เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
I love not man the less, but books moreรั่วชิงบ้านสกุลหาน
(Book) รีวิว 劍出寒山 กระบี่คู่หานซาน เล่ม 3
  • 劍出寒山 กระบี่คู่หานซาน เล่ม 3
    ผู้เขียน : Hao Da Yi Juan Wei Sheng Zhi
    ผู้แปล : สนสราญ
    EverY
    3 เล่มจบ


    *รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

              มาอย่างรวดเร็วสำหรับเล่มจบของ "กระบี่คู่หานซาน" สำหรับคนที่พรีออเดอร์ไว้ก็จะได้รับไวหน่อย เราเองพอได้รับปุ๊บก็แกะอ่านปั๊บเลย มันอดใจไม่ไหวจริงๆ บ็อกซ์สวยมากกกก ปกก็สวย ถูกใจมากเลยแงๆ


              เข้าเรื่องเลยดีกว่า สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านเล่มแรกและเล่มสอง เราอาจไม่แนะนำให้อ่านรีวิวนี้นะคะ เพราะมีการพูดถึงส่วนสำคัญในเรื่องอยู่บ้าง อันนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ㅠㅠ

              ส่วนใครอยากอ่านรีวิว กระบี่คู่หานซาน เล่ม 1 และ กระบี่คู่หานซาน เล่ม 2 ก็คลิกเข้าไปอ่านกันได้ค่ะ

              หลังเหตุการณ์ในแดนสนธยา ในที่สุด เมิ่งเสวี่ยหลี่ ก็ได้รู้เสียทีว่า เซียวถิงอวิ๋น ผู้นี้คือ จี้เซียว ของเขา ในขณะเดียวกันหานซานก็แตกแยก เจ้าสำนักใช้จังหวะนี้ปิดเขา ทั้งเมิ่งเสวี่ยหลี่และจี้เซียวก็เดินทางเข้าแดนอสูรเพื่อตามหา เชวี่ยเซียนหมิง เพราะเดาได้ว่าเจ้านกยูงนี่ต้องไปปิดบัญชีกับ จอมอสูรเขาหลิงซาน ที่งานชุมนุมหมื่นอสูรแน่ๆ

              เนื้อหาในเล่มนี้ต่อเนื่องจากในเล่มก่อนหน้า พี่จี้น้องเมิ่งได้ทำการแหกคุกช่วยเหลืออสูรกระสาขาว เฟยอวี่ และอสูรจิ้งจอกม่วง ชื่อชู จากนั้นก็ตะลุมบอลกันไปมาจนสามารถมาถึงสถานที่จัดงานชุมนุมหมื่นอสูรได้

              ที่นั่นเจ้านกยูงของเราก็อยู่ด้วย ถูก หูซื่อ ปล่อยมาโดยมีคนคอยตามประกบ นกยูงของเราคราวนี้ก็มีแผนการในใจ แม้ต้องเปลืองตัวนิดหน่อยแต่ก็เตรียมพร้อมที่จะจัดการหลิงซานให้ได้ในครั้งเดียว ถึงนั่นจะหมายถึงตัวเองต้องตกตายไปตามกันก็ตาม

              ในเล่มที่แล้วเราเข้าใจว่าหลิงซานคือลาสต์บอส แต่ที่ไหนได้ดันไม่ใช่ เพราะเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือซาลาเปายังมีจุดแดง (?) ถึงอย่างนั้นเราจะได้เริ่มตงิดๆ กับการเข้ามามีส่วนร่วมของมนุษย์และอสูร ใครกันที่ชักใยอยู่เบื้องหลัง แล้วเขามีเหตุผลอะไรถึงได้ผลักเรือตามน้ำไปขนาดนี้ แต่กว่าจะถึงตอนนั้น บุญคุณความแค้นระหว่างสหายเก่า ศัตรูผู้ทรยศ ในที่สุดก็จะได้รับการสะสางเสียที

