นวนิยายอิงอัตชีวประวัติของเรา เล่าถึงเด็กชายจากเมืองเหนือคนหนึ่งที่ต้องจากแม่ที่รักเข้ามาเรียนและใช้ชีวิตในเมืองหลวง ตลอด ๑๐ ปีที่อยู่กรุงเทพฯ เรากลับบ้านไปเจอแม่เพียงแค่ช่วงปิดเทอม เราจึงตัดสินใจเขียนจดหมายย้อนหลัง ๑๐ ปีให้แม่อ่านเพราะอยากให้แม่ได้รู้รายละเอียดชีวิตส่วนอื่น ๆ ที่เรายังไม่ได้เล่าให้ฟัง เรื่องนี้เขียนด้วยภาษาเหนือปนภาษาไทย เพราะเราอยากสื่อสารกับแม่ด้วยภาษาที่พวกเราใช้พูดคุยกัน แต่ก็ไม่อยากให้อ่านยากเกินไปจึงใส่ภาษาไทยเข้าไปด้วย สำหรับผู้อ่านที่อยากศึกษาภาษาเหนือร่วมสมัยที่คนเหนือใช้พูดคุยกันในปัจจุบัน เรื่องนี้อาจเป็นประโยชน์ต่อท่าน