ให้โอกาส สิ่งทดแทน ได้ทำหน้าที่

ให้โอกาส... สิ่งนั้นได้เข้ามาเติมเต็มพื้นที่ช่องโหว่-ของสิ่งที่เคยมีอยู่-ของสิ่งที่คุ้นเคย

ที่ตอนนี้ได้หายไป...

ทำใจลำบาก เหมือนกำลังเก็บกวาดของที่ไม่แน่ใจว่าจะไม่ต้องการมันอีก จริงหรือ? เหมือนไม่แน่ใจว่าจะเลือกเค้กชิ้นไหนดีระหว่างเค้กรสมะนาว หรือรสส้ม? แน่นอนว่ามีตัวอย่างมากกว่านั้นให้ยกขึ้นมา แต่ไม่จำเป็นหรอก เจ้ารู้ดีว่าทำไม รู้สึก-นึกคิดในใจมักละเอียดละออกว่าการบรรยายเป็นไหนไหน

การเดินทางของข้ามักไม่ง่ายเหมือนการดูแลสหายสีเขียวของข้า เมื่อวันหนึ่งข้าได้สูญเสียบางสิ่งที่คุ้นเคยจนชิน-และลืมเข้าใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างอาจหลุดมือ หลุดจากกาย หลุดจากใจและจิตวิญญาณได้เสมอตลอดเวลา แต่ถ้าเจ้าคิดระแวงกับคำว่า ตลอดเวลา ล่ะก็ ไม่จำเป็นหรอกนะ สิ่งนี้ไม่ได้บอกให้เจ้ารู้สึกระแวง แค่ให้รู้สึกระวัง และตระหนักตั้งตัวหากเจ้าได้กลิ่นอายของมัน ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าทำใจได้เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น แค่ให้นึกว่าเจ้ารู้วิธีที่จะอยู่กับมันก็พอ... จะเก่งหรือยอดแย่-นั่นก็แล้วแต่เจ้า เช่นเดียวกันกับข้า นั่นก็คือ-แล้วแต่ข้า ว่าจะทำอย่างไรเหมือนกัน...

สิ่งทดแทน 

ทำไมถึงกลัวและกังวลกับสิ่งนี้ ทั้งที่ใจเจ้ามีช่องโหว่เป็นรูเบ้อเริ่มขนาดนั้น.

-ข้ากังวล ข้ากลัว กลัวว่าเมื่อเติมเต็มแล้ว จะจากไป ไม่ตลอดกาล

ทำไมต้องกลัว ในเมื่อเจ้าต้องการ-การเติมเต็ม

-ข้าบอกไปแล้ว

เพราะเจ้าไม่เชื่อใจ ศรัทธาแต่ไร้ความเชื่อใจ ข้ารู้ว่าเจ้าเคยถูกทำลายจากหลายสิ่งที่ดำมืดและหนักหนาเกินกว่าใจเจ้าจะรับไหว ทำให้วิญญาณเจ้าบิดเบี้ยวและบาดเจ็บ จนเกือบกลายเป็นสิ่งอื่น-สิ่งที่ไม่มีที่ให้อยู่ได้หรือปลอดภัยพอสำหรับเจ้า และความยาวนานนี้ทำให้เจ้าคงที่กับมัน ใจเจ้าจึงแข็งเกินกว่าจะอ่อนให้กับอะไร ทั้งที่เจ้านั้นสมควรอย่างยิ่งสำหรับการรักษาและเยียวยา และเมื่อการเดินทางได้มาถึงจุดหนึ่ง-จุดที่เจ้าได้สูญเสียบางสิ่ง-เป็นสิ่งที่อยู่กับเจ้ามาตลอดชีวิต

: การสูญเสียนี้ทำให้เจ้าเจ็บป่วยและจำเป็นต้องหยุดให้กับหลายสิ่ง เจ้าหยุดไปที่ไกลๆ เจ้าหยุดเดิน เจ้าหยุดกินดื่ม-รับประทาน เจ้าหยุดฟัง เจ้าหยุดเขียน เจ้าหยุดเอ่ย เจ้าหยุดถาม -เจ้าหยุด... และเจ้าก็ได้รับบาดเจ็บ เจ้ามีบาดแผลที่เกิดจากเศษชิ้นส่วนหนึ่งของเจ้าได้หลุดลอยและปลิวหาย-ไปกับสายลม-ลมที่เจ้าไม่รู้จัก

