ตอนแรกกะจะยังไม่ซื้อ แต่พอวางขายวันแรกปุ๊บก็ถ่อไปซื้อถึงพารากอนโน่นเลย เหนื่อยใจตัวเองมากๆ แต่นิยายมันดีอ่ะ ฮือออ ติดซะแล้วทำไงได้

          เล่มนี้มีเรื่องน่าตื่นตาตื่นใจเกิดขึ้นกับ จั่วเสียวเสี่ยว เมื่อจู่ๆ นางก็มีอาจารย์อาอย่าง เวินซู่ โผล่มาคนหนึ่ง เป็นอาจารย์อาจากสำนักตงไห่ที่ยังหนุ่มแน่นเสียด้วย (ปาดน้ำลายตั้งแต่ต้นเรื่อง) จั่วเสียวเสี่ยวได้พบกับอาจารย์อาตอนเดินทางไปกับ เหลียนเจา อาจารย์อาของนางนิสัยแตกต่างจากอาจารย์ของนางเป็นอย่างมาก ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจแต่ก็คอยตักเตือนโน่นนี่บ่อยๆ เรื่องนี้อาจจะแหวะกันนิดเพราะมีซอมบี้ผีดิบเป็นพล็อตหลัก และผีดิบพวกนั้นเกิดขึ้นมาจากฤทธิ์หนอนกู่


          จั่วเสียวเสี่ยวต้องเข้าสู่เรื่องราวปริศนาและต้องตามหาเข็มเทพซานซือให้พบ เข็มเงินก็ยังไม่ถูกขับออก ไหนต้องรับมือกับเรื่องหลายเรื่องอีก จะทำชั่วก็ทำไม่ขึ้น ดวงดีอย่างประหลาดเสียอย่างนั้น

          เล่มนี้หากเทียบกับเล่มแรกแล้วอาจไม่สนุกเท่าแต่ก็อยากให้ได้อ่านกันเพราะมันเพลินดี อีกอย่างบทเหลียนเจาเด่นแล้วค่า (ปรบมือแปะๆ ให้พระเอก) เหลียนเจายังเป็นเหลียนเจาคนซื่อเหมือนเดิม แต่ไม่กินเส้นกับอาจารย์อาแรงมาก อาจารย์อามากระซิบบอกเสียวเสี่ยวว่านายน้อยสกุลเหลียนต้องมีแผนการบางอย่างอยากใช้ประโยชน์นางแน่ เหลียนเจาก็กระซิบบอกเสียวเสี่ยวว่าอาจารย์อานางหาใช่คนดีไม่ เสียวเสี่ยวปวดหัวยิ่ง แต่จะทำไงได้เมื่อหลงรักเหลียนเจาไปเสียแล้ว ง่อวววว

          เล่มนี้ความหวานมีเพิ่มมาก เหลียนเจาน่ารักมาก อาจารย์อาฮอตมาก (เดี๋ยวๆ) และอีกตัวละครหนึ่งก็ยังโผล่มาให้เห็นหน้า นั่นคือนายท่านอิ๋นเซียวของข้าาาาาาา ฮือออออออ

          เราชอบอ่านซีนตอนอิ๋นเซียวคุยกับเสียวเสี่ยวจัง เหมือนพี่ชายขี้โมโหกับน้องสาวจอมโง่งมยังไงไม่รู้ เอ็นดูแปลกๆ อ่ะ 55555 ในเล่มนี้อิ๋นเซียวถูกเสียวเสี่ยวเรียกมาและต้องรับบทเป็นคนเลวอีกแล้ว (วงวาร) แต่…แต่ชั้นเห็นโมเม้นต์แล้วเจ้าค่ะ เห็นโมเม้นต์ระหว่างนายท่านอิ๋นกับแม่นางผู้หนึ่งที่ครึ่งเล่มแรกโคตรไม่สำคัญเลย แต่ครึ่งเล่มหลังแบบ อื้ม…ต้องได้เห็นกันไปยาวๆ แน่ แม่นางผู้นั้นชื่อ เสิ่นยวน จำชื่อนี้ไว้ เสิ่น-ยวน นางเป็นคุณหนูในห้องหอของนายท่านเสิ่นตัวละครสำคัญในเรื่อง เป็นแม่นางที่มีความคิดอ่านแบบเหลียนเจาเวอร์ชั่นผู้หญิง ข้าขออุบไว้ไม่บอกว่าโมเม้นต์นั้นคืออะไร แต่ข้าเป็นผู้โชกโชนในรัก  ย่อมดูออกว่าคู่นี้เขาต้องได้กันแน่ๆ ข้าเขินมากเลย ยิ่งตอนท้ายเล่มยิ่งเขิน นายท่านอิ๋นของข้า ท่านจะข้ามหน้าข้ามตากันเกินไปแล้ว!

