ผู้เขียน: เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง (月下蝶影)

ผู้แปล: กู่ฉิน

สนพ. Golden Banana

พิมพ์ครั้งที่ 1 (เล่ม 1 มิ.ย. 2560, เล่ม 2 ส.ค. 2560)

(2 เล่มจบ)

          มีข่าวลือดังกระฉ่อนไปทั่งเมืองว่า หวาซีหว่าน บุตรีของจวนอี้อันโหวนั้นอัปลักษณ์ นางจึงไม่เคยก้าวเท้าออกจากประตูเรือนไปไหน งานสังคมต่าง ๆ ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่นางก็ไม่เคยเข้าร่วม แม้จะมีชาติตระกูลสูงศักดิ์ ภูมิหลังทางบ้านทรงเกียรติ แต่ก็ไม่มีใครกล้ามาเกี่ยวดองด้วยเพราะข่าวลือนี้ ทว่าคนคำนวณมิสู้ฟ้าลิขิต จู่ ๆ ฮ่องเต้ก็มีราชโองการพระราชทานสมรสให้หวาซีหว่านกับเสี่ยนจวิ้นอ๋อง บุรุษหนุ่มรูปงามที่สาว ๆ ต่างหมายปอง สร้างความตกละลึงและอิจฉาริษยาให้คนทั้งเมืองยิ่งนัก สมรสพระราชทานนี้แท้จริงซ่อนไว้ซึ่งแผนการขององค์ฮ่องเต้ แม้จวนอี้อันโหวจะเป็นฐานกำลังแข็งแกร่งสามารถหนุนหลังผู้ที่หวังชิงอำนาจได้ พระองค์กลับทรงยินยอมให้เกิดงานมงคลนี้ก็เพราะคาดการณ์ว่าหากหลานชายรูปงามเจ้าสำอางค์ผู้นี้ต้องแต่งให้สตรีอัปลักษณ์  คงไม่แคล้วต้องสร้างความเจ็บช้ำ จนกลายเป็นบาดหมางกับตระกูลพ่อตา เช่นนี้ก็เท่ากับตัดกำลังเสี่ยนจวิ้นอ๋องได้อย่างแนบเนียน แต่ใครจะไปคิดว่าแท้จริงบุตรีคนเล็กของจวนท่านโหวที่ลือกันใหญ่โตว่าอัปลักษณ์คนนี้ แท้จริงแล้วคือหญิงงามปานล่มเมือง!

          อีกหนึ่งผลงานของ เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง (月下蝶影)  ผู้เขียนเรื่อง ว่าด้วยอาชีพนางสนม (宫廷记事, 2 เล่มจบ, สนพ. แจ่มใส) และ ชายาผู้มีคุณธรรม (何为贤妻, 2 เล่มจบ, สนพ. อรุณ) เห็นปกแล้วก็อย่าเพิ่งสับสน คิดว่าเป็นเรื่องเดียวกับ ฉู่หวังเฟย ชายาสองวิญญาณ (楚王妃, 5 เล่มจบ, สนพ. แจ่มใส) ล่ะ คนวาดคนเดียวกันแหละ นี่เห็นแว่บแรกก็แอบสับสน ต้องดูชื่อคนวาดเทียบกัน ฮ่าาา ซ่อนรักวิวาห์ลวง (八宝妆) เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่นางเอกทะลุมิติมา แต่พื้นเพในชาติก่อนของนางนั้นกลับไม่ถูกกล่าวถึงมากนัก แม้แต่มาอยู่ในร่างของหวาซีหว่านเมื่อไร อย่างไรก็ไม่ได้เล่าไว้ให้กระจ่าง บอกแต่ว่าชาติที่แล้วนั้นนางเป็นนักแสดงและเดาว่าคงมีชื่อเสียงอยู่บ้าง (ซึ่งน่าจะเป็นสไตล์ของนักเขียนคนนี้ อย่าง ชายาผู้มีคุณธรรม ที่เราอ่านแล้วนั่นก็ไม่ได้กล่าวถึงภูมิหลังนางเอกมากนัก) เกริ่นมาแค่นี้อาจมีบางคนส่ายหน้าบ่นว่าทะลุมิติอีกแล้วเหรอ ?

          จุดเปลี่ยนสำคัญหรือตอนสลับวิญญาณกันน่าจะเป็นเหตุการณ์ในวัยเด็กของหวาซีหว่าน ที่นางลงไปช่วยพี่สาวคนรองซึ่งตกน้ำ แต่ก็ยังกำกวมว่าอาจเป็นไปได้ว่าเปลี่ยนร่างกันก่อนหน้านั้นอีก เพราะนางเอกดูเล่าได้ราวกับนางอยู่ในเหตุการณ์และเป็นคนลงไปช่วยเอง ไม่ใช่แค่ความทรงจำจากเจ้าของร่างคนก่อน หรือไม่ก็มาเกิดใหม่เป็นตัวหวาซีหว่านเลย แต่มาพร้อมความทรงจำในชาติที่แล้ว ไม่ได้มาเข้าร่างคนอื่น อันนี้เดาเล่น ๆ นะ จริง ๆ สลับร่างตอนไหนไม่ใช่ประเด็นสำคัญของเรื่องเท่าไร

