จากตอนเดิมตอนที่แล้ว.....เหมือนกำลังอ่านนิยายเลยอะ ฮ่าๆ หลังจากที่ผมเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว และตื่นมาอีกทีก็ตอนเช้าซะแล้ว ก็พบว่าตัวเรานอนอยู่ในสภาพที่ห่มผ้าห่ม มิดชิด ไฟถูกปิด ประตูในห้องก่อนนอนผมจำได้ว่าผมเปิดเอาไว้ ตอนนี้มันถูกปิดไว้สนิท โทรศัพท์ที่กดๆเล่นเมื่อคืน ซึ่งคาดว่ามันควรจะตกอยู่แถวๆที่นอนก็ถูกย้ายไปอยู่ที่โต๊ะหัวเตียง เอาจริงๆก็ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้เลยแต่ราฟาเอลคงเข้ามาดูแลผมและห้องหับเป็นที่เรียบร้อย รู้สึกละอายใจเล็กๆแต่ก็...ช่างมันเถอะแต่ก็ขอบคุณราฟาเอลมากๆ เป็นโฮสที่น่ารักสุด

                วันนี้วางแผนที่จะเข้าไปในเซ็นเตอร์เพื่อไปดูประตูชัย แล้วก็จะไปเดินถ่ายรูปกับหอไอเฟลอีกรอบ แล้วถ้าจะพูดกันตามตรง ถ้าอยากเห็นวิวหอไอเฟล มันก็ไม่ควรจะขึ้นหอไอเฟล ถูกมะ เอาเป็นว่าผมก็ไม่ขึ้นได้แต่มองดูหอไอเฟลอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ

                ผมแต่งตัวพร้อมออกจากบ้านกับราฟาเอล เดินตรงไปที่สถานีรถไฟพร้อมกับกลยุทธ์เด็ดกันหลง นั่นก็ถือการถามๆคนที่ห้องตั๋วบ้าง คนแถวๆสถานีบ้าง ถามมันไปเรื่อยๆแหละเดี๋ยวก็ถึง การมา     ทริปนี้ทำให้รู้สึกตัวเลยจริงๆว่า ต่อให้ตัวเราไม่รู้อะไรเลย ถ้าเรากล้าพอที่จะถามเราก็จะรอด แต่มันก็จะมีบางอย่างที่อาจจะไม่รอด ยกตัวอย่างเช่น

                อย่างที่รู้กันว่ารถไฟในเมืองปารีสนั้นมีหลายสายหลายสถานีมาก ถ้าเดินทางรถไฟในสายเดียวกันที่เป็นเส้นตรงยาวๆ (แบบ BTS บ้านเรา) ปัญหาก็แทบจะไม่มีเลยแต่ประเด็นคือสถานที่ท่องเที่ยวในปารีสไม่สามารถไปได้ครบทุกที่ด้วยสายรถไฟเพียงสายเดียว นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของปัญหา และปัญหาที่ 2 คือผมไม่เข้าใจระบบการซื้อตั๋วรถไฟในปารีสเลยซักนิดความรู้ที่มีติดตัวจากรถไฟในกรุงเทพ และ ในญี่ปุ่นนั้น เอามาใช้ไม่ได้กับปารีส

                การซื้อตั๋วรถไฟผมแก้ปัญหาด้วยการไปซื้อมันที่เค้าเตอร์เลย แล้วจะรู้ว่าปัญหาหลงทางมันจะกลายเป็นเรื่องขี้ประติ๋วไปเลยหากมึงเจอปัญหาประตูช่องผ่านสถานีมันไม่เปิดทั้งๆที่.....มึงไม่ได้ทำผิดอะไร คือเข้าใจใช่มะ เราก็คนเดินดินธรรมดา ซื้อตั๋วสอดตั๋วผ่านประตู ผ่านออกมา มันก็จบ แต่มันไม่จบตรงที่ อีประตูนรกนี่มันมีปัญหาไง คือมันดูดตั๋วผมเข้าไปพอเสร็จแล้วมันก็จะมีเสียง ตู๊ดๆ ให้อารมณ์แบบ คุณผ่านไปได้อะ แต่บางอันอะ พอมันดูดตั๋วไปแล้วพอมีเสียงแล้ว แต่มึงไม่เปิดให้กูผ่านไง ทีนี้ทำไงก็เอางี้จากความบริสุทธิ์ทั้งหมดที่กูมี ก