‘ไป่เริ่น’ ซื่อจื่อแห่งหลิ่งหนานเดินทางมายังเมืองหลวงในฐานะตัวประกัน

ด้วยตนอ่อนด้อยไร้กำลัง จึงยิ่งพยายามหาทางดิ้นรนเอาตัวรอด

ทว่าไป่เริ่นไม่อาจรู้ตัวเลยว่าการกระทำต่างๆ ของตนนั้นกำลังถูกคนผู้หนึ่งจับจ้อง

คนผู้นั้นคือ ‘ฉีเซียว’ องค์รัชทายาทผู้ร้ายกาจและมากเล่ห์

เมื่อฉีเซียวพบเห็นและสืบรู้ว่าไป่เริ่นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนชายคนสนิท

ยิ่งเห็นยิ่งรู้ ฉีเซียวยิ่งอยากพรากไป่เริ่นมาเป็นของตนเอง

เขาจึงมอบข้อเสนออันเรียบง่ายอย่างความคุ้มครองแก่ไป่เริ่นและครอบครัว

แลกกับบางสิ่งบางอย่าง... ที่น่าอับอายและอาจเป็นความอัปยศไปชั่วชีวิต

ถึงยามนี้ไป่เริ่นจำต้องเลือกแล้วว่าจะต่อสู้ไปอย่างไร้สิ้นความหวัง

หรือจะฟังรัชทายาทบัญชา

จริงๆแล้วเรื่องนี้เราใช้เวลาอ่านนานมากกก ไม่ใช่ว่าไม่สนุกนะคะ แต่เหมือนช่วงหลังๆเราค่อนข้างเครียด เกิดอาการ reader block อ่านอะไรก็ไม่สนุก อ่านไม่จบไปหมด เรื่องรัชทายาทบัญชานี่ก็เลยเนิ่นนานมาจนถึงตอนนี้ถึงเพิ่งได้อ่าน 

เรื่องนี้เราซื้อมาพร้อมกับหนังสือของม่านม่านฉีเหอตัวอีกสองเล่มคือ ทรราชหวนคืน และ ปีนั้นที่ข้าคะนึงถึง ตอนช่วงกลางเดือนหก ได้สามเรื่องนี้มากะว่าจะอ่านรวดเดียวเลย แต่กลับอ่านรัชทายาทไม่จบสักที 55555

แต่วันนี้อ่านจบแล้วค่ะ เริ่มอ่านใหม่หมดเลย อ่านจบแบบรวดเดียวแล้วก็พบว่า เออ สนุกมากเหมือนกันนะ 55555

คือถ้าให้เรียงลำดับหนังสือของม่านม่านเหอฉีตัว เราชอบปีนั้นที่ข้าคะนึงถึงที่สุด แปลกใหม่มาก ตัวละครน่ารักทั้งพระนาย ส่วนทรราชกับรัชทายาท ว่ากันตาม structure ของเนื้อเรื่องมีความคล้ายกันมาก โดยเฉพาะ character positioning และ บุคลิกของตัวละคร ทั้งสองเรื่องนี้มีพระเอกที่เป็นองค์ชายที่จะชิงบัลลังก์เหมือนกัน พระเอกสองเรื่องยังมีนิสัยที่คล้ายกันมากๆ เรียกได้ว่าเกือบจะแทนกันได้เลยด้วยซ้ำ คือเป็นแนวโหดเหี้ยม รักนายเอกคนเดียว แล้วก็ค่อนข้างมีความเป็น manipulator หน่อยๆ ชอบวางหมากลับหลัง ชอบวางกับดักรอบๆเพื่อให้นายเอกตกลงในกับดักของตัวเอง

ส่วนตัวนายเอก รู้สึกนายเอกเราชอบนายเอกของรัชทายาทมากกว่า ถึงทั้งทรราชและรัชทายาท จะมีความเป็นนายเอกสายน้องทั้งคู่ แต่ว่าเราชอบไป่เริ่นมากกว่า ด้วยความที่ไป่เริ่นเป็นซื่อจื่อจวนอ๋อง ตำแหน่งที่ค่อนข้างสูงทำให้พอมีสิทธิ์มีเสียงต่อหน้าพระเอกได้บ้าง อีกอย่างไป่เริ่นกับฉีเซียวไม่ได้รักกันเร็วเหมือนทรราช ไป่เริ่นกับฉีเซียวกว่าจะมารักกันลึกซึ้งจริงๆก็ผ่านไประยะนึงแล้ว แรกๆทั้งคู่ไม่ได้รักกันเลยนะ เราก็รู้สึกว่าเออ ตรงนี้ทำให้เรื่องมีสีสันดีค่ะ

ที่บอกว่า character positioning ของสองเรื่องนี้คล้ายกันมากคือ พระเอกทั้งสองเรื่องมีญาติผู้ใหญ่ผู้หญิงหนึ่งคนที่เอาใจใส่ แล้วก็มีความให้ญาติฝ่ายหญิงของนายเอกแต่งงานกับคนที่อยู่ในสายตาของตนเอง อะไรประมาณนี้ แต่โดยรวมๆเราชอบรัชทายาทมากกว่าค่ะ รู้สึกว่าทรราชค่อนข้างไม่มีอุปสรรคไปนิดนึง แต่จริงๆก็สนุกทั้งคู่แหละนะ

ฉีเซียว พระเอกเป็นคนที่แบบ manipulator มาก แล้วก็ไม่ใช่คนดี 5555 คือเราเองก็ชอบพระเอกตรงที่ไม่ใช่คนดีนี่แหละ เป็นคนชั่วแล้วก็รู้ตัวด้วยว่าเป็นคนชั่ว หลอกใช้นายเอกก็หลายครั้ง หลอกใช้แล้วยังทำให้นายเอกซาบซึ้งคิดว่าเค้าช่วยตัวอีก อะไรที่ลงมือไปแล้ว เป็นต้องให้นายเอกได้รับรู้อ้อมๆเพื่อให้ซาบซึ้งน้ำใจ แบบว่าเป็นพระเอกที่ร้ายกาจจริงๆค่ะ ชอบมากเลย (ฮา)

ช่วงแรกๆก็คือพูดได้เต็มปากว่าพระเอกก็บีบบังคับให้นายเอกมาอยู่กับตัวเอง สร้างสถานการณ์ต่างๆนานา ส่วนนายเอกไปๆมาๆก็ซาบซึ้งกับความอบอุ่นเล็กๆน้อยๆที่พระเอกมอบให้แบบไม่จริงใจเท่าไหร่ในตอนแรก แต่พอรักกันแล้ว เรื่องนี้เรียกได้ว่าขายอาหารหมารัวๆ แลกชีวิตเพื่อกันและกันได้ หวานแบบไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม ดราม่าก็เรียกได้ว่าแทบไม่มีเลยค่ะ

สรุปแล้วเราค่อนข้าง ชอบเรื่องนี้มากอยู่ หยิบมาอ่านซ้ำแน่นอนค่ะ

ปล.เรื่องนี้ปกเล่มหนึ่งกับเล่มสองต่อกันค่ะ น่ารักดี แต่ถ้าให้เทียบเรายังชอบปกทรราชมากกว่า