นั่งมองฟ้านภางามเมื่อยามค่ำความทรงจำร้ายๆไม่จางหายเรื่องแสนเศร้าเก่าๆไม่เสื่อมคราย เหมือนเวียนว่ายในความทุกข์ชั่วนิรันดร์ เมื่อเธอไปโลกใบนี้แสนมืดมิดไร้ชีวิตไร้วิญญานไร้สีสันแสนคิดถึงแสนคำนึงแสนผูกพันเมื่อเธอนั้นจะจากไปไม่คืนมา จุดบรรจบพบปะกับความรักใจทึกทักคิดไกลไปไหนหนาเธอเดินตรงโค้งตัวก้าวเข้ามาใ...