รอคอยมานานกับเล่มนี้ คาดหวังกับเคมีพระนางมากและเล่มนี้ก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวัง

          ในเล่มนี้ หลี่ซูไป๋ และ หวงจื่อเสีย เดินทางจากเมืองหลวงตรงสู่เสฉวน แต่เหตุการณ์ไม่ง่ายดังที่คิด เพราะระหว่างทางก่อนถึงเมืองเฉิงตู ขบวนเดินทางของทั้งคู่โดนลอบจู่โจม ทั้งสองคนหนีแยกออกมาจากขบวน เกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่โชคดีที่ยังหนีออกมาได้ ถึงอย่างนั้นกลับสภาพไม่น่าดูทั้งคู่โดยเฉพาะหลี่ซูไป๋ผู้ที่ยันต์สาปแช่งของเขามีวงกลมสีแดงเลือดวงไว้ตรงคำว่า "หมดค่า"

          เอาล่ะ ถ้าใครรอฉากหวานของทั้งคู่ พวกเรานับว่าได้เฮกันบ้างแล้ว เพราะการหลงป่าหนีตายของทั้งคู่นี่แหละทำให้ทั้งสองคนใกล้ชิดกัน หนึ่งบาดเจ็บ หนึ่งคอยดูแล ทั้งสองคนดูเหมือนจะเข้าใจได้มากยิ่งขึ้นว่าการมีอีกฝ่ายอยู่เคียงข้างนั้นนับว่าดีเพียงใด

          โชคร้ายไปนิดที่แม้เราจะอยากให้ติดป่ากันสองคนไปตลอดทั้งเล่มแค่ไหน แต่ก็ทำไม่ได้ หลังจากที่ทั้งคู่เอาตัวรอดได้ก็ได้เจอกับนายน้อยโจวจื่อฉินอีกครั้ง แถมยังมีคดีฆ่าตัวตายคู่เพราะรักเกิดขึ้นอีก ซึ่งครั้งนี้หวงจื่อเสียก็ยังหนีไม่พ้นคดีที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหกนงคราญอวิ๋นเสา แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั้น การตายของเหยื่อในครั้งนี้กลับคล้ายคลึงกับการตายของคนในครอบครัวของหวงจื่อเสีย เดิมทีใครหลายคนรวมถึงนางล้วนเข้าใจว่าการตายของพวกเขามีสาเหตุมาจากสารหนู แต่ตอนนี้ความเชื่อเหล่านั้นกำลังสั่นคลอน ไหนจะอวี่เซียนที่ได้พูดคุยกับหวงจื่อเสียแล้ว และทั้งคู่พบว่าในตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้น มีบางอย่างที่ทั้งคู่พูดไม่ตรงกัน

          ในเล่มนี้หวงจื่อเสียเซไปพอสมควรเพราะหลักฐานบางอย่างที่ได้มากจากอวี่เซียน แต่เพราะอย่างนั้นมันยิ่งทำให้คนอ่านอย่างเราอยากรู้ว่าแท้จริงแล้วใครเป็นคนวางยาฆ่าคนสกุลหวงกันแน่

          นอกจากคดีแล้วความสัมพันธ์ของตัวละครก็น่าจับตามองไม่แพ้กัน ในเล่มนี้มีฉากเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างพระนางให้คนอ่านอมยิ้มเป็นพักๆ แต่ก็ไม่ถือว่ามากเกินไป ถ้ามองตามลักษณะนิสัยของหลี่ซูไป๋แล้วก็ไม่นับว่าผิดแผกอะไรนักหรอก 5555 แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือหวงจื่อเสียเริ่มคิดตก เริ่มปลง เริ่มทำใจได้ แม้จะเห็นอวี่เซวียนมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆ แต่กลับไม่รู้สึกอะไรเท่าที่ควรแล้ว กลับกันนางเอกของเรากลับรู้สึกบางอย่างกับท่านอ๋องข้างตัวขึ้นมาได้

          สำหรับโจวจื่อฉินก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ในเล่มนี้มีแม่นางน้อยในตลาดคนหนึ่งโผล่หน้ามาให้เราทำความรู้จักด้วย ไม่รู้ว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณชายโจวในอนาคตหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็เป็นแม่นางที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขา กล้าเงื้อมีดใส่หน้าเขา และคุณชายผู้นี้ก็ตีฝีปากสู้นางไม่ได้อีกต่างหาก ยังไงก็ตามเราก็ต้องจับตาดูกันต่อไปว่าอีกสามเล่มข้างหน้าเรดาร์จับเคมีพระนางของเราจะทำงานแม่นยำหรือไม่ สำหรับเล่มนี้เอาไป 9/10


Best Quote: นางจำได้ว่าตนกอดร่างร้อนผ่าวของเขาแน่น แนบหน้ากับซอกคอเขาในความมืดมิด ระลึกว่าตนฉีกเสื้อ สัมผัสผิวเปลือยเปล่า ช่วยพันแผลให้ขุยอ๋อง ไม่ลืมว่าหลังเฝ้าอยู่ข้างกายเขาทั้งคืน ลืมตาสะลึมสะลือ เห็นดวงตาคู่กระจ่างสุกใสไร้ใดเทียมของเขานิ่งจ้องนางกลางแสงอรุณ
          เหมือนกับที่นิ่งจ้องนางในยามนี้
          และที่เขายอมให้นางรู้ความลับนี้ในยามนี้ ดึงนางเข้าสู่เล่ห์ร้ายรอบกายเขา ต่อแต่นี้แม้แต่คดีเลือดของครอบครัวนางจะได้รับการสะสางคืนความเป็นธรรม นางกลับคืนสภาพเป็นผู้บริสุทธิ์อีกครั้ง เกรงว่าคงได้แต่เดินเคียงข้างเขาต่อไป ไม่อาจแยกเขาได้อีก
          เพราะทุกสิ่งไม่เหมือนเดิม
          นางกับเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว

Note: เล่มนี้ได้มาตั้งแต่ช่วงงานหนังสือเลยอ่านจบนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้รีวิว เนื้อเรื่องเลยอาจลืมๆ ไปบ้างก็ให้ถือว่าเป็นการไม่สปอยล์กันล่ะกัน แต่เห็นสยามเอาตารางหนังสือวางแผงของเดือนนี้ออกมาแล้ว บันทึกปิ่นเล่ม 6 ยังคงวางแผนสิ้นเดือนเหมือนเคย ไม่ต้องอ่านก็เดาได้อ่ะว่าต้องมาสิ้นเดือน คือนี่อยากอ่านเร็วๆ ไง อยากรู้ว่าสามเล่มสุดท้ายมันจะมีฉากหวานอะไรเพิ่มมาอีกหรือเปล่า เพราะเล่มห้านี้นางเอกเราก็เริ่มจะฉลาดในรักขึ้นมาบ้างแล้ว 5555555