ผู้เขียน: เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง (月下蝶影)

ผู้แปล: ayacinth

สนพ. อรุณ, พิมพ์ครั้งแรก

มีนาคม 2560 (2 เล่มจบ)

          เจ้าของร่างเดิมอ่อนแอ และถูกกลั่นแกล้งจนถึงแก่ชีวิต นางที่ได้ครอบครองร่างนี้พร้อมกับความทรงจำทั้งหมดจะไม่ยอมมีจุดจบเดียวกัน ชวีชิงจวีเป็นถึงหวางเฟย ชายาเอกแห่งจวนตวนอ๋อง มีอำนาจ ศักดิ์และสิทธิอยู่ในมือเหตุใดจึงไม่ใช้ให้เป็นประโยชน์กันเล่า ด้วยเหตุนี้เล่ห์กลมารยาหญิงที่มีล้วนแต่ต้องนำมาใช้เพื่อมัดใจสามีให้อยู่หมัด และกำจัดศัตรูให้พ้นทาง ขอเพียงเป็นที่โปรดปรานที่ทางของนางในตำหนักก็จะมั่นคง แต่ถึงอย่างไรนางก็ไม่ยึดติดกับความโปรดปรานเหล่านั้น ใจชายย่อมเปลี่ยนแปลงได้เสมอ แล้วยิ่งกับคนในราชวงศ์ด้วยแล้ว เรื่องรักแท้นิรันดร์อะไรนั่นยิ่งอย่าฝัน วันนี้หากยังเสพสุขได้ นางก็ขอดื่มด่ำกับมันให้เต็มที่ นางโปรดปรานการแต่งกายให้สวยงาม กินอาการเลิศรส เช่นนี้ไม่ว่าวันหน้าจะเป็นอย่างไร นางก็พร้อมยอมรับได้แล้ว

          รู้สึกว่าพล็อตแนวย้อนยุคทะลุมิติหลุดมาอยู่ในร่างของสตรียุคโบราณ ที่มีชีวิตวัยเยาว์เศร้าระทม พ่อแท้ ๆ ไม่เหลียวแล แม่เลี้ยงรังแก แล้วพบรักกับชายสูงศักดิ์รูปงาม แล้วหวนมาเอาคืนแบบนี้จะเป็นที่นิยมเอามาก ๆ ในช่วงนี้นะ อ่านพล็อตแนว ๆ นี้มาก็หลายเรื่องอยู่ แต่ละเรื่องก็มีจุดเด่น จุดด้อย สนุกกันไปคนละแบบ ชายาผู้มีคุณธรรม (何为贤妻) นั้นนางเอกวิญญาณหลุดออกจากร่างเดิมเข้ามาอยู่ในร่างของชวีชิงจวี ตวนหวางเฟย หรือชายาเอกของตวนอ๋อง องค์ชายรองรูปงาม ผู้มีบุคคลิกโดดเด่นไม่ธรรมดา แต่ผู้เขียนก็ไม่ได้ระบุว่าเดิมชาติก่อนนางเป็นใคร และทำไมวิญญาณถึงได้หลุดมาอยู่ในร่างของหวางเฟยผู้นี้ ความทรงจำของเจ้าของร่างช่างน่าเวทนา มารดาเสียชีวิตไม่ทันไร บิดาก็แต่งเมียใหม่เข้าบ้าน แม้แต่ชื่อชวีชิงจวีของนางก็มาจากบทกลอนที่บิดาสื่อความรักถึงมารดาเลี้ยง อยู่ในบ้านก็ถูกรังแก เมื่อแต่งเข้าจวนตวนอ๋อง แม้สามีจะให้เกียรติและยกย่องนาง แต่ก็ไม่ได้โปรดปราน ทำให้ไม่ได้รับความเคารพนับถือจากคนในจวนอย่างเต็มที่ และถูกสนมรับใช้นางหนึ่งกลั่นแกล้งจนถึงแก่ชีวิต จนกระทั่งนางได้เข้ามาอยู่ในร่างแทน พล็อตมาแบบนี้ก็ดูเหมือนจะไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ ทีนี้ก็ต้องมาดูที่การเดินเรื่องและผูกปมต่อไปว่าผู้เขียนจะทำให้เรื่องสนุกได้อย่างไร