              พูดถึงดินแดนมนุษย์เองก็เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเหมือนกัน เมื่อทางสำนักกระบี่หมิงเยวี่ยหูจัดการคุมขัง จิงตี๋ และจัดงานชุมนุมชงชาสารทอุทก เชื้อเชิญผู้ฝึกตนจากสำนักน้อยใหญ่เข้าร่วม ต่อให้รู้ดีแก่ใจว่ามีแผนการแต่ก็ยังคงต้องมาอยู่ดีเพราะเกิดรอยแยกประหลาดขึ้นบนฟ้า ว่ากันว่านั่นคือประตูเชื่อมสวรรค์

              แน่นอนว่าหนึ่งเดียวที่ยังเหลือของฉางชุนคือ อวี๋ฉี่ซู ครั้งนี้เขาต้องลงเขาไปจาริกเป็นครั้งแรก ถูก เฉียนอวี้จือ จัดการแปลงโฉมใหม่ จากหนุ่มน้อยเนื้อตัวเปื้อนดินเพราะเอาแต่ปลูกต้นไม้เลี้ยงหนูก็กลับมาเป็นคุณชายสวมใส่อาภรณ์เพื่อเชิดหน้าชูตาให้หานซานได้อีกหน

              แต่แน่นอนว่าชุมนุมครั้งนี้เกิดเรื่องใหญ่สะเทือนโลกผู้บำเพ็ญขึ้น เพราะในที่สุด เจ้าข้าใครเป็นตัวร้ายกันแน่ สุดท้ายก็เผยไต๋ออกมาจนหมดสิ้น แต่แน่นอนว่า...ลาสต์บอสยังไม่ออกโรง

              หนังสือเล่มจบนี้แบ่งเหตุการณ์ใหญ่ๆ ออกเป็นสามช่วง หนึ่งคือช่วงที่สู้กับหลิงซาน สองคือช่วงชุมนุมชงชาสารทอุทก และสามคือช่วงปลิดชีวิต "คนเดินหมาก" ผู้ที่ชักใยอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด

              เอาเป็นว่าตอนที่อ่านมีหลากหลายอารมณ์มาก สมกับเป็นเล่มจบ แต่เรื่องลาสต์บอสนี่ไม่รู้จะพูดยังไงดี คิดว่าถ้าอ่านถึงก็คงจะรู้สึกเหมือนกัน กึ่งๆ จะสงสาร แต่ก็สงสารไม่ลง แต่ก็แบบเฮ้ออออ ตายไปเถอะนะ ถึงอย่างนั้นก็ยังแอบอาลัยอาวรณ์

              มาเข้าสู่ช่วงรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่อยากพูดถึงดีกว่า แน่นอนว่าเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ก็ตามสไตล์นั่นแหละ อ่านมาถึงตรงนี้บอกเลยนะว่า... ไม่มี NC ย่ะ! 5555555

              ถ้าหวังฉากอัศจรรย์น่ะไม่ต้องเลย พวกเธออ่านนิยายบำเพ็ญเพียรบำเพ็ญพรตกันอยู่ เพราะงั้นเอาไปแค่ฉากน้ำกระเพื่อม กิ่งไผ่ไหวเอนก็พอ เปิดมาอีกทีน้องเมิ่งก็บ่นพี่จี้ว่าท่านทำหนักหนาเกินไปแค่นั้นแหละ แต่ก็นะ บางทีก็รู้สึกว่ามาแค่นี้ก็นับว่าพอดีเหมือนกัน เข้ากับภาพรวมของเรื่องดี เนื้อหาของนิยายมันดีจนไม่จำเป็นต้องมีฉากอัศจรรย์แต้มเข้ามาแล้ว

              ขอพูดถึงดินแดนอสูรหน่อย ทำไมชอบมากก็ไม่รู้ 5555 ทั้งอสูรกระสาขาวและอสูรจิ้งจอกม่วง หรือครึ่งอสูรที่ถูกหิ้วไปหิ้วมาด้วยนี่ช่วยสร้างสีสันให้ครึ่งเล่มแรกมาก แต่ไม่พูดถึง เซิ่นโซ่ว ไม่ได้เด็ดขาด น้องเซิ่นโซ่วของเราเล่มนี้น่ารักม๊ากกกกก อยากจะอุ้มๆ กอดๆ เหมือนที่อวี๋ฉี่ซูทำเลย เล่มนี้น้องได้รับแรงกระตุ้นเลยตั้งใจบำเพ็ญ สุดท้ายได้ร่างมนุษย์มากับเขาเสียที ความน่ารักของน้องก็คือ X100!

