เห็นเมฆขาวพาดเป็นทางกลางท้องฟ้า
คล้ายกับคาราวานใหญ่ไร้สุ้มเสียง
แต่ละก้อนเหลื่อมซ้อนเป็นแถวเรียง
และพร้อมเพรียงเคลื่อนไปทางเดียวกัน

อัศจรรย์ใจกับเมฆประหลาด
งดงามราวภาพวาดจากความฝัน
แต่ไม่นานก็หายวับลับเลือนพลัน
ยังไม่ทันเก็บภาพนั้นมาชื่นชม

แหงนมองฟ้าดูเมฆชวนให้คิด
สิ่งใดบ้างในชีวิตเราสั่งสม
สิ่งใดบ้างเหลือไว้ให้ชื่นชม
แม้ความทุกข์ระทมยังหายไป

ชีวิตเราดูแล้วช่างว่างเปล่า
ช่างเคว้งคว้าง เหน็บหนาว ไร้จุดหมาย
มีชีวิตเพื่อรอถึงวันตาย
และสลายหายไปคล้ายเมฆา

27/2/2563