หน้า ๘๔-๙๕ ...

นาทีสีน้ำตาล เสี้ยวเวลาอันแสนหวานของความสุข ชั่วขณะที่ปลดเปลื้องจากความทุกข์ กระตุ้นปลุกกำหนัด ณ บัดนั้น นาทีสีน้ำตาล สัมผัสซ่านเร่าร้อนชวนใจสั่น อวัยวะสอดประสานเชื่อมสัมพันธ์ หฤหรรษ์ด้วยสรรพางค์กาย นาทีสีน้ำตาล รสสุขนั้นหวานชื่นดังใจหมาย พุ่งทะลักเป็นจังหวะออกประปราย แล้วจึงคลายเครียดขึงที่ตึงต...

พอดีผมได้อ่านบทความ#รีวิวจับฉ่าย : เอาเพลงใหม่มาทำให้เป็นเพลงเก่า!ของคุณ PATNAKAN และได้ฟังเพลง Habits (Stay High) ของ Tove Lo ที่ทำเป็นเวอร์ชั่นแจ๊สสบาย ๆ ร้องโดย Harley Reinhart แล้วประทับใจมาก (มีผิวปากด้วย เท่อะ ชอบ) เพลงนี้เลยกลับมาติดหูอีกครั้งเหมือนตอนฟังครั้งแรกในเวอร์ชั่นHabits (Stay High) ...

โฮ่ง โฮ่ง หมาใครเห่า เสียงไม่เบา เจ้าหมาใคร หมาตอบ หนูต้อมไง เห่าต่อไป โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง ...

หน้า ๗๐-๘๓ ...

น้ำตาลก็คือน้ำตาล โกโก้ก็คือโกโก้ หวานก็คือหวาน ขมก็คือขม ไม่มีรสชาติอันผสมผสาน ไม่มีความขมในความหวาน ไม่มีความหวานในความขม ความรักก็คือความรัก ความไม่รักก็คือความไม่รัก ไม่มีความไม่รักในความรัก ไม่มีความรักในความไม่รัก 25/2/2561 ...

บทเพลงสุดเศร้าจากอัลบั้มสุดท้ายของ Chester Bennington ในฐานะนักร้องนำวงนูเมทัลในตำนาน Linkin Park แค่ภาคดนตรีก็เศร้าแล้ว คำร้องที่เชสเตอร์เรียงร้อยและร้องมันออกมาจากก้นบึ้งของความรู้สึกยิ่งสะท้อนความเศร้าในใจเขา และมันกระทบถึงใจผู้ฟังอย่างเราราวกับแสงดาวบนท้องฟ้าที่แม้จะริบหรี่สลัวรางแค่ไหนแต่ก็ยังค...

ไม่ว่าหมูหางยาวหรือหางสั้น หรือว่าหมูที่มันไม่มีหาง ทั้งตัวผู้ตัวเมียตัวขนบาง กินทุกอย่างตั้งแต่หัวจดหางเลย ...

หน้า ๕๕-๖๙ ...

เธอมองดูผืนทรายนั้นสิ เม็ดทรายอันละเอียดอ่อนเหล่านั้น มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นตั้งแต่แรก แต่มันถูกคลื่นทะเลถาโถมเข้าใส่จนกลายเป็นผืนทรายอันแสนอ่อนโยน เช่นเดียวกับหัวใจของฉัน หัวใจที่มันแหลกละเอียดเพราะเรื่องเลวร้ายและความผิดหวังในชีวิต แต่เพราะอย่างนั้นมันจึงเป็นหัวใจที่อ่อนโยนเช่นกัน ฉันเข้าใจดีว...

เพลงของ Linkin Park เป็นเพลงสากลเพลงแรก ๆ ที่ผมฟังตั้งแต่สมัยยังเป็นวัยรุ่นตอนต้น จนตอนนี้อายุผมก็ปาไปเป็น 2 เท่าของตอนนั้นแล้ว แต่หลายเพลงของวงดนตรีแนว nu metal วงนี้ก็ยังคงติดตรึงในใจผม และแม้นักร้องนำ Chester Bennington จะจากไปเกือบ 5 ปีแล้ว แต่ผมก็ยังระลึกถึงความเศร้าสะเทือนใจของแฟนเพลงในวันที่ร...

4/4/61 เช้านี้กินติ่มซำแสนอร่อย เกี๊ยวนิดซาลาเปาหน่อยค่อย ๆ เคี้ยว อิ่วจาก้วยแย่งกันจนเหลือตัวเดียว อิ่มแล้วเที่ยวเดินเล่นใน ม.กว่างไว่ ดูตึกเรียน ดูเพื่อนนั่งเรียนหนังสือ เห็นเหล่าซือสอนพูดจีนดูแจ่มใส เดินรอบ ม. สองข้างทางมีต้นไม้ ยืนเรียงรายรอบโคนทาสีขาวโพลง เดินต่อไปสู่เขาขุนไป่หยุนซาน มีต้นไผ่...

หนึ่ง สอง สาม สี่ และห้า ฉันจับกระต่ายป่าได้ หก เจ็ด แปด เก้า สิบไซร้ ฉันปล่อยให้มันกลับโพรง ...

หน้า ๔๔-๕๔ ...

จนกว่าฉันจะไม่มีชีวิต ฉันจะลิขิตเรื่องราวที่อยากเขียน ซื่อตรงต่อความฝันและพากเพียร แม้จำเนียรกาลผ่านยังคงเดิม ถึงความฝันจะสวนทางกับอาชีพ หากไม่รีบอาจได้พบทางสร้างเสริม ให้งานเขียนมีสิ่งดีมาแต่งเติม แล้วค่อยเริ่มเรื่องใหม่เมื่อถึงเวลา เขียนทำไมในเมื่อแทบไม่มีคนอ่าน ทั้งยังสูญเงิน-กาล โง่หรือบ้า? ...