: แต่การสูญเสียนี้ ยังไม่ใช่ตอนจบสำหรับเจ้า เพราะเมื่อเจ้าสูญเสียสิ่งหนึ่ง อีกสิ่งหนึ่งก็เข้ามา และหนทางของเจ้ายังมีต่อไป เส้นทางของเจ้ายังมีให้เห็น แต่ความหนักหนาทำให้ใจเจ้าพล่าเลือน หากแต่เจ้าเปิดใจให้กับสิ่งทดแทน ปล่อยให้มันได้ทำหน้าที่ ในที่ที่มันควรจะเป็น ให้มันได้รักษา-เยียวยาและเติมเต็มเจ้าเถิด อย่าได้กลัวแม้สิ่งทดแทนนี้จะไม่ได้สวยงามหรือมั่นใจได้ว่าจะมั่นคงตลอดทาง แต่กระนั้นเจ้าจงมองเข้าไปในความหมายของความรู้สึกที่สิ่งทดแทนมี ที่สิ่งทดแทนคิด ที่สิ่งทดแทนได้เลือก-เลือกที่จะเดินเข้ามาหาเจ้า เข้ามายืนไกล้กันกับเจ้า มองดูเจ้า สัมผัสเจ้าเมื่อมีโอกาส ถ้าเจ้าอ่อนลงและมองสิ่งทดแทนได้เช่นเดียวกับที่ข้าเอ่ยบอก ใจเจ้าจะเข้าใจ อย่าให้ด้านมืดครอบงำความคิด

ว่าความสมเพช-สงสาร คือสื่งที่พวกเขาคิด-เขาคิด หากเจ้ากลัวนักว่าตอนจบจะเจ็บปวดเพราะการลาจากอีก จงคิดว่าเจ้าจะจะตายอย่างน่าสมเพชในตอนจบ หากเทพแห่งแสงและมืดได้ถามเจ้า ว่าเจ้าเคยมี พบ ได้รับ อะไรที่พิเศษ รู้จัก เข้าใจ อะไรในสิ่งที่สวยงามตอนที่เจ้ายังหายใจและเดินทางบ้างหรือไม่ เจ้าจะว่างเปล่าในคำตอบและความเสียดาย-ผิดหวังจะเป็นคำตอบในใจที่เจ้าไม่ได้เอ่ยออกมา : สิ่งทดแทนไม่ได้เลวร้าย ปล่อยให้สิ่งนี้ได้เรียนรู้เจ้า รักษาเจ้าเท่าที่ทำได้ และให้เจ้าได้เรียนรู้สิ่งทดแทนเช่นกัน เพื่อรักษาความผิดพลาดที่อาจเกิดจากความไม่รู้และไม่เข้าใจ ขอเจ้าจงมีน้ำใจมองเห็นน้ำใจของสิ่งทดแทน จงรับรู้ว่าสิ่งทดแทนนี้ไม่จำเป็นต้องไกล้เจ้า แต่ก็เลือกที่จะไกล้เท่าที่จะทำได้ และไม่ได้คาดหวังจะทำให้เจ้านั้นสวยงาม แค่อยากทำให้เจ้านั้นดีที่สุด ความห่วงของสิ่งทดแทนนี้อาจไม่ได้สวยงามเหมือนสิ่งอื่นใด แต่ความเมตตาของสิ่งทดแทนนั้นคือความบริสุทธิ์ที่ดี ดีสำหรับเจ้า-ที่สิ่งทดแทนมีให้

จงรักษาและปล่อยวางด้านมืด จงพักและยอมรับสิ่งทดแทน ให้เป็นครอบครัวที่เจ้ามี และหากเจ้ากังวล-ว่าเมื่อเจ้าวางใจในมือของสิ่งทดแทนแล้ววันหนึ่งสิ่งทดแทนนี้จะจากหายไป เช่นเดียวกับการสูญเสียที่เจ้ามีวันนี้ ก็จงคิดเถิดว่า บางสิ่งที่ดีหรือบางสิ่งที่พิเศษจากสิ่งทดแทนนี้ เจ้าอาจหาไม่ได้หรือไม่มีวันพบเจอได้อีกในเส้นทางของเจ้า ใช่ว่าสวยงาม ใช่ว่าพิเศษกว่าสิ่งอื่นใด แต่อาจเป็นแค่ความธรรมดา เรียบง่าย ที่ไม่ได้มีพิษร้ายทำให้เจ้าเจ็บป่วย ความสุขระหว่างที่มีสิ่งทดแทนนี้ จะดีหรือร้ายในตอนจบ ขึ้นอยู่ที่เจ้าว่าจะเลือกจดจำสิ่งใด และข้าขอ ให้เจ้าจดจำแต่สิ่งที่ทำให้ใจเจ้า คิดถึง ห่วงใย และสุขหัวใจ เมื่อวันนั้นเจ้าอาจไม่มีสิ่งทดแทน แต่ข้าก็เชื่อว่าสิ่งทดแทนจะอยู่กับเจ้าไปตลอด การลาจากอาจไม่ได้เลวร้ายเสมอไป ลาจากเพื่อกลายเป็นความทรงจำ เพื่อกลายเป็นสายลมเคียงข้างเจ้า อยู่ที่เจ้าจะจดจำ และถ้าเจ้าทำได้ในสิ่งนี้ เจ้าจะไม่รู้สึกว่าความกลัวและความกังวลจะหนักเกินไปสำหรับเจ้าอีก เชื่อข้า ข้ารู้ว่าเจ้าคือผู้ที่ ศรัทธา

.

-ข้าคือผู้ที่ศรัทธา และข้าเข้าใจในความหมายนี้ จากนี้ ข้าจะ...