดีคืนดีไม่มีงานให้ทำขึ้นมา แรกๆ ก็คงคิดว่า "แหม สบายจังเลย" แต่พอนานไปหลายวันเข้าก็ยังคงไม่มีงานเข้ามาให้ทำอยู่ดี หลายคนจะรู้สึกกดดันล่ะ นั่งไม่อยู่สุข กระสับกระส่าย กังวล...อะไรนะ ก็ยังคิดว่า "แหม สบายจังเลย" อยู่อีกเรอะ คนอย่างแกนี่มัน... 

อยู่ดีๆ ชื่อของคุณก็จางหายไปจากสมองของหัวหน้าที่ร่วมงานกันมานานซะยังงั้น ยืนนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เอ... สมชายเหรอ(ไม่ใช่ครับ) งั้นสรยุทธ(ก็ยังไม่ใช่) สมาน(นั่นชื่อพ่อผม) ก็ไม่รู้ว่าลืมจริงหรือแกล้งลืมกันแน่ แต่อย่าทำแบบนี้สิ ใจคอไม่ดีเลย

ลองนึกภาพการเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานแล้วเก้าอี้หายไปไหนก็ไม่รู้สิ มองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอ เพื่อนร่วมงานคนอื่นก็นั่งทำงานกันไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างที่ยืนจ๋องอยู่หน้าโต๊ะ ก็มีความคิดบางอย่างแว้บเข้ามาในใจ "ดีนะที่หายแค่เก้าอี้ ถ้าโต๊ะหายไปด้วยล่ะก็แย่เลย" อืม... มองโลกในแง่ดีจัง

แต่ละบริษัทย่อมต้องมีบอร์ดสำหรับประกาศเรื่องราวต่างๆ อยู่เสมอเป็นเรื่องปกติ แต่มันจะไม่ปกติก็ตรงที่มันมีเอกสารรับสมัครงานในตำแหน่งของแกแปะอยู่บนบอร์ดน่ะสิ! คิดว่าฝ่ายบุคคลพิมพ์ชื่อตำแหน่งผิดงั้นเหรอ หรือว่าบริษัทกำลังหาผู้ช่วยมาเพิ่มให้คุณงั้นเหรอ หรือว่า...

ถ้าขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีกก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว!

จาก 10 ข้อที่ผ่านมาก็เป็นเพียงสัญญาณเล็กๆ น้อยๆ ที่อาจไม่มีความหมายอะไรเลยก็ได้ ถ้าใครมีประสบการณ์ซักประมาณ 3 ข้อก็ขอบอกให้สบายใจว่านั่นคงเป็นแค่เรื่องบังเอิญครับ อย่าไปคิดมาก ...อ้าว นี่โดนครบ 10 ข้อเลยเหรอ!? งั้นก็... ตามนั้นแหละ...