“มือของผมไถลนิ้วไปหาแอปสตรีมมิ่งไม่เขียวก็แดง น้ำเก๊กฮวยซ่า ๆ ที่ดื่มตะกี๊นี้ก็ค่อย ๆ แผลงฤทธิ์ไปกับบทเพลงร็อก ทันใดนั้นเอง จิตใจของผมก็เหมือนฟ้าหลังฝนที่ห่าฝนนี้หนักแน่น นุ่มนวล ดุดัน สะใจ จนผมลืมความทุกข์ไปเลยแหละ” “พูดถึงเพลงร็อก แน่นอน ไม่มีวันตายอยู่แล้ว” จริง ๆ จะปิดบทความนี้ก็ได้นะ...