              อสูรอีกกลุ่มที่แย่งซีนมากคือ เจียว สามตัวในสระของฉางชุน ยังทำให้ขำได้ตลอดแต่ถึงอย่างนั้นก็มีเจียวตัวหนึ่งพบเจอวาสนาก่อนพวกด้วยนะ พี่เจียวสู้ๆ

              เอาล่ะ กลั้นมานาน ขอพูดหน่อยเหอะ... ชิปเปอร์พี่เฉียนน้องอวี๋ลุกขึ้นมาแสดงความยิ่งใหญ่หน่อยเร้ววววว!!!

              ถ้าอ่านรีวิวเราก่อนหน้าจะรู้ว่าเราชิปคู่นี้ แต่คุณคนเขียนเขาก็ยังเขียนกั๊กๆ ไอ้ชั้นก็นะ แหม พลังชิปเปอร์มันพลุ่งพล่าน มาเล่มนี้คือตายไปเลย โมเม้นต์โหมกระหน่ำไปหมด

              พี่เฉียนแกเห็นหน้าเงินปากเสียแบบนั้นแต่ก็ดูแลน้องอวี๋มากกว่าใครเลยนะ เล่นเอาลูกชั้นห่างจากหานซานมาไกลก็นึกแปลกใจที่ดันคิดถึงตาเฉียนคนนี้เสียได้ ยิ่งตอนพิเศษถึงจะไม่ได้เคลียร์อะไรแต่ก็นั่นแหละ เราผู้อ่านถือว่ารู้กันค่ะ
              พูดถึงอวี๋ฉี่ซูนี่เป็นตัวละครที่เราชอบมากที่สุดในเรื่องเท่าๆ กันกับเมิ่งเสวี่ยหลี่เลย คิดไปคิดมาจากเด็กหนุ่มท่าทางหยิ่งยโสในต้นเรื่องเปลี่ยนไปเป็นคนที่ใครๆ ก็เคารพจากใจจริง แถมเป็นคนที่มีวาสนากับหลายๆ อย่างจนน่าตกใจ (เล่มนี้ก็ได้ขี่พี่อุษาฯ อีกแล้ว) แต่ที่น้องทำวันๆ คือพรวนดิน ปลูกต้นไม้ เอาต้นไม้ไปส่งพ่อค้าหน้าเลือด เลี้ยงหนู ให้อาหารปลา ย้ายเซิ่นโซ่วออกจากรังหนู แค่นั้นเอง ขนาดไปไกลยังนึกครึ้มอกครึ้มใจต้องไปหาที่เงียบๆ พรวนดินต้นไม้ ชั้นแบบน้องงง แงๆๆๆ

              อ้อ ลืมพูดถึงคนนี้ไปเลย...จิงตี๋ ตาคนนี้น่าสงสารแฮะ แอบรู้สึกว่าอยากให้พูดถึงเรื่องราวของเขาเพิ่มอีกนิด กับ หนิงเวย ที่ก็พอๆ กัน อยากให้ขยายเพิ่มอีกนิด ㅠㅠ (เผื่อใครจำไม่ได้ น้องคือศิษย์ที่จิงตี๋แต่งหญิงไปล่อลวงมา แล้วตอนหลังซ้อมพวกจิงตี๋เกือบตายในแดนสนธยานั่นแหละ)

              ในตอนสุดท้ายมีทั้งสุขเศร้าเคล้ากันไปค่ะ บ้างสมหวัง บ้างพบพาน บ้างก็ต้องแยกจากกัน นับเป็นนิยายหนึ่งเรื่องที่ดีมากๆ สำหรับเราเลย ไม่รู้ว่าคุณนักเขียนคนนี้เขียนเรื่องอะไรอีกมั้ย รู้สึกชอบผลงานเค้าจัง ยังไงฝากทาง EverY ด้วยแล้วกันนะ *กะพริบตาขอร้อง* แล้วก็คุณนักแปล คุณสนสราญ แปลดีมากจริงๆ ค่ะ นิยายเรื่องนี้ออกมารอดถึงฝั่งได้อย่างงดงามนี่คนแปลก็มีส่วนนะ

