เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เสน่หาคาตาโลเนียNuchanan
(2) แขกประจำ
  • ลาเพกลายเป็นแขกประจำของลุงมิค ผมแอบมองจากชั้นสองของบ้านผมเห็นรถของลาเพมาจอดหน้าบ้านลุงเกือบทุกวัน ผมอิจฉาลุงมาก มีสาวสวยขนาดนั้นมาหาถึงบ้าน ทั้งสองดูสนิทกันดี เธอมักอยู่ทานมื้อเย็น หลายครั้งผมก็ได้ร่วมโต๊ะด้วย หลังมื้ออาหาร ลาเพมักดื่มน้ำผลไม้หรือน้ำเปล่า ดื่มไวน์ในบางครั้ง ผมไม่เคยเห็นเธอดื่มกาแฟเลย ผมเดาว่าอาจเป็นเพราะเธอไม่ชอบดื่มกาแฟช่วงหัวค่ำ ผมหวังว่าลาเพจะเป็นคนรักของลุงมิคไปอีกนานๆ ลุงเจ้าชู้มาก ลาเพคงไม่รู้ เธอกลับก่อนสองทุ่มทุกครั้ง ไม่เคยนอนค้างที่บ้านลุง


    หลังจากที่ลุงมิคคบหากับลาเพได้สองเดือน สิ่งที่ผมหวั่นใจกลายเป็นความจริง ลุงมิคเริ่มพาผู้หญิงอื่นเข้ามาที่บ้าน พอลาเพกลับไปสักพัก ลุงมิคก็จะออกไปรับผู้หญิงผมแดงเข้ามาค้างคืน 

    ถึงแม้จะกระอักกระอ่วนใจอยากบอกลาเพ แต่ผมก็ไม่พูดอะไรออกไป ผมกับลุงอาศัยอยู่ในรั้วเดียวกัน แต่จะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวกัน


    ในที่สุดลาเพก็เริ่มระแคะระคาย

    ค่ำคืนหนึ่งประมาณสี่ทุ่ม ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินออกจากห้องน้ำที่ชั้นสอง ยังไม่ทันใส่เสื้อผ้า ก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันดังมาจากบ้านลุง มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นรถของลาเพจอดอยู่ เธอคงย้อนเข้ามาอีกที ผมพันร่างกายท่อนล่างด้วยผ้าเช็ดตัวแล้วรีบลงบันได เดินไปที่ประตูบ้าน สาวผมแดงวิ่งออกมาจากบ้านลุงมิค ผมรีบให้เธอเข้ามาซ่อนในบ้านผม สักพักลาเพตรงดิ่งมาที่บ้านผม

    “เธอเห็นใครมาทางนี้บ้างไหม” ลาเพถามผมเสียงเขียว

    “ไม่มีนี่” ผมตอบ พยายามทำหน้านิ่งๆ

    “ถ้าไม่มีแล้วเธอออกมายืนทำอะไรที่ประตู”

    “ผมได้ยินเสียงดังจากทางโน่น ผมก็รีบลงมาดู เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

    “ไม่ใช่เรื่องของเธอ” ลาเพพูดพลางกวาดสายตามองเข้ามาในบ้านผม “ฉันว่ามีคนเข้ามาในนี้แน่ๆ ขอฉันเข้าไปดูหน่อย”

    “คุณจะเข้ามาทำไม นี่มันบ้านผม อีกอย่างผมก็ยังแต่งตัวไม่เสร็จ จะเข้าเหรอ”

    ลาเพก็ยังทำท่าจะเข้ามา ผมเอาตัวเข้าไปขวาง เธอชนหน้าอกผมจนเซ ผมตกใจกลัวลาเพจะล้มเลยรีบรวบตัวเธอ ผมกอดลาเพไว้แน่น หน้าของเราสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจของเธอรดที่หน้าอกผมเบาๆ

    “แน่ใจนะ” ผมถามย้ำ ก้มหน้าเข้าไปใกล้อีก ใกล้จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นแก้มนวลเนียนระคนไออุ่นที่แผ่ซ่านออกมา

    ลาเพสะบัดตัวออก หน้าของเธอแดงเรื่อ ขอบตาแดงเหมือนจะมีน้ำตาหยดออกมา เธอหันหลังกลับเดินออกจากบ้านผม ลัดสนามหญ้าไปที่รถของเธอ ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ลาเพไม่เข้ามาในบ้าน


    พอแน่ใจว่าลาเพขับรถออกไปแล้ว ผมเข้าไปเรียกสาวผมแดง “ออกมาได้แล้ว ลาเพกลับไปแล้ว”

    “คุณเป็นใคร เป็นเพื่อนบ้านของมิคเหรอ” เธอถามผม แม้ผมจะเห็นผู้หญิงคนใหม่ของลุงหลายครั้ง แต่ลุงก็ไม่เคยแนะนำให้รู้จักกัน

    “ไม่ใช่ ผมเป็นหลานลุงมิค” ผมตอบ

    “มิคมีหลานหล่อขนาดนี้ด้วย” เธอยิ้มหยาดเยิ้มแล้วเดินเข้ามาหาผม “ชื่ออะไรน่ะเรา หือ” สาวผมแดงถามพร้อมกับยื่นมือมาจะจับหน้าอกผม ผมรีบเดินหนี

    “ไม่ต้องรู้หรอก คุณรีบกลับไปดีกว่า ลาเพอาจจะย้อนกลับมาอีกก็ได้” ผมอยากให้สาวผมแดงกลับไปเร็วๆ ผมจะได้ขึ้นชั้นสองไปใส่เสื้อผ้า

    “แหม เล่นตัวซะด้วย ขอบคุณนะ” สาวผมแดงเดินเข้ามาหาผมอีกแล้ว เธอเขย่งตัวจะมาหอมแก้มผม ผมใช้มือดันเธอออกไปห่างๆ

    “ผมแค่ไม่อยากเห็นคนมาตีกันในบ้านผม” แล้วผมก็ไล่สาวผมแดงกลับไป ก่อนหน้าจะเกิดเหตุการณ์ซุกสาวของลุงมิค ลุงกับลาเพยังวางแผนจะไปเมืองนอกกันอยู่เลย ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ไม่รู้ด้วยว่าจะไปประเทศไหน

    ภายหลังผมก็รู้ว่าสองคนนั่นจะไปที่ไหนกัน


    เดิมทีนั้น ลุงมิคกับลาเพวางแผนจะไปสเปนกันในเดือนพฤษภาคม เพื่อไปติดต่อธุระกับสำนักพิมพ์ที่สเปน และเที่ยวพักผ่อน ยุโรปในฤดูใบไม้ผลิกับคู่รักหวานชื่น ช่างเข้ากันดีอย่างกับเกลียวคลื่นกับทรายบนชายหาด


    แต่หลังจากเหตุการณ์สาวผมแดง ลุงมิคก็มาขอร้องแกมบังคับให้ผมไปสเปนกับลาเพแทน พร้อมทั้งจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ ลุงซื้อตั๋วเครื่องบินให้ผมไปสเปน แล้วลุงก็ ‘อ้าง’ ว่าติดธุระกะทันหัน ต้องไปงานแต่งงานน้องเพื่อนหรือลูกเพื่อนหรือหลานเพื่อนนี่แหละ (ลุงบอกผมสามครั้ง ไม่เหมือนกันสักครั้ง) ที่มาเลเซีย ลุงมิคซื้อตั๋วเครื่องบินและจองที่พักในมาเลเซียเรียบร้อย ผมหาทางปฏิเสธไม่ได้เลย


    ...ติดตามตอนต่อไป

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in