          เราชอบบุคคลิกลักษณะนิสัยของนางเอกเรื่องนี้ เรียกได้ว่าเป็นไอดอลที่อยากเอาเยี่ยงให้ได้อย่างมาก อุตส่าห์ได้มาอยู่ในร่างของคุณหนูสูงศักดิ์ทั้งที นางก็ตั้งใจใช้ชีวิตให้สุขสบายสมฐานะอย่างเต็มที่ พูดง่าย ๆ คือ นางขี้เกียจมากค่ะ ในชีวิตนางมีสิ่งสำคัญอยู่ 3 อย่าง หนึ่ง ครอบครัว สอง กิน และสาม นอน!! เป็นไง น่าอิจฉาไหม นี่มันชีวิตในฝันเลยอะ กิน ๆ นอน ๆ ไม่ต้องทำงานทำการ 555

          และผลจากความเกียจคร้านนี้ บวกกับความรักความห่วงใยที่คนในครอบครัวมีต่อนาง สุดท้ายข่าวลือที่ว่านางอัปลักษณ์ก็ถูกปล่อยให้ลือกันไปไม่มีการแก้ข่าว หวาซีหว่านถึงได้สุขกายสบายใจอยู่แต่ในรั้วบ้าน มีเพียงคนในครอบครัวและญาติใกล้ชิดเท่านั้นที่เคยเห็นรูปโฉมที่แท้จริงของนาง จนกระทั่งสมรสพระราชทานถูกประกาศออกมา นางจึงไม่พ้นถูกลากเข้าวังวนของการละเล่นเก้าอี้ดนตรีชิงบัลลังก์ของเหล่าเชื้อพระวงศ์

          เล่มแรกจะเดินเรื่องเนือย ๆ หน่อย ทุกอย่างจะคลุมเครือ โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของคู่พระนาง ประมาณว่าหยั่งเชิงกันและกัน ต่างคนต่างใส่หน้ากากและสงวนท่าที บทสนทนาก็ดูจะแฝงนัยให้ตีความ เสี่ยนจวิ้นอ๋องนั้นก็ไม่ใช่คนเรียบง่ายเช่นบัณฑิตผู้เก่งกาจกาพย์ฉันท์โคลงกลอนอย่างที่ปรากฏให้เห็น เป็นเชื้อพระวงศ์ไหนเลยจะแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาและจริงใจ เมื่อนางเอกยังไม่เชื่อใจเขา พระเอกยังเก็บงำความรู้สึก ดูยากว่าเขาจริงใจหรือกำลังใช้เล่ห์ การแสดงออกของทั้งสองคนก็เลยไม่ชวนฟินเท่าไร อยู่กันอย่างเรียบง่ายปรองดอง แต่ขาดความลึกซึ้งหวามไหวในอก ปริศนาบางอย่างก็เปิดครึ่งปิดครึ่ง ส่วนการชิงดีชิงเด่นในวังนั้นพอมีสีสันอยู่บ้าง ดูสมกับเป็นความสัมพันธ์และการต่อสู้ในราชสำนักที่หาความจริงใจได้ยาก

          พอพระเอกเริ่มเปิดใจเท่านั้นแหละ ออร่าความน่ารักก็ฉายชัด อ่อนโยนและช่างปกป้องเหลือเกินพ่อคุณ ฉากโรแมนติกของคู่พระนางแม้จะไม่ถึงขั้นต้องจิกหมอน แต่ก็ทำให้ยิ้มได้น้อย ๆ สุขใจนิด ๆ ตลอดทั้งเรื่องเราจะได้เห็นพัฒนาการด้านความสัมพันธ์และความรักของหวาซีหว่านและเสี่ยนจวิ้นอ๋องแบบค่อยเป็นค่อยไป ต่างค่อย ๆ เรียนรู้ซึ่งกันและกัน การกระทำของเสี่ยนจวิ้นอ๋องจะค่อย ๆ แสดงให้เราเห็นว่าฐานะของหวาซีหว่านในใจเขานั้นไม่ธรรมดา ชนิดที่ทำให้คนรับใช้ใกล้ชิดถึงกับตะลึงงัน ตอนเริ่มแรกอาจจะไม่ใช่ความรัก แต่ใครจะบอกได้ว่าที่ตามมานั้นไม่ใช่?

          ส่วนนางเอกก็มีเป้าหมายชีวิตแน่ชัด เมื่อถึงเวลาที่ต้องลุกขึ้นมาปกป้องคนในครอบครัวนางก็ไม่หวั่นเกรงอะไร ถึงเวลาต้องเหี้ยมนางก็ลงมือแบบไม่กระพริบตา ยามที่สามารถใช้ชีวิตสุขสบายได้นางก็ใช้อย่างชนิดที่เรียกว่าคุ้มค่า อีกทั้งนางเข้าใจดีว่าชีวิตคนมันแสนสั้น อะไรที่ดีที่เป็นความสุขนางก็ไม่ลังเลที่จะเปิดโอกาส และคว้ามันไว้ ความรักความจริงใจของเสี่ยนจวิ้นอ๋องก็เช่นกัน วันเวลาผันผ่านนางก็ค่อย ๆ มองเห็นมันทีละน้อยแล้วรับไว้รวมทั้งมอบของตัวเองให้เขากลับไปบนพื้นฐานของสติและปัญญา สตรีที่ไม่ได้มีเพียงแค่ความงามเช่นนี้ จึงจะครองใจบุรุษไว้ได้

          เอาจริง ๆ เราว่าพล็อตมาแนวเดียวกับ ชายาผู้มีคุณธรรม นะ แต่เราว่าเรื่องนี้สนุกกว่า มีเหตุการณ์ให้ตื่นเต้นมากกว่านิดหน่อย ยิ่งเล่ม 2 นี่จะเริ่มเข้มข้นเพราะใกล้ถึงจุดแตกหักในการชิงบัลลังก์ นอกจากนี้ ยังแทรกบทตลกไว้ อ่านแล้วขำดี (แต่ไม่มาก)