1.
วันก่อน นั่งดู Nightcrawler หนังที่ว่าด้วย ‘เสี้ยวนึง’ ในการทำงานของสื่อมวลชน
เรื่องราวของ ลูอิส บลูม (เจค จิลเลนฮาล) หัวขโมยที่ผันตัวมาทำอาชีพช่างภาพอิสระสายอาชญากรรม
(ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร) งานของเค้าคือดักฟังวิทยุสื่อสารของตำรวจแล้วก็ออกไปถ่ายฟุตเตจ
ภาพข่าวอาชญากรรม เพื่อเอาไปขายให้สถานีโทรทัศน์อีกที
โดยที่ราคาของแต่ละฟุตเตจขึ้นอยู่กับความน่าสนใจของภาพที่ได้มา
เช่น ข่าวอุบัติเหตุ การเก็บภาพคนเจ็บในระยะใกล้ การได้เสียงสัมภาษณ์คนที่อยู่ในเหตุการณ์
ก็ทำให้ฟุตเตจนั้นขายได้ราคามากขึ้น

ลูอิส บลูม ไม่มีแบ็กกราวด์ในหนังว่าเป็นใครมาจากไหน
แต่รอยยิ้ม ท่าทาง และสายตาที่เจคแสดงออกมาแค่มองหน้าก็รู้แล้วว่า ไอ้นี่แม่งเหี้ย…ม แน่นอน
(แต่พี่เค้าไม่ได้เข้าชิงอะไรจากบทนี้เลยปะ นี่ขนาดเล่นซะเลวเลยนะ)
หนังค่อยๆ ทำให้เห็นถึงคำว่า กู่ไม่กลับ ของลู บลูม
เมื่อสิ่งที่เค้าทำไม่ใช่แค่การถ่ายฟุตเตจ แต่หลายครั้ง มันแสดงออกถึงการทำทุกอย่าง
เพื่อให้ฟุตเตจนั้นขายได้ และ ‘มีราคา’ มากขึ้น
และสิ่งที่ซัพพอร์ตการก้าวข้ามสามัญสำนึก (ไม่ต้องพูดถึงจรรยาบรรณ,
เพราะลู บลูม ก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นสื่อมวลชน เค้าแค่ถ่ายภาพไปขาย)
ก็คือสถานีที่ทำการซื้อฟุตเตจนั้นไปทำข่าวอีกที

ความพีคคือหนังทำให้จิตใจของคนดูดิ่งลงเรื่อยๆ พร้อมๆ กับจิตใจของลู ที่ตกต่ำลงเรื่อยๆ
ตลอดเวลาที่ดู เราหวังว่าหนังคงจะมีตัวละครสักตัวที่ไม่เห็นดีเห็นงามกับสิ่งที่ลูทำ
แล้วก็ลุกขึ้นมาขัดขวาง (ตามประสาความเคยชินที่คิดว่า หนังมันต้องมีฝ่ายดีฝ่ายเลวสิวะ)

ซึ่งโอเค มันพอมี แต่ก็ช่างเบาบางเหลือเกิน เหมือนเป็นเสียงลมเสียงฟ้า ที่สุดท้ายก็เงียบหายไป
และปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของใครสักคน…

สุดท้าย ถึงกับหลุดอุทานว่า เหี้ย ออกมาระหว่างดู (เล่าไม่ได้อีก เดี๋ยวสปอยล์)
ไม่รู้ว่าหนังมันเศร้า หรือเราเศร้าไปเอง เมื่อคิดว่าสังคมมันเป็นอาจจะมีคนแบบนั้นจริงๆ

2.
วันที่ประเทศนี้มีการถ่ายทอดสดการล้อมจับผู้ต้องหาที่มีอาวุธในมือและพร้อมจะทำร้ายตัวเอง
สถานการณ์ตึงเครียด การเจรจายาวนานหลายชั่วโมง
นี่ขนาดไม่ได้ดูการถ่ายทอดสด แค่ได้ยินน้องที่ออฟฟิศที่เปิดๆ ปิดๆ และคอยรายงานผลต่ออีกทีเป็นระยะ
เดาตอนจบได้ไม่กี่ทาง ดีที่สุดคือคือดร.ยอมวางอาวุธและเดินมามอบตัวแต่โดยดี
และเลวร้ายที่สุด ก็คืออย่างที่เกิดขึ้น… จบไม่สวย
สังคมบางส่วนเริ่มถามหาจรรยาบรรณสื่อมวลชนกันอีกครั้ง (ถามกันมาหลายครั้งแล้ว)
ในขณะที่สื่อมวลชนก็อาจจะอ้างได้ว่ามันคือความจริง—ใครก็อยากรู้อยากเห็นความจริงกันทั้งนั้น

วันที่เราไม่รู้ว่ามีความจำเป็นอะไรที่จะต้องติดตามสถานการณ์
ที่ตัดสินความเป็นความตายของคนคนนึงทางหน้าจอคอมพิวเตอร์
นี่ยังไม่นับคอมเมนต์มากมายถูกพิมพ์ออกไปเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นในจอไม่ใช่เรื่องจริง
บางคนเชียร์ให้ตำรวจยิง บางคนเชียร์ให้เค้ายิงตัวเอง ด้วยถ้อยคำส่งเดช
คนเราแสดงความเห็นแบบนั้นกับชีวิตคนอื่นได้ยังไงกันวะ…

ดูหนังเรื่องนี้ในวันแบบนี้ ยิ่งโคตรเจ็บปวด

3.
Nightcrawler  แปลว่าไส้เดือน ไม่รู้ว่าทำไมหนังถึงได้ชื่อนั้น
อาจจะเปรียบว่าสิ่งที่ลูอิส บลูม เป็นและทำมันน่าเกลียดน่าขยะแขยงเหมือนไส้เดือนหรือเปล่า
หรือว่ามันต่ำตมอยู่ใต้ดิน มันชอนไช อะไรสักอย่าง (ใช่ปะวะ หรือไส้เดือนมันไม่ชอนไช)

แต่การเห็นคนที่หากินกับความสูญเสีย ความทุกข์ร้อน ความเจ็บปวดของคนอื่น
ให้ไปเห็นไส้เดือนยังดีกว่าเลย – –