XXIX-I ใบหน้าคุณเศร้าหมองไม่ต่างจากความรู้สึกภายในของคุณ เช่นเดียวกันกับผม เมื่อคุณเศร้า ผมก็ด้วย คุณเรียกผมออกมา ไม่พูดไม่จา สั่งกาแฟร้อนแล้วปล่อยให้มันเย็นไปเสียเฉย ๆ คุณนั่งนิ่ง น้ำตาคลอ พร้อมใบหน้าบอบช้ำ ไม่แน่ใจว่าเวลาแบบนี้ ผมควรจะบอกประโยคที่ผมเคยพูดกับคุณ...

XXVIII ผมบังเอิญเจอคุณในรอบหลายเดือน นับตั้งแต่ที่เราห่างหาย ถ้อยคำมากมายที่เคยคิดเอาไว้ว่าจะพูดเมื่อเจอหน้าคุณ ขอบคุณ, ขอโทษ, สบายดีหรือเปล่า, กลับมาดีกันได้ไหม, อย่าโกรธกันเลยนะ ประโยคเหล่านั้นถูกกลืนหายไปทันทีที่ผมเห็นเสี้ยวหน้าของคุณ, เพียงเสี้ยวหน้าของคุณเท่านั้น ...

XXVII เขากำลังขึ้นรถมาแล้ว ชายหนุ่มรูปร่างเล็กกว่าชเวซึงชอลเล็กน้อยกำลังก้าวขึ้นรถประจำทางคันเดียวกัน เหมือนอย่างทุกวัน, คน ๆ นั้นเดินไปยังที่นั่งข้างหน้า โดยอยู่ห่างจากซึงชอลจำนวนหนึ่งเบาะรถ วันนี้ก็มีสิ่งแปลกไป เพราะชายหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนผมเป็นสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งลบล้างความน่ารักออกจ...

XXVI ฤดูกาลผันผ่านระหว่างคุณและผม ยามหนาวที่แสนยะเยือก ผมคอยห่มผ้าให้และกอดคุณเอาไว้ในอ้อมแขน คุณมักจะเบียดตัวเข้าหาผมจนชิด ทำตัวราวกับเด็ก ทั้ง ๆ ที่อายุมากกว่าผม ยามร้อนที่แสนอบอ้าว คุณชวนผมอาบน้ำด้วยกันเสมอ ก่อนจะประพฤติตัวเจ้าเล่ห์จนโดนผมดุ หรือในวันหยุดคุณก็มักชวนผมไปหาไอศกรีมแ...

XXV “มึงว่าประโยคที่พี่ซึงชอลบอกกูมันจริงไหมวะ” บูซึงกวานเอ่ยถามเพื่อน “ไม่อะ... แค่เขาบอกมึงว่าตลอดไป ก็เท่ากับเขาโกหกมึงแล้วป้ะ” “เปล่า... เขาเปล่า” “เปล่าเหี้ยอะไร มึงพูดเหมือนเขาไม่เคยทำอะกลับมาแล้วก็หนีไป... วนอยู่นั่น” “...เขาก็...

XXIV “ไม่ตัดผมเหรอ?” คนเด็กกว่าถามขณะฝังจมูกลงบนกลุ่มผมสีเข้มที่เริ่มยาวระต้นคอของอีกคน พร้อมกับมือเรียวสวยที่เล่นอยู่กับปลายผมนั้น “อยากลองไว้ยาวบ้าง” เจ้าของกลุ่มผมสีเข้มตอบขณะที่ยังซบกับอกของคนเด็กกว่าอยู่ “เหรอ” “…เผื่อเอาไว้ใช้มัดใจเราด้วยแหละ” “เก็บไว้มัดคอตัวเองเถ...

XXIII-II ผมมักจะเห็นเขากลับห้องดึกเสมอ ประตูห้องถูกไขตอนเวลาเลยหนึ่งนาฬิกาไปแล้วแทบทุกครั้ง ไม่รู้ทำไม แต่ผมจะยังไม่เข้าห้อง หากยังไม่เห็นเขาเดินผ่านผมเข้าห้องของเขาเอง ถ้าให้ผมเดา ผมคงชินแล้วกับการที่เขาเดินผ่านผมที่ยืนพิงระเบียงเหล็กหน้าห้องตัวเ...