              ป.ล. ในที่สุดก็รู้ละว่าชื่อเรื่อง 劍出寒山 หมายถึงอะไร มันคือชื่อบทสุดท้าย ตอนที่ 166 ค่ะ ชื่อตอนว่า "กระบี่ออกจากหานซาน (劍出寒山)" อ่านตอนจบจะเข้าใจว่ามันคืออะไรกันแน่

              สถานีต่อไปรออ่านพั่วอวิ๋นเล่ม 4 กับสารบัญฯ เล่ม 2 อย่างใจจดใจจ่อค่ะ กำมือภาวนา

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
kiku_sawi (@kiku_sawi)
ขอบคุณค่ะ โดยรวมแล้วชอบเรื่องนี้แต่พออ่านจบมีความรู้สึกเหงาหงอยนิดหน่อย มีบางจุดอ่านแล้วไม่เข้าใจค่ะ อย่างเช่นตอนที่นายเอกถามจี้เซียวว่าเห็นอะไรตอนโดนภาพมายา แล้วพระเอกตอบว่าประตูเชื่อมสวรรค์ นายเอกบอกเข้าใจแล้ว ยิ้มให้พระเอกแล้วก็จะเหาะคื่นไป ตอนนั้นนายเอกคิดทำอะไรค่ะ งงมาก จะเสียสละ? หรือว่า ?
@kiku_sawi ขอโทษที่ตอบช้านะคะ--อันนี้ตามความคิดเรานะ จี้เซียวไม่เคยบอกว่าเห็นประตูเชื่อมสวรรค์กับเสวี่ยหลี่ พอเสวี่ยหลี่มาคิดได้ก็เลยถาม พระเอกเลยตอบไปสั้นๆ ว่าโอเคเห็นประตู แบบตอนนั้นถ้าพระเอกเผลอหลงไปกับภาพมายาประตูสวรรค์ไรงี้ก็คือทุกอย่างจบเห่ตั้งแต่ตอนนั้น คงไม่สามารถพาเสวี่ยเดินผ่านภาพมายาขึ้นเจดีย์ไปได้ ที่เสวี่ยหลี่ยิ้มก็น่าจะเพราะแม้จี้เซียวถูกล่อหลอกด้วยสิ่งที่ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหลายใฝ่หามาตลอด (การเป็นเซียน) แต่เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจมันแล้วจับมือพาเสวี่ยหลี่เดินต่อไปประมาณนี้ค่ะ
kiku_sawi (@kiku_sawi)
@MALAVITA ขอบคุณที่ตอบมาค่ะ :) ที่งงคือตอนเสี่วยหลี่จะเหาะคื่นสวรรค์ไปเอง(แต่ไม่สำเร็จเพราะไม่ได้ถือณานมาร) ตอนนั้นคิดทำอะไร ทำไมจะไป (ที่จี่เซียวตะโกนว่าไม่!!!) งงมากค่ะ
@kiku_sawi น่าจะกลัวโดนดีดกลับมาตายไม่ก็ไปแล้วไปลับนี่แหละค่ะ 5555
kiku_sawi (@kiku_sawi)
@MALAVITA ไปทำไม ทิ้งพี่จีได้ลงคอหรอ??!!
paribo05 (@paribo05)
ขอบคุณที่มาสปอยให้ฟังค่ะ เราพึ่งอ่านจบไปแบบอึนๆงงๆ ฟีลลิ่งตอนอ่านเล่ม3เทียบกะ1-2นี่หยั่งกะหนังคนละม้วนเลย?
@paribo05 เล่มสุดท้ายค่อนข้างอึนๆ งงๆ จริงค่ะ แอบอยากให้ขยายเพิ่มกว่านี้เล็กน้อยเหมือนกัน