นับหนึ่งถึงเธอ, - ถึง, กระดาษบันทึก

คนเราก็เปรียบเหมือนฤดูกาลได้รึเปล่า
กาลเวลาผันแปรไปเท่าไรตัวตนเราก็เหมือนเปลี่ยนไปเช่นกัน
มนุษย์มักสร้างตัวตนใหม่และเติบโตขึ้นเสมอ
แม้จะเป็นการเติบโตที่ไม่เต็มใจนักและอาจมีความเจ็บปวดแฝงอยู่บ้าง
แต่เวลา, เวลาจะเยียวยาเราให้พบเจอกับฤดูกาลใหม่อีกครั้งฤดูกาลใหม่จะที่จะเป็นฤดูของเรา

แต่หน้าแปลกที่หัวใจดวงนี้ผูกติดกับร่างกายผมมาตั้งแต่เกิดกลับดื้อรั้นไม่ยอมใครแม้กระทั่งเจ้าของมันเองเปลี่ยนคำเปรียบเปรยทุกอย่างที่ผมสร้างไว้

เพราะไม่เคยผันแปรเปลี่ยนไปตามตัวตน ฤดูกาลหรือแม้กระทั้งเวลาที่หมุนวนเวียนวันแล้ววันเล่า
ยึดติดกับสิ่งที่ไม่แน่นอน

แต่ยอมยินดีที่คงมันไว้ต่อให้สลายหายจากก็ยังขอคิดถึงมันบางในบางครา
เธอคนเดิมเดินเล่นอยู่ในหัวใจของผม
ที่หัวใจมักมีที่ว่างไว้ให้เธอเธอครอบครองมันอยู่
หัวใจดวงนี้ที่มีดวงเดียวไร้ข้อกังขาใด ๆ แต่พร้อมมอบความบริสุทธิ์ใจให้กับเธอคนนั้นที่ยังคงอยู่หัวใจ

หัวใจดวงนี้จะไม่เปลี่ยนและยังคงยึดมั่นในสิ่งที่ตนรักถึงแม้มันจะไม่อยู่ข้างกาย

แต่ก็คงยังอยู่ข้างใจ

— ปลายฤดูหนาวปีที่แล้ว

ยามเมื่อความหนาวเย็นมาเยือนปกคลุมรอบกายให้มีแต่ความรู้สึกเหน็บหนาวไม่รู้จบ แต่หัวใจกับถูกปลอบประโลมและรักษาด้วยความอบอุ่นอย่างดีจนพองโต
ในวันที่หนาวที่สุด อาจจะเป็นวันที่ผมยิ้มกว้างตอบรับลมหนาวทุกลูกได้มากที่สุด เพียงเพราะมีตัวตนของเธอในหัวใจค่อยมอบความอบอุ่นนี้ให้อยู่เสมอ

ผมที่ถือหนังสือเล่มหนาแนบไว้ข้างกาย ท่ามกลางถนนคนเดินและลมหนาวตลอดทาง
อันตัวผมที่ดูเกะกะและท่าทางเชื่องช้าในสายผู้อื่นบนทางเท้าฤดูหนาวนั้น
แต่หนังสือหนาเล่มนี้บนมือ เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้สึกอุ่นใจได้ไม่มากก็น้อยมากกว่าผู้คนรอบตัวเสียอีก

ในตอนนั้นที่แม้ไม่คิดจะสนใจใคร ไม่มีคิดว่าวันนี้จะต้องเป็นวันที่ความรักก่อตัวขึ้น

เสี้ยววินาทีที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น และตอนนี้ได้ประทับความทรงจำถาวรที่ใจ

เธอวิ่งร่าเข้ามา ยิ้มกว้างแบบที่เธอควรจะเป็น สนใจหนังสือเล่มหนาของผมแทนที่จะเดินผ่านเหมือนคนทั่วไปก็ได้ ค่อยเปล่งเสียงชื่นชมผมจนบางทีก็แอบประหม่าอยู่บ้าง สัมผัสที่อ่อนโยนที่แม้แต่ผมก็รู้สึกอยากรักษาประคองคงความเปราะบางนี้เอาไว้

ตอนนั้นผมถึงได้รู้ บทสนทนานี้จะต้องไม่ใช่บทสนทนาครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเรา

ตอนนั้นถึงได้รู้,
การตัดสินใจที่รักในตัวเธอตั้งแต่วันนั้นที่ไม่สามารถโกหกใจตัวเองได้อีกต่อไป
นับจากนี้เธอจะมีตัวตนในใจผมมากขึ้นเรื่อยๆ และผมรักการที่มันเป็นแบบนั้น

ทุกบทสนทนา
ทุกครั้งที่เราอยู่ในโลกของกันละกัน
ทุกการกระทำที่ส่งอิทธิผลต่อเราสอง
ผมไม่กล้าแม้จะสบสายตาสวยคู่นั้น
ที่กลับกันเธอผู้มักมองผมด้วยสายตาที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มจนตานั้นมักปรากฎเป็นสระอิเสมอ

