วันนี้คือวันอะไร เราจำไม่ได้เรามึชีวิตไปทำไมเรามองดูทุกๆอย่างด้วยความเฉยเมยเรารู้สึกเฉยไปหมดทุกอย่าง เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรเราอยากหายไปจากโลกนั้เพราะเราไร้ตัวตนอยู่แล้วฉันอยากเดินออกไปจากที่นี่ออกไปจากโลกนี้ฉันอยากหายไปเฉยๆก็คงจะดี ...
ฉันไม่รู้ว่าอารมณ์วันนี้เป็นยังไงมันจะสุขก็ไม่สุข เหมือนจะทุกข์ก็ไม่ทุกข์รู้สึกเรียบเฉย เฉยเมยฉันง่วง แต่ฉันนอนไม่หลับฉันกินยานอนหลับเพิ่มฉันว่าตอนนี้ฉันเริ่มจะเมาๆแล้วนะความรู้สึกฉันก็ยังมึนๆงงๆฉันอยากรู้นี่นาว่าฉันรู้สึกอะไร มีคนที่ไหนเค้ารู้สึกแบบนี้ตลอดเวลากันนะฉันอยากหายฉันหงุดหงิดฉันหงุดหงิดตั...
ในวันที่ 29 ธันวาคม พศ. 2560 เวลา 9:45 น. คุณหมอที่เป็นจิตแพทย์ของเราบอกว่าเราหายป่วยจากโรคซึมเศร้าแล้ว เราเริ่มเขียนบทความเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าเป็นครั้งแรกในวันที่ 2 พฤษภาคม พศ. 2559 และเริ่มทานยาต้านเศร้าเม็ดแรกในวันที่ 19 กรกฏาคม พศ. 2559 เป็นเวลา 1 ปี 7 เดือนที่เราเข้ารับการรักษาโรคซึมเศร้าที่โ...
หล่อนสนใจอยากเขียนถึงโรคอารมณ์สองขั้วแต่ไม่รู้ว่าควรเริ่มต้นจากอะไร ดังนั้นพอรู้จากเพื่อนนักเขียนรุ่นพี่ว่ามี ‘คนหนึ่ง’ น่าสนใจและอาจให้ข้อมูลกับหล่อนได้ หล่อนจึงไม่รอช้าที่จะติดต่อผ่านช่องแชทของเฟซบุ๊คไปอย่างกระตือรือร้น แต่จนแล้วจนรอดการติดต่อกับคนแปลกหน้าก็ไม่เคยเป็นเรื่องง่ายสำหรับหล่อน หลังพ...
อาเขต อินน์ตอนเช้าในหน้าหนาวของเชียงใหม่สาหัสสากรรจ์กว่าที่หล่อนคิดเอาไว้ เสื้อยืดตัวบางซึ่งถูกคลุมทับด้วยผ้าพันคอผืนหนาไม่ได้ช่วยให้หล่อนตัวสั่นน้อยลง ท่อนล่างซึ่งเป็นกางเกงขาสั้นและรองเท้าแตะยิ่งเลวร้ายกว่านั้น หล่อนยืนตัวสั่นเทาอยู่กลางอาคารรับรองผู้โดยสารที่เปิดโล่ง ลมหนาวพัดกรูอย่างไม่ปรานีทำให...
เพราะหล่อนไม่ใคร่ชอบความรู้สึกของการตื่นเช้าข้ึนมาบนเตียงที่บ้าน แต่กลับต้องฝังตัวเองลงบนเตียงหลังอื่นในตอนดึก ทำให้หล่อนต้องมานั่งหลังขดแข็งหลังแข็งอยู่บนเบาะของรถบัสในขณะนี้ ไม่ล่ะ.. หล่อนคิดขณะดึงผ้าคาดตาขึ้นมาบดบังใบหน้าท่อนบนหลังบัส โฮสเทส ปิดไฟภายในห้องผู้โดยสารจนมืดสนิท รถทัวร์ ชั้นเฟิร์ส ...