          อ้อ เหลียนเจากับเสียวเสี่ยวก็น่ารักนะ เล่มนี้พระเอกของเราเขียนจดหมายไปบอกที่บ้านเรื่องภรรยาที่ยังไม่ได้เข้าพิธีของเขาแล้วด้วย และอาหญิงสกุลเหลียนของเขาก็มารับด้วยตัวเองเชียวล่ะ!

          เล่มนี้คือดีงามเช่นเคย สนุก อ่านเพลิน โมเม้นต์เยอะกว่าเล่มแรก (ข้ายังชอบนายท่านอิ๋นเช่นเคย ฮอลลลลล) เสียวเสี่ยวรู้ใจตัวเองแล้วว่าชอบเหลียนเจามาก เหลียนเจาก็ชอบเสียวเสี่ยวแถมยังระแคะระคายนางบางเรื่องแล้ว แต่เพราะรู้สึกดีด้วยเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ โห ดีอ่ะ เอาไปเลย 8.5/10


Best Quote 1 : เสียวเสี่ยวลังเลชั่วอึดใจก่อนจะกัดฟัน “ตกลง! เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน! วางเดิมพันข้างท่านทั้งหมดเลย!” นางวางถุงเงินทั้งใบลงบนฝ่ามือของเหลียนเจา “…ท่านอย่าแพ้เป็นอันขาดนะ…” นางเอ่ยเสริมอีกประโยคอย่างระมัดระวัง
เหลียนเจามองถุงเงินในมือก่อนเหลือบตาขึ้นยิ้มตอบ “สักวันหนึ่ง เหรียญสามสิบสามอีแปะนี้ เหลียนเจาจะคืนให้เป็นพันเท่าอย่างแน่นอน”

Best Quote 2 : ยามที่ได้ยินวาจานี้ ที่ใดสักแห่งในหัวใจของเสียวเสี่ยวบิดเกร็งจนเจ็บแปลบนิดๆ กลับบ้าน นางร่อนเร่มาตั้งแต่อายุยังน้อยจนเติบใหญ่ เคยไปเยือนสถานที่ต่างๆ มามากมาย เว้นก็แต่ ‘บ้าน’ ที่ไม่เคยได้ไปมาก่อน ทุกครั้งที่ต้องลาจากสถานที่แห่งหนึ่ง นางมักอาลัยอาวรณ์เสมอ ทว่าอาจารย์กลับถอนหายใจบอกนางว่า ‘ที่ใดที่เราสบายใจ ที่นั่นก็คือบ้านเกิดของเรา’
นางปลอบใจตนเองด้วยคำพูดประโยคนั้นมาเนิ่นนานปีแล้วปีเล่า…จนกระทั่งวันนี้มีคนพูดกับนางว่า ‘กลับบ้านกันเถิด’
เสียวเสี่ยวคลี่ยิ้มสดใส ไฉนถ้อยคำที่เขาพูดจึงได้รื่นหูเพียงนั้น ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ขอเพียงได้อยู่ร่วมกันนานขึ้นแม้เพียงชั่วครู่ ก็ยิ่งไม่อยากปล่อยมือ ในที่สุดนางก็เข้าใจกระจ่างแจ้งว่าตนผิดพลาดอย่างไม่เข้าท่าที่สุดตรงไหน คิดจะล่อลวงคุณชายตระกูลดีงามไปกระทำความผิด…เรื่องชั่วร้ายพรรค์นี้ไม่มีทางทำได้สักนิด

Note: เล่ม 3-4 ของเรื่องนี้ก็เหมือนจะออกช่วงปลายเดือนพฤษภาฯ แน่ะ พร้อมๆ กับที่บันทึกปิ่นเล่ม 6 วางแผงนั่นแหละ