สองเท้าที่ก้าวเดินไปบนเส้นทางแห่งห้วงเวลาอันเป็นนิรันด์… จิตใจอันหมองหม่นมืดดำราวกับรัตติกาลที่กลืนกินแสงสุริยา… แววตาสงบนิ่งเยือกเย็นที่มักเมินเฉยต่อสิ่งเร้ารอบกาย… บัดนี้… บางสิ่ง...ได้เข้ามาทำให้โชคชะตานี้สั่นคลอน… เจ้าจะบอกข้าได้หรือไม่...ว่าการที่ข้าได้พบกับเจ้า... การที่ข้า...เป็น...