XXIII-I ผมมักจะเห็นเขาอยู่กับบุหรี่เสมอ ผมสงสัยว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น แต่ก็ไม่ได้ใคร่หาคำตอบสักเท่าไหร่นัก น้อยครั้งที่เราเคยยิ้มทักทายกัน ผมจึงได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาแต่แก้มตอบนั่นชัด ๆ ริมฝีปากอิ่มที่คอยคาบบุหรี่ไว้นั้นคล้ำและแห้งผาก ...

XXII “ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปโบสถ์เลย” คนน้องกล่าว “สารภาพบาปของลูกมาสิ” คนพี่เย้า คนน้องหยุดคิดพลางลากเสียงอืมในลำคอแผ่ว ก่อนจะเอ่ย “…ผมรักพี่” “นั่นไม่ใช่บาป” ต้นเหตุแห่งบาปสวนทันควัน “แล้วเป็นเวรก...

Hyung :))ยังไม่ง่วงเลยเปล่า ที่นู่นตีหนึ่งกว่าแล้วหนิ พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ? (ภาวนาให้งดคลาสเถอะ ยังอยากคุยด้วยอยู่เลย) (ถ้าฮยองไม่ทักมาก็ไม่โดดหรอกรู้เปล่า)ฮยองอะทำไร พรุ่งนี้งดคลาส (ให้คุยด้วยจนเช้ายังได้เลย) (ไม่ใช่ว่าจะหายหน้าไปจากกันเลยนะ)ไม่ได้คุยกับฮยองก็ทั้งคิดถึงทั้งเหงาแหละ 04:03 ...

XIX “จะมาอายอะไรเอาตอนนี้ล่ะ… ซึงชอลอา” ซึงกวานเอ่ยแล้วหัวเราะเล็ก ๆ พลางคว้ามือใหญ่ที่กำลังปกปิดใบหน้าหล่อเหลาของคนพี่ออก ขณะที่ตนกำลังคุมบังเหียนอย่างเป็นจังหวะอยู่ ต้นขาขาวแนบสนิทไปกับเอวหนาของคนพี่ พร้อมกับมือใหญ่ที่เปลี่ยนมาบีบเค้นเอาความน่ามันเขี้ยวไว้จนขึ้นรอยแดงชัด เมื่อเห็น...

XVIII ท่วงทำนองเพลง Please Be Naked ของวงดนตรีสัญชาติอังกฤษดังคลอขับขานไปกับลีลารักที่เขาทั้งสองกำลังเล่น โน้ตแต่ละตัวถูกบรรเลงอย่างประณีต เสียงเปียโนซึ่งเดาได้ว่าคงถูกเล่นและกรีดกรายอย่างงดงามแน่นอนถึงได้ออกมาไพเราะเพียงนี้ เช่นเดียวกันกับมือสวยที่กำลังสร้างความรู้สึกตื่นเต้นให้คนเป็นแก่กว...

XVII ซึงกวานคือตัวปัญหา ในขณะเดียวกันซึงกวานก็เป็นโชคชะตาของผม เขาเอาแต่ทำตัวมีปัญหา แต่นั่นก็ไม่ต่างจากผม เขาเกลียดผม ในขณะที่เขาก็รักผม และนั่นก็ไม่ต่างจากที่ผมเกลียดเขาไปรักเขาไปพร้อม ๆ กัน นอกจากนี้ผมยังเกลียดตัวเองเพราะความรักและความปรารถนาที่ผมมีต่อเขา เกลียดเขาที่ทำให้ผมห...

XVI แคนดี้ร็อก ลูกกวาดสีน่ารักที่แต่งแต้มไปด้วยเกล็ดน้ำตาลใส หวาน แต่สามารถทิ่มแทงปากจนเป็นแผลได้ ซึงกวานก็เช่นกัน หวาน แต่สามารถทิ่มแทงจนเป็นแผลได้ …ด้วยมีดแหลมในมือสวยนั่นไง No. 16 #ในเดือนสิบเอ็ด...

XV “พี่ชอบผม” “พี่ไม่ใช่เกย์” “ผมก็ไม่ได้บอกว่าพี่เป็นเกย์” “….” “พี่ปฏิเสธว่าไม่ใช่เกย์ แต่ไม่ปฏิเสธเรื่องชอบผม” “พี่…” “พี่สับสน ผมรู้” “….” ซึงกวานพูดถูก… เขากำลังสับสนและเต็มไปด้วยคำถาม แต่กลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกจากปากของเขาเลยแม้แต่น้อย มีเพียง...