อ่านไปได้สองบรรทัดก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาละ ไหนจะการที่พอมีใครพยายามออกมาอธิบาย
ว่าเฮ้ย โรคซึมเศร้ามันเป็นโรคนะ มันคืออาการป่วย ซึ่งจะมาบอกว่าฮิต หรือวัยรุ่นหัดเป็นกันเยอะไม่ได้
จขกท. ก็จะมาตอบอะไรแบบนี้...
ซึ่งเราโคตรไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้มีความรู้มากพอจะไปแสดงความเห็น (จริงๆ คือใช้พันทิปไม่เป็น)
ไอ้สิ่งที่รู้ ก็พอๆ กับความเห็นอื่นๆ ที่เข้าไปตอบว่าจขกท. ควรไปอ่านหนังสือเยอะๆ
หรือแบบเข้าใจคำว่าโรคซึมเศร้า กับอาการเศร้าทั่วไปไหม
ต้องแยกให้ออกนะ เพราะโรคคือสิ่งที่หมอวินิจฉัยว่าเป็นไงว้อย มันไม่ได้คิดเอาเองเท่ๆ ก็ได้นะว้อย
3.
อีกอย่างที่คิดว่าตัวเองเรียนรู้ได้ก็คือ เราไม่ควรไปตัดสินคนอื่น
เขาจะป่วยเป็นโรคซึมเศร้าจริง หรืออาจจะแค่มีอาการเศร้าซึมอย่างปกติทั่วไปก็ตาม
มันไม่มีประโยชน์ที่เราจะไปดูถูกจิตใจหรือความเปราะบางของใครเลย
โลกของแต่ละคนมันก็มีรายละเอียดไม่เหมือนกัน จะไปเหยียดว่าทำไมเขาทนเรื่องแค่นี้ไม่ได้ แม่งก็ไม่ถูก
4.
ทีนี้ก็เลยมาคุยกับพี่แอน
เล่าให้พี่แอนฟังว่า ช่วงนี้เพิ่งรู้และเพิ่งได้คุยจริงจังกับคนใกล้ตัวที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าหลายคน
ป่วยคือ ป่วยแบบที่กำลังอยู่ในการดูแลของแพทย์จริงๆ ไม่ได้คิดไปเอง
พอรู้ว่ามีคนใกล้ตัวไม่สบาย มันก็ทำให้เราพยายามหาวิธีที่จะดูแลสุขภาพ (ใจ) เขาให้ดีขึ้น
หรืออย่างน้อยก็อยากรู้ว่าอะไรที่ควรพูดไม่ควรพูด อะไรที่จะทำให้เขาสบายใจหรือไม่สบายใจ
ซึ่งเรื่องหลักๆ ที่เราไม่เคยคิด คือ คนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าหลายคน จะต้องเจอภาวะถูกทำให้สับสน
ยิ่งถ้าเพื่อนพยายามปลอบใจด้วยการบอกว่า เฮ้ย มึงไม่เป็นไรหรอก เชื่อดิ, ใครจะป่วยกันง่ายๆ วะ
มึงแค่เครียด เรื่องเล็กแค่นี้เอง, หรือการที่ครอบครัวพยายามปฏิเสธว่าลูกหลานไม่ได้ป่วยนะ
หนูแค่ดื้อ หนูแค่เอาแต่ใจตัวเอง หนูแค่ต้องเลิกเรียกร้องความใจ บลาๆ
สิ่งพวกนี้จะทำให้คนป่วยสับสนว่าตกลงกูป่วยหรือเปล่า หรือกูมันคนไม่ได้เรื่องจริงๆ วะ
หรือหนูแค่นิสัยไม่ดี หนูเอาแต่ใจ หนูมันดื้อ... ซึ่งความคิดพวกนี้มันกวนใจเขาโดยไม่จำเป็นเลย
เราเพิ่งเข้าใจว่า ถ้าคนป่วยรู้ตัวและบอกว่าตัวเองกำลังป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ก็ควรจะเชื่อเขา
(คิดภาพว่า ถ้ามีเพื่อนมาบอกว่า เฮ้ย กูเป็นมะเร็ง เราจะไปเถียงมันเหรอ ว่ามึงไม่เป็นหรอก
มึงแม่งคิดไปเอง, ก็คงไม่ ถูกไหม...)
สิ่งที่เราพยายามหาข้อมูลคือ เราควรทำตัวยังไง
(คิดภาพว่า ก็เหมือนเวลาเพื่อนเราไม่สบาย เราก็ต้องอยากรู้ว่าเราจะดูแลเขายังไง
ซื้อไอติมให้กินได้ไหม ถ้าไข้สูงเช็ดตัวให้ได้หรือเปล่า กินนมแล้วจะเสาะท้องไหม, อะไรทำนองนี้)
พอเล่าให้พี่แอนฟัง พี่แอนก็เลยส่งนี่มาให้ดู
ถ้าเราเข้าใจจิตใจพวกเค้าบ้าง สักหน่อย
แค่นี้ก็ดีแล้ว