ศิษย์ต่างที่มาทั้ง 5 แห่งสำนักฝูเหยาถูกอาจารย์หานมู่ชุนของพวกเขากึ่งหลอกล่อเข้าสำนัก ทั้งหมดเหมือนอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขบนเขาตัดขาดจากโลกภายนอก แต่โชคชะตากลับไม่ใจดีอย่างนั้น อาจารย์ลาจาก ศิษย์ทั้งหลายก็ยังเล็ก มีเพียงเหยียนเจิงหมิงศิษย์เอกเปิดขุนเขาเท่านั้นที่พอจะโตแบกรับตราเจ้าสำนัก และน้อง ๆ เอาไว้ พวกเขาทั้งห้าล้วนเป็น “ผู้ร่วมลิขิตฟ้า ร่วมชะตากรรม” กอดคอกันเอาตัวรอดจากเหล่าเซียนที่เก่งกาจบนเกาะมังกรเขียวภายใต้การดูแลของเจ้าเกาะ เวลาล่วงเลย 5 ปี ฝีมือก้าวหน้าแต่ยังไม่เทียบเท่าเคราะห์และศัตรู เกาะมังกรเขียวโดนโจมตี พวกเขาศิษย์สำนักฝูเหยาเป็นเป้าหมาย ภายใต้การปกป้องของเจ้าเกาะ ...อดีตแห่งฝูเหยา ความลับของอาจารย์และสำนัก...พวกเขาจะรอดหรือไม่...จบเล่มแรก

            เราคิดว่าถ้ามีเวลาก่อนเริ่มลิ่วเหยาเล่ม 2 น่ากลับไปอ่านเล่ม 1 สักช่วงสองบทหลังสักหน่อยเป็นการอุ่นเครื่อง พอขึ้นเล่มสองบทแรกอารมณ์จะต่อเนื่องมาก ๆ แต่เราอ่านแบบไม่ได้ทวนก็เลยเหมือนเปิดปุ๊ปถูกเร่งเครื่องให้ร้อนเดี๋ยวนั้น มันพีคตั้งแต่บทแรก และต่อเนื่องไปยาว ๆ แบบแทบไม่ได้พักหายใจ เรียกว่าเคราะห์ซ้ำ กรรมซัดเด็ก ๆ ก็ว่าได้ค่ะ ...มาค่ะเข้าช่วงเล่า + สปอยล์ (มาก ๆ )

               ประเด็นเลยคือช่วงแรกเป็นการหนีตายจากเกาะมังกรเขียว เจ้าเกาะปกป้องเด็ก ๆ สุดชีวิต มีโมเม้นศิษย์พี่ใหญ่กับน้องสามให้อมยิ้มตั้งแต่ช่วงสองสามหน้าแรก หลังจากนั้น...ลุยยาว ๆ ค่ะ ตัวละครหญิงที่เราชอบอีกคนนอกจากน้องห้าคือ ถังหว่านชิว เท่มากค่ะ ปกป้องเด็ก ๆ ต่อจากเจ้าเกาะ และภักดีไม่คลายกลับไปข้างกายเจ้าเกาะต่อ ทั้ง ๆ ที่ศัตรูรอบตัว ช่วงแรกมันบีบคั้นมาก และคนที่ถูกบีบที่สุดเป็นใครไม่ได้นอกจากพระเอกเหยียนเจิงหมิงที่ต้องแบกน้อง ๆ หนีตายต่อ คุณชายที่เคยสุขสบายมากตั้งแต่เยาว์ กลายเป็นคนไร้บ้าน ไร้ที่พักพิง และยังต้องเป็นที่พึ่งพิงแก่น้อง***

                ช่วงเวลาพร้อมหน้ามาเป็นซีนดี ๆ เยอะมากหนึ่งในนั้นไม่พ้นฉากนี้เลยค่ะ สุ่ยเคิงหรือหานถานตอนนี้น้องโตเป็นสาวแล้ว เลี้ยงดูโดยคุณแม่เหยียนทำให้ออกมากลายเป็นคนชอบแต่งตัวอุปนิสัยไม่เรียบร้อยถอดพี่สี่มาชัด ๆ ยังได้พี่สองหนุนนำใช้งานความซุกซนตลอดอีก จะมีก็แต่พี่สามที่น้องเล็กค่อนข้างวางใจว่าปกป้องนางแน่ ๆ (5555) ถึงสุดท้ายคนขี้ใจอ่อนจะมักเป็นคุณแม่เหยียนก็เถอะ และเพราะมีพี่ชายเลี้ยงมา มุมมองของพี่ ๆ เหมือนไม่ได้ถนอมน้องเท่าไร แต่ความเป็นจริงพอกลับมาที่มุมมองคนนอก ...พี่ชาย 4 คนของนางกลับรักนางอย่างที่สุด***

