“ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปโบสถ์เลย”

คนน้องกล่าว

“สารภาพบาปของลูกมาสิ”

คนพี่เย้า

คนน้องหยุดคิดพลางลากเสียงอืมในลำคอแผ่ว ก่อนจะเอ่ย

“…ผมรักพี่”

“นั่นไม่ใช่บาป” ต้นเหตุแห่งบาปสวนทันควัน

“แล้วเป็นเวรกรรมหรือไง?”

“พาขึ้นสวรรค์บ่อย ๆ จะเป็นงั้นได้ไงล่ะ”

เขาคนนั้นตอบกลับอย่างหน้าไม่อาย



เหลวไหลจังเลยนะชเวซึงชอล