เพียงเพราะว่กลัวแววตาคู่นี้ถ้าเธอได้พบสบตา
จะรู้ซึ้งถึงความรู้สึกในหัวใจ
ทุกความรู้สึกนั้นล้วนมีหมายหมาย
มันจะชัดเจนจนล้นมากไปจนแค่การสบตาวิเดียวเธอก็คงรู้ความหมายที่ผมคิดมาทั้งหมด

— ผมขอรักเธอโดยที่ความรักของผมจะไม่ทำให้เธอต้องเกิดความคิดสีหม่นขึ้นในใจ
ความรักของผมต้องไม่ได้ไปสร้างหมอกสีเทาล้อมรอบกายเธอแม้แต่เสี้ยวเดียว

งั้นผมคงยินดีและยอมรับ
รักเธอให้ได้มากที่สุดเหมือนวันแรกที่ตัดสินใจจะรัก ถึงแม้เธอจะไม่ได้รับรู้ถึงมันเลยก็ตาม
แต่ความสุขยังโอบกอดเธออยู่ทุกวัน
และบางวันที่เราได้สร้างบันทึกความทรงจำสีสวยร่วมกัน
แค่คิด ผมก็พลันนึกพอใจถ้ามันจะต้องเป็นแบบนี้

เธอชอบดอกไม้ ผมว่าเธอเหมือนดอกไม้
เธอชอบท้องฟ้า ผมว่าเธอเหมือนท้องฟ้า
เธอชอบของหวาน ผมว่าเธอเหมือนของหวาน
เธอชอบเสียงดนตรี ผมว่าเธอเหมือนเสียงดนตรี

ทุกอย่างที่เธอล้วนชอบ
ประกอบเป็นเธอที่ละเสี้ยวแล้วมันสวยงามเติบโตมาเป็นเธอที่มีคนเดียวบนโลก
จนผมอดไม่ได้ที่จะลองพิจาราณาสิ่งเหล่านั้นและตกหลุมรักมันไปพร้อมกับการได้รักคุณ

,เธอพิเศษ
และผมอยากให้เธอรู้เป็นเครื่องย้ำเตือนหัวใจของตัวเธออยู่เสมอ

ในวันที่ผมอาจจะไม่สามารถอยู่เคียงข้างเธอได้อีก

เธอจะได้รับความรักเหมือนที่ผมมีให้ในทุกช่วงฤดู

เธอจะเจอคนใจดีที่ค่อยปลอบโยนเธอเหมือนที่เธอคอยปลอบประโลมผมในวันที่ตัวตนนั้นหล่นหาย

เธอจะมีความฝันที่จะกลายเป็นความจริงเหมือนที่ผมฝันจะได้รักคนอย่างเธอเข้าซักวัน

เธอจะมีใครซักคนที่เหมือนผมและเธอรักเขาในทุกฤดูกาลที่ได้จับมือเคียงข้างกัน

เหมือนผมที่ฤดูกาลใหม่มักวนกลับมา
แต่เวลาไม่เคยย้อนกลับ
และผมไม่เคยเลิกเชื่อมั่นในรักนี้แม้ในวันที่เธอรู้สึกเหมือนไม่ถูกรัก
เธอจะหันกลับมามองผมเราจะสบสายตากัน
เธอจะเห็นแววตาใสชื่อคู่นี้ที่เหลือไว้แค่ความหวังดีและคำยินดีที่จะถูกเปล่งออกมาทุกครั้ง
หากผมจะไม่พูดรักหรือคิดถึงกลับออกไปอีก
แต่จะให้เธอเชื่อในแววตาคู่นี้ว่ามันจะเป็นนิรันด์ตราบใดที่คุณรักที่จะมองมัน

คุณจะรักผมบ้างไหมนะ

คำถามที่ผมเอ่ยขึ้นทุกวัน,
แต่ไร้สิ้นเสียงที่จะส่งคำตอบมา ไม่น่าแปลกเพราะคำถามนี้ที่มีมาทุกวันผมไม่เคยเอ่ยถามเธอ และคงภาวนาตั้งความหวังอยู่ลึกๆ
ว่ารักครั้งนี้มันจะเป็นการเดินทางของเราสองคนไม่ใช่แค่ผม

แต่ถึงจะเป็นยังไง ความทรงจำนี้จะมีระยะเวลายาวมากแค่ไหนกัน ที่จะคงความเป็นปัจจุบันไว้ ไม่ผันตัวไปเป็นแค่อดีตที่ทำได้แค่ค่อยให้หวนคิดถึง

ผมยังยินดี
คำยินดีที่ไม่มีวันสิ้นสุดที่ครั้งหนึ่งผมได้รักคุณเหมือนเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ ท่ามกลางฤดูหนาวนั้น
ที่ผมจะยิ้มกว้างจนอุ่นใจทุกครั้งที่ได้เห็นมัน
ผมจะรักษาคำยินดีนี้ไว้ในใจ,
นี้คงเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ไม่มีวันเปลี่ยนตามฤดูกาลพร้อมกับหัวใจ

ในวันนี้ที่รักเธอ พรุ่งนี้คงเช่นกัน และจะเป็นยังงั้น

ตลอดไป

Feel free to see my other stories,
IG : @mademylatiblue
TW : @imheartkebo

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น