"หญิงสาวผมสีฟ้าผู้อยากมีผมสีชมพู

          เธอทำทุกวิถีทางที่จะเปลี่ยนสีผมของตน

          หากเธอไม่รู้เลยว่ามีคนบางคนหลงใหลในผมสีฟ้าสวยของเธอ."

          ฉันชอบสีชมพู                                

          ตั้งแต่จำความได้ รอบตัวฉันก็มีแต่สีชมพูเต็มไปหมด อ้อ แต่ยกเว้นสิ่งเดียว                   

          สีผมของฉัน มันเป็นสีฟ้าอ่อน

          ก็ไม่ได้ไม่ชอบสีฟ้า แค่ชอบสีชมพูมากกว่าเท่านั้นเอง                                

          เหมือนเป็นตัวแทนของความอบอุ่นและความมีชีวิตชีวาอย่างไรก็ไม่รู้ ทำไมผมของฉันถึงไม่เป็นสีชมพูล่ะ ทำไมผมของฉันเป็นสีฟ้าอ่อน ฉันบ่นงุ้งงิ้งเรื่องเส้นผมสีฟ้าอ่อนทุกวัน พอๆกับการที่ฉันจินตนาการถึงเส้นผมสีชมพูนั่นแหละ

          หลายครั้งฉันพยายามเปลี่ยนมัน แต่ก็ไม่ดีขึ้นตรงกันข้ามผมของฉันกลับมีสีประหลาดๆ ดูแย่กว่าเดิมซะอีก                                            

          ก็ไม่ได้ไม่ชอบสีฟ้า แค่ไม่ชอบสีฟ้าที่อยู่บนผมของฉันเท่านั้นเอง

          วันนี้อากาศดี ท้องฟ้าสีคราม ดอกไม้สีหวาน นกตัวนั้นก็ดูอารมณ์ดี                           

          เอ๊ะ ผู้ชายบ้านข้างๆ? ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลยล่ะ แล้วนั่นมองอะไรของเขา แถมยังยิ้มแปลกๆอีก มันทำตัวไม่ถูกนะ

                                  ♡

          เหตุผลโง่ๆทำให้ฉันมายืนถือกรรไกรสีชมพูอยู่หน้ากระจกแบบนี้ บางทีการตัดมันออกไปอาจเป็นทางที่ดีที่สุด ว่าแล้วก็จับปอยผมขึ้นมา บอกลาเล็กน้อยพอเป็นพิธี

          “เธอจะทำอะไรน่ะ”

          ก็ตัดผมไงถามแปลกๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ผู้ชายข้างบ้านตะโกนจากหน้าต่างห้องนอนสีฟ้าของเขามายังฉันที่ยังคงถือกรรไกรค้างไว้

          “จะตัดผมใช่ไหม เธอไม่ชอบมัน แต่ฉันชอบนะ”

           หืม หมายถึงผม หรืออะไร?

           พูดจบก็ก้มหน้าก้มตา คนที่เขินมันต้องเป็นฉันไม่ใช่รึไง เราจ้องหน้ากันสักพัก เป็นฉันที่ลดกรรไกรลง พร้อมกับหันหลังให้หน้าต่างสีชมพูที่อยู่ตรงข้ามกับหน้าต่างสีฟ้าของคนข้างบ้านอย่างรวดเร็ว

           ภาวนาให้เร็วพอที่เขาจะไม่เห็นรอยยิ้มเล็กๆที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวของฉันก็แล้วกัน

           ฉันยังชอบสีชมพูเหมือนเดิม

           เพิ่มเติมคือสีฟ้าอ่อนบนผมของฉัน มองไปมองมามันก็ไม่ได้แย่นักหรอก ไม่ใช่เหตุผลที่ว่ามีคนชอบมันสักหน่อย

                                  ♡

            “บอกว่าอย่าดึงไงเล่า!”

             เธอหันมาดุผมที่กำลังดึงเปียสีฟ้าอ่อนของเธอเล่น การแกล้งคนตัวเล็กกว่าที่นอนดูหนังอยู่ข้างๆกลายเป็นงานอดิเรกของผมไปแล้ว

             ช่วยไม่ได้ ผมชอบดึงเปียของเธอ ก็เพราะผมชอบเส้นผมสีฟ้าอ่อนของเธออย่างที่เคยบอกไปนั่นแหละ ไม่ใช่เหตุผลที่ว่าใบหน้าของเธอยามโกรธมันน่ารักมากๆสักหน่อย ไม่เกี่ยวเลยสักนิด :)

                                 ♡