จนกว่าฉันจะไม่มีชีวิต
ฉันจะลิขิตเรื่องราวที่อยากเขียน
ซื่อตรงต่อความฝันและพากเพียร
แม้จำเนียรกาลผ่านยังคงเดิม

ถึงความฝันจะสวนทางกับอาชีพ
หากไม่รีบอาจได้พบทางสร้างเสริม
ให้งานเขียนมีสิ่งดีมาแต่งเติม
แล้วค่อยเริ่มเรื่องใหม่เมื่อถึงเวลา

เขียนทำไมในเมื่อแทบไม่มีคนอ่าน
ทั้งยังสูญเงิน-กาล โง่หรือบ้า?
คำตอบนั้นคือหัวใจฉันศรัทธา
โลกดีกว่าถ้าคนได้อ่านเรื่องดี

ถ้าไม่เขียนก็ไม่มีใครอ่าน
จึงสร้างงานให้คนอ่านได้ทุกที่
ตั้งใจทำ คนอ่านย่อมได้ดี
เพียงเท่านี้ฉันตายตาหลับแล้ว

เพราะความรักจึงทำให้ฉันเขียน
จึงหมั่นเพียรเขียนด้วยความแน่แน่ว
ทำตามฝันมุ่งมั่นตลอดแนว
ต้องไม่แคล้วสักวันฝันเป็นจริง