เราสามารถสอบเข้าม.1 ของโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังย่านฝั่งธน (อันนี้สโลแกนหลักของ รร 555555) ซึ่งค่าเทอมถูกกว่ารร.เก่าประมาณ4 เท่า แต่ค่าเทอมถูกลงก็ใช่ว่าชีวิตจะกลับมาดีขึ้น ยังมีปัญหาเรื่องเงินเหมือนเดิม เราเลยขอทุนของโรงเรียนทำให้ที่บ้านไม่ต้องเสียค่าเทอมให้เราเลย

พอขึ้นม.4 เราได้ค่าขนม 500 บาท/ 7วัน จากพี่ชายของพ่อ ข้าวเช้าหากินเอง กลางวันกินเอง เย็นก็หากินเอง แน่นอนละเงินไม่พอใช้ ไหนจะค่ายิบย่อยสำหรับกิจกรรมแต่ละกิจกรรมของรร. 

เอาไงดีล่ะเรา?

เราเลยตัดสินใจ เอาวะ!!! ไปหางานพาสทาร์มทำเถอะ ซึ่งตอนนั้นอายุเรา16 ย่างเข้า 17 ซึ่งตามกฎหมายแล้วยังทำงานไม่ได้ เพราะต้องอายุ18 ปี ขึ้นไป ซึ่งมันทำให้ลำบากมากในการหางาน แต่เราก็มีทริคในการหางานนะสำหรับเพื่อนๆที่อยากลองหางาน555555

1. เลือกประเภทร้านที่อยากทำ อย่างเราชอบทำพวกเกี่ยวกับอาหารเบเกอรี่ก็เลือกแต่ร้านพวกนี้แหละ

2. เลือกสถานที่เลือกบริเวณที่ทำงานที่เราสะดวก

3. เซิร์ท internet หาร้านขายเบเกอรี่หรืออาหารแถวบริเวณที่เราสะดวก

4. โทรไล่ทีละร้านเลย จดเบอร์โทรยิกๆ แต่ได้ผลนะ5555555 

อันนี้ขึ้นอยู่กับแต่ละร้านด้วยว่าเขาจะเรียกมาสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ หรือเราต้อง walk-in เข้าไปเพื่อกรอกใบสมัคร

เอาล่ะกลับมาเข้าเรื่องต่อ เราได้งานแล้วเย่!!!! ได้ตำแหน่งเป็น พนักงานขายเค้กกกกกก เอาเป็นว่าแทบไม่ได้นั่งยืนตลอดเรียกรู้ค้าไม่หยุด เลิกเรียนก็ไปทำกลับบ้าน4ทุ่มเกือบทุกวันได้ค่าแรงวันละ320 ปีใหม่หรอไม่หยุดหรอกเพราะได้ค่าแรงสองเท่า สงกรานต์หรอไม่เอาอ่ะเปียก ทำงานนี่แหละ 

ชีวิตตอนนั้นกลายเป็นคนบ้าทำงานได้เงินแล้วมันแฮปปรี้อ่ะ

สรุปทำงานนั้นได้ประมาณปีกว่าก็ลาออกแล้วหาที่ใหม่

คราวนี้ได้ทำงานเป็นพนักงานเสริฟ์ร้านอาหารมีกาแฟด้วยแถวถนนพระอาทิตย์ งานนี้ดีตรงที่นอกจากฉันเสริฟ์แล้วฉันยังเป็นบาริสต้า ผู้ช่วยแม่ครัว เก็บโต๊ะ คิดเงิน เป็นทุกอย่างให้ร้านแล้ว เอาเป็นว่าร้านนี้งานนี้เป็นงานที่ชอบสุดเพราะได้กินได้ทำอาหาร มันคือสิ่งที่เราชอบมากที่สุด

