เป็นวันที่เรามีเรียนเช้า ซึ่งคืนวันอังคารเราส่งลิ้งค์ของ

บล็อกนี้ของเราให้แม่ บอกด้วยความภูมิใจว่า แม่ลิ้งคนี้

หนูเขียนเองนะ เพื่ออยากให้แม่รู้ว่าที่ผ่านมาเราคิดยัง

ไงบ้าง 

ตอนเช้า แม่ทักไลน์เรามาบอกว่า 

แม่: แม่อ่านแล้ว

แม่: แม่เสียใจ

แม่: แม่ขอโทษที่ทำให้หนูเป็นโรคนี้

ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกรู้สึกเหมือนเราทำร้ายจิตใจแม่ เลยรีบโทรไปหาแม่

เรา: แม่ แม่เป็นอะไร

แม่: เงียบ. . . .

เรา: แม่เป็นอะไร ไหนบอกหนู

แม่: แม่ขอโทษ ( เสียงสะอื้น) แม่อึดอัด แม่เห็นแก่ตัว

เรา: ทำไมแม่คิดแบบนั้น แม่ไม่เห็นแก่ตัว หนูขอบคุณแม่

ที่เลี้ยงหนูมา ที่ทำให้หนูเป็นคนเก่งขนาดนี้

แม่: แม่ขอโทษที่ให้ความสับสนกับหนู ตอนนั้นที่แม่บอกหนู

เพราะแม่อยากให้หนูรู้ว่าแม่ที่แท้จริงของหนูเป็นใคร

หนูจะได้กตัญญูกับเขา แต่อีกมุมนึงแม่ก็กลัวจะเสียความรัก

จากหนูไป

เรา: น้ำตาซึม ทำอะไรไม่ถูก อยากกอดแม่ตอนนั้นแล้วขอบคุณแม่ทุกอย่าง แต่ทำได้แค่พูดว่า แม่เก่งมากแล้ว

หนูอยากเก่งได้ครึ่งนึงของแม่ที่แม่ผ่านเรื่องที่หนักกว่าหนู

มา หนูขอบคุณความสับสนนั้นด้วยซ้ำที่ทำให้หนูมีวันนี้

แม่: แม่ไม่ห่วงอะไรหรอก แม่ห่วงน้อง (ลูกแท้ๆของแม่) น้อง

อ่อนไหว น้องไม่แกร่งเหมือนหนู

เรา: อย่าห่วงนะ หนูสัญญาจะดูแลน้องเอง 

แม่: . . . . . 

เรา: หนูไปเรียนก่อนนะแม่ รักแม่นะ สวัสดีค่ะ

จบการสนทนาที่ทำให้รักแม่มากขึ้นกับแม่ในตอนเช้า

ถ้าแม่มาอ่านโพสต์นี้. . .

หนูอยากบอกแม่ว่า ขอบคุณแม่มากมากที่วันนั้นรับเลี้ยงหนู

ที่คอยสอนสิ่งดีดี ที่เขี้ยวเข็ญทุกอย่าง 

อยากบอกแม่ ถ้าพ่อไม่ตกงานในวันนั้น ถ้าหนูไม่เจอความ

ลำบากมาก่อน หนูคงไม่มีความทะเยอทะยานที่จะทำในสิ่ง

ต่าง คงไม่มีแรงบันดาลใจที่จะสอบเข้ามหาลัยดีดี เพื่ออนาต

เพื่อที่แม่จะได้สบาย เพื่อน้องจะได้รับสิ่งดีดีเหมือนที่หนูเคย

ได้รับจากแม่

อีกอย่างที่อยากบอกแม่มาตลอด แม่เก่ง แม่คือคนเก่งที่สุด

ที่หนูเคยเจอมา ที่สามารถผ่านเรื่องราวพวกนี้มาได้ 

หนูอยากเก่งได้สักครึ่งหนึ่งของแม่:)

หนูรักแม่ :)

ขอบคุณแม่ที่ทำให้นิ้งเป็นนิ้ง:)

ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ

นิ้ง:)