          สำหรับเรา เรื่องนี้สไตล์การเดินเรื่องออกจะอ่อนไปอยู่บ้าง ไม่ค่อยมีการไต่ระดับขึ้นลงแบบชัดเจน ออกจะนิ่ง ๆ ไม่หวือหวา ใครที่ชอบแนวแก้แค้นเอาคืนแบบสะใจ ระทมทุกข์น้ำตาไหลพราก หรือตื่นเต้นลุ้นใจหายใจคว่ำอาจจะไม่ถูกจริตกับเรื่องนี้เท่าไร มันไม่มีจุดพีคอะนะ แต่ถ้าถามว่าสนุกไหม เราว่าสนุกใช้ได้ เสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ที่ความน่ารักของคู่พระนาง ใครชอบพระเอกฉลาด มีทั้งสติและปัญญา เราว่าน่าจะหลงรักตวนอ๋องกันได้ง่าย ๆ ที่สำคัญคือ นางเป็นสามีประเภทรักเมีย หลงเมีย ปกป้องเมียสุด ๆ ตามใจเมียทุกอย่าง แถมมาสายเปย์ค่ะ โอ๊ย พระเอกในดวงใจเลย ฮ่า ๆ

          แรกเริ่มเดิมทีก็เพราะเห็นแก่ฐานอำนาจของสกุลฝ่ายมารดาของชวีชิงจวี เขาจึงยอมสมรสกับนาง แม้จะรู้เรื่องราวน่าเศร้าของนางอยู่บ้าง แต่ก็มีให้แค่ความเห็นใจ เพราะนางดูอ่อนแอและจืดชืดเกินไปจึงไม่สามารถดึงความสนใจของเขาได้ แต่หลังจากฟื้นขึ้นมาจากอาการป่วยหนัก นางก็ดูเปลี่ยนไป เหมือนมีรัศมีบางอย่างแผ่ออกมาจากร่าง แถมรู้จักแต่งเนื้อแต่งตัวและยั่วเย้าเขา ไม่นานตวนอ๋องก็เสด็จไปตำหนักกลางทุกวันมิได้ขาด และส่งของขวัญเครื่องประดับล้ำค่าให้นางมากมาย เพราะเขาชอบเห็นนางแต่งตัวสวยงาม บวกกับนิสัยเดิมของเขาก็ไม่ใช่คนประเภทลุ่มหลงนารี เชิดชูอนุเหนือภรรยาหลวง หลังกลายมาเป็นคนโปรดแล้ว ตำแหน่งของชวีชิงจวีก็ยิ่งมั่นคงขึ้น เขามอบอำนาจสิทธิขาดในการจัดการตำหนักในให้นาง นางก็ควบคุมจัดการได้อย่างดี

          หลังจากนั้นเวลา 2 คนนี้อยู่ด้วยกันเคมีจะเข้ากันดีมาก น่ารักสุด ๆ อะ นางเอกก็ฉลาด ไม่มัวแต่เพ้อฝันถึงความรักอะไรให้เยิ่นเย้อ นางอยู่กับปัจจุบันและกอบโกยความสุขให้มากที่สุด ตราบใดที่ท่านอ๋องดีกับนาง นางก็ดีตอบเขาอย่างใส่ใจ ส่วนฉากเลิฟซีนก็ฟินอยู่ แถมมีมุกตลกแทรกอยู่ให้ได้ขำในหลายฉาก เราชอบตอนแม่สามีกับลูกสะใภ้มาก คือนางเอกแกล้งบื้อให้แม่สามีปรี๊ดแต่อาละวาดไม่ได้ เราว่าฮาดี จะติดขัดอยู่นิดหน่อยก็ตรงมีจุดพิมพ์ผิด พิมพ์ตก พิมพ์สลับคำหลายจุดอะ น่าเสียดาย

          เรื่องราวของเฮ่อเหิง (ตวนอ๋อง) และชวีชิงจวีเริ่มต้นจากสมรสพระราชทานซึ่งแฝงด้วยเล่ห์ทางการเมือง จนเกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้นกับเจ้าของร่างคนก่อน แล้วค่อย ๆ เดินเข้าสู่วังวนแห่งเสน่ห์และมารยา จากนั้นจึงแปรเปลี่ยนเป็นความรักลึกซึ้งที่มองเห็นจากการกระทำมิใช่คำพูด แม้เวลาอยู่กับเขานางจะระวังหัวใจตัวเองไม่ให้หลงเชื่อคำพูดของเขาง่าย ๆ การกระทำและคำพูดของนางแฝงไปด้วยเล่ห์เพื่อคล้อยตามสถานการณ์ แต่ใช่ว่าจะไม่มีความจริงใจเลย เฮ่อเหิงเองก็ชอบนางที่เป็นนั้น หยิ่งทระนง รู้จักสู้เพื่อผลประโยชน์ และเขารู้ดีว่าต้องการอะไร เมื่อพบชวีชิงจวีแล้ว ผู้หญิงอื่นในสายตาเขามันก็เท่านั้นเอง ไม่มีความหมายใด อาาา ท่านอ๋องของข้าน้อย น่ารักเสียจริงเพคะ