ต่อจากตอนที่แล้ว ด้วยความพยายามอย่างหนักหน่วงทำให้ผมได้เข้าเรียนคณะวิศวะมหาลัยดังย่านพระราม๗ได้สำเร็จ ช่วงรับน้องผมค่อนข้างเป็นเด็กกิจกรรมครับ เลยเป็นที่รู้จักของรุ่นพี่ ต่อมาได้มีงานเฟรชชี่ของคณะ รุ่นพี่ก็ได้มอบหมายให้ผมฟอร์มวงขึ้นไปเล่นดนตรี เป็นวงตัวแทนสาขาที่เรียนอยู่ โดยบอกว่าเล่นสนุกๆ แค่ส...

สวัสดีครับ ต่อจากตอนที่แล้ว เมื่อผมตัดสินใจเรียนช่าง แม่จึงให้ผมไปสอบโรงเรียนเตรียมวิศวะ ณ ม.ดังแห่งหนึ่งย่านพระราม๗ ซึ่งเข้ายากพอสมควร แม่เลยส่งผมไปติวที่มหาลัย โดยตรง ก็ได้รู้จักกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง เธอชอบร้องเพลงมาก จึงเป็นเเรงบันดาลใจให้ผมหัดเล่นกีต้าร์อย่างจริงจัง และอยากมีวงดนตรีให้ได หลั...

ช่วงมัธยมต้น ผมได้เรียนเข้าเรียน ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งย่านบางแค ที่ต้องมาเรียนไกลบ้านก็เพราะว่าสอบที่ไหนก็ไม่ติดเลย แต่แม่มีเส้นสายกับผู้อำนวยการโรงเรียนนี้อยู่เลยได้มาเรียน(อันนี้ไม่ดีนะครับ) พอได้เข้าเรียน แน่นอนครับ ผมคงไม่พลาดที่จะอยู่ชมรมดนตรีไทยของโรงเรียน ตอนนั้นผมเป็นเด็ก ม.1 ที่โดดเด่นมาใน...

สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ผมจะพาย้อนเวลาไปเมื่อประมาณปี พ.ศ.2547 ซึ่งผมเป็นเป็นเด็กประถมในโรงเรียนแห่งหนึ่งในตำบลศาลายา ตอนเด็กผมเป็นเด็กสมาธิสั้นครับ ทำอะไรนานๆไม่ได้ ยกเว้นอ่านการ์ตูนขายหัวเราะ จนหมอบอกกับแม่ผมว่า ต้องลองให้เรียนดนตรีดู แน่นอนครับ ผมอยากเป็นมือกลองแต๊ก(กลองสเเนร์)ขอ...

สวัสดีทุกๆ คน เรามีข่าวดีมาบอก เรารู้สึกว่าเราอาการดีขึ้นประมาณ 90% แล้วแหละ ใช่ เรากำลังจะหายจากโรคซึมเศร้าแล้ว ความรู้สึกลึกๆ ข้างในตัวเรามันบอก ตอนนี้เรากินยาต้านเศร้ามาได้ 8 เดือนแล้ว และอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงวันนัดพบคุณหมอ ซึ่งเราตั้งใจจะไปบอกคุณหมอว่า เราว่าเราหายแล้วแหละ อะไรที่ทำให้เรารู้สึ...

จริง ๆ ตอนนี้เป็นเรื่องราวพาร์ทที่ต่อจากตอนที่ต่อจากนี้นะ คือตอนนี้อะเป็นพาร์ททู ตอนต่อจากนี้เป็นพาร์ทวัน แต่ว่าพาร์ทวันมันเทามาก เผื่อบางคนไม่อยากรับรู้ความเศร้าสร้อยหอยกาบตรงนั้น ก็จะได้อ่านตอนนี้แล้วจบที่ตอนนี้เลยไง นี่ เป็นไง เป็นห่วงสุขภาพจิตทุกคนด้วย จะเล่าความรู้สึกทีมันคอนทราสท์มาก ระหว่างท...

“ซาเทียร์” เป็นหลักสูตรยอดนิยมหลักสูตรหนึ่งของ “เสมสิกขาลัย” ที่จะมาใช้สถานที่เรือนร้อยฉนำ สวนเงินมีมา ในการจัดเป็นประจำทุกปี แม้ว่าร้าน House of Commons – Cafe&Space ของผมกับหุ้นส่วนจะตั้งอยู่หน้าทางเข้าสวนเงินมีมา แต่ผมก็ยังไม่มีโอกาสได้เข้าอบรมซักที จนกระทั่งเมื่อสุดสัปดาห์ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์...

สวัสดีทุกๆ คน เราไม่อยากตายแล้วแหละ ครั้งล่าสุดที่เรามาเขียนใน minimore คือ 18 วันหลังจากที่เราได้กินยาต้านเศร้า ตอนนี้ก็ผ่านมา 5 เดือนแล้ว แถมเราก็ใกล้จะหายจากโรคซึมเศร้าแล้วด้วย ก็เลยอยากจะเข้ามาแบ่งปันเรื่องราวและประสบการณ์ให้ฟังกัน แถมฉลองที่ได้ติด 1 ใน 10 เรื่องเด่นของปีจาก Minimore Makers ด้วย...