               น้องเล็กยังไงก็เป็นมารฟ้าครึ่งนึง นางจึงกลายร่างมารจนเรียกทัณฑ์สวรรค์ (สายฟ้าฟาดผู้บำเพ็ญ 7-9 สายแล้วแต่ทัณฑ์เล็กหรือใหญ่ มาเวลาเลื่อนขั้นพลังเซียน) ศิษย์พี่ใหญ่เหยียนเจิงหมิงออกรับสายฟ้าแรกให้นางจนดาบหักเป็นคนแรก ศิษย์พี่สี่หานหยวนหยุดไอมารมังกรไม่ให้กระทบไอมารของนางเพื่อให้ทัณฑ์สวรรค์จากไป ศิษย์พี่สามเฉิงเฉียนเข้ารับสายฟ้าที่สองแทนนาง ศิษย์พี่ใหญ่ใช้พลังทั้งหมดสลายทัณฑ์สวรรค์จนสำเร็จ ศิษย์พี่สองหลี่อวิ๋นรีบใช้คาถาพานางกลับร่างเดิมและพาขึ้นหลังหลบหนี

เป็นชื่อฉากรวมพี่น้องช่วยกันอีกฉาก...

                  ปมหลักของเล่มนี้ ไม่พูดถึงไม่ได้คือความรักของพระเอกนายเอกเขาค่ะ เป็นหนึ่งในปมใหญ่เลยก็ว่าได้ อย่างที่เราเล่าตอนแรกโมเม้นสองคนนี้มาตั้งแต่หน้าสอง มันเป็นการกระทำที่แทรกในทุก ๆ บรรทัดที่บรรยายถึงความผูกพันธ์ที่พิเศษของทั้งสองคน และไม่สามารถขาดกันไปได้ หลัก ๆ เราจะเห็นด้านเหยียนเจิงหมิงเริ่มรู้ตัวก่อน โดยมีผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการอย่างหลี่อวิ๋น ที่คอยชงทั้งตอนไม่รู้และรู้ พระเอกในเล่มนี้แทบจะไม่ให้เสี่ยวถงเฉียนของเขาห่างไกลจากสายตา ถึงขนาดแอบสร้างยันต์ตัวแทนผูกไว้ที่ผม เพราะกลัวน้องหาย ยิ่งพอรู้ตัวว่าความรู้สึกนี้คืออะไร ก็เริ่มวางตัวกับน้องไม่ถูก

               และพอเขาทำตัวไม่ถูกทางคนน้องก็ใช่จะนิ่งนอนใจนะคะ ทางนี้เองก็ออกอาการกลุ้มใจว่าศิษย์พี่เป็นอะไร โกรธอะไรเขารึเปล่า เลยพยายามไปนั่งข้าง ๆ ให้อยู่ในสายตา ไม่ได้ผลก็ซื้อเหล้าซื้อขนมไปเคาะประตูง้อถึงห้อง จนกระทั่งฉากหนึ่ง ณ แท่นประหารเซียนเฉิงเฉียนก็ได้รับบททดสอบให้สะดุดใจคิดไม่ต่างจากเหยียนเจิงหมิง

              เล่มสองมาพีคดีค่ะ แทบวางไม่ลง แต่ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหม คิดว่าเล่มนี้อ่านแล้วย่อยยากกว่าเล่มแรกมาก ต้องอ่านซ้ำ ๆ ฉากบ่อย ไม่ก็ต้องอ่านรวดทำความเข้าใจภาพรวม หรือเราอาจจะอ่านเร็วด้วยความตื่นเต้น เพราะฉากต่าง ๆ มันต่อเนื่องมาก นอกจากนี้พัฒนาการตัวละครแต่ละตัวชัดจริง ๆ ที่ไปที่มาของสิ่งที่เกิดขึ้น เราก็เห็นมันมาตั้งแต่ต้น เราเดาถูกตอนเล่มแรกละว่า เด็กคนนี้ ต้องมีอะไร เพราะเหมือนถูกกั๊กความเด่นเมื่อเทียบกับคนอื่น และก็มีจริง ๆ เจ็บจี๊ด ๆ เลยค่ะ

...พัฒนาการด้านความรักของตัวละครเอกก็มีความเปลี่ยนแปลงอย่างมีเหตุ ฉากเฉิงเฉียนกอดเหยียนเจิงหมิงเอาไว้แล้วคิดว่า 

ท่านอยู่เป็นคุณชายสบาย ๆ ไปเถอะ เรื่องอื่นข้าจัดการเอง มันไปทับกับเล่มแรกที่พระเอกเคยคิดว่า เจ้าไปเล่นอย่างน้อง ๆ คนอื่นเถอะ ยังมีข้า ศิษย์พี่อยู่กับเจ้า

สำเนาความรู้สึกเดียวกันแป๊ะ เล่มหน้าลุ้นเลยค่ะคู่นี้...เอ๋ ! ...หรือไม่ต้องแล้วนะ (หันไปหาหลี่อวิ๋น)

รีวิวลิ่วเหยาเล่ม 3

By Chadang