เอาล่ะทำงานร้านอาหารได้ปีกว่าก็ย้ายที่เพราะเหน่ย เอาเป็นว่าเขาใช้คุ้มค่าแรง เกินค่าแรงด้วยซ้ำ5555555 เลยไปสมัครที่ใหม่ คราวนี้ได้ทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง!!!!! ตำแหน่ง HR ADMIN หน้าที่ของตำแหน่งนี้ก็คือ โทรหาคนมาสัมภาษณ์งานตามที่เขาทิ้งประวัติไว้ ทำเงินเดือนให้พนักงาน คำนวณชั่วโมงการทำงานของพนักงานแต่ละคน ก็สนุกแฮะ เพราะพี่ๆน่ารักมากมาก แต่ก็ต้องเลิกทำเพราะสอบติดธรรมศาสตร์รังสิต และต้องมาอยู่หอ เลยขอลาออกไป

พอเข้ามหาลัยมาแน่นอนไม่ได้ทำงาน!!! เงินไม่มีอ่ะ555555 ค่าชีทคือแพงกว่าค่าบ้าน งงเหมือนกัน555555 สุดท้ายปิดเทอมใหญ่เลยไปสมัครงานที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำชื่อดังใจกลางกรุงเทพ!!!!เพราะมีเพื่อนที่เอกที่มหาลัยเราชื่อ กุ๊กกิ๊ก ทำอยู่ก่อนแล้วแนะนำให้เราลองไปสมัครดู และและและและ เขาโทรกลับมาจ้าบอกว่าได้ตำแหน่ง Booking officer หน้าที่คือรับจองตั๋วจากบริษัททัวร์ทั้งทางเมล์และทางโทรศัพท์ ไอเราก็เอ้ะ เราจะมาสมัครเป็นพนักงานดูปลาขายปอปคอร์นนี่นา ทำไมได้ตำแหน่งนี้ เขาเลยบอกอ่อเรากรอกประวัติว่าเคยทำงานด้านนี้ และเขาขาดคนมาทำชั่วคราวพอดี อ้าส์โชคเข้าข้างเราบ้างแล้ว!!!!

พอเปิดเทอมเราก็กลับมาเรียน จนปิดเทอมใหญ่ปีสองเราก็กลับไปทำอีก คราวนี้ได้เป็นผู้ช่วยเซลล์เลยจ้า คุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนเยอะแยะไปหมด แนะนำแพ็คเกจให้รรเราก็ทำมาแล้ว พาผู้อำนวยการเดินดูสถานที่ก็ผ่านมาแล้ว โดนครูหรือผู้อำนวยการเกรี้ยวกราดใส่เราก็โดนมาแล้ว!!!!!

แล้วก็เปิดเทอมอีกตามเคยกลับมาใช้ชีวิตกับการเรียนแต่ดีตรงที่เรามีสิทธิ์เข้าพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำชื่อดังใจกลางกรุงเทพมหานครฟรีหน่ะสิ่ ก็คนมันมีเส้นสายอ่ะเนาเ

สรุปแล้วเราคือคนที่ก้าวเข้าสู่วัยทำงานก่อนวัยอันควรเราว่ามีอีกหลายๆคนที่เป็นแบบเรา

เราไม่เคยอายเลยนะที่จะบอกใครว่าเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยมาตั้งแต่ ม.4 เราภูมิใจมากมาก ที่เราหาเงินด้วยตัวเองได้

อยากขอบคุณที่ทำงานที่แรกมากด้วยซ้ำที่เขาเหมือนให้ใบเบิกทางเรามาในเส้นทางการทำงาน จากเด็กยืนขายเค้ก สู่ผู้ช่วยเซลล์ใช้ชีวิตในออฟฟิศแบบเกร๋ เราได้อะไรมาเยอะจริงๆ

ถ้าใครอยากลองหางานทำช่วงเรียนเราแนะนำนะ มันคือภูมิคุ้มกันให้เราก่อนที่เราจะไปเจอกับชีวิตการทำงานจริงในอนาคต

ขอบคุณที่ได้เข้าสู่วัยทำงานก่อนวัยอันควร:)

ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ

นิ้ง:)