เพราะหล่อนไม่ใคร่ชอบความรู้สึกของการตื่นเช้าข้ึนมาบนเตียงที่บ้าน แต่กลับต้องฝังตัวเองลงบนเตียงหลังอื่นในตอนดึก ทำให้หล่อนต้องมานั่งหลังขดแข็งหลังแข็งอยู่บนเบาะของรถบัสในขณะนี้

ไม่ล่ะ.. หล่อนคิดขณะดึงผ้าคาดตาขึ้นมาบดบังใบหน้าท่อนบนหลังบัส โฮสเทส ปิดไฟภายในห้องผู้โดยสารจนมืดสนิท

รถทัวร์ ชั้นเฟิร์ส คลาส ของนครชัยแอร์ห่างไกลจากการนั่งหลังขดหลังแข็งไปโข

หล่อนขยับตัวอีกนิดเพื่อหามุมซึ่งสบายกับหลังมากกว่า เสียงฝนสังเคราะห์ที่หล่อนฟังทุกคืนเพื่อกล่อมนอนผสานกับการขับรถอันนิ่มนวลทำให้หล่อนผล็อยหลับโดยใช้เวลาไม่นานนัก ในห้วงความคิดสุดท้ายก่อนสติจะล่องลอยไปกับเสียงฝนตกกระทบหลังคาและเสียงฟ้าคำรณ สมองหล่อนไพล่คิดไปถึงบทสนทนาอันเป็นจุดเริ่มต้นการเดินทางไกลในครั้งนี้

‘เธอจะมาพบฉันที่นี่ก็ได้ ลองใช้ชีวิตด้วยกันซักเดือน อาจทำให้เธอเข้าใจอะไรมากขึ้น’

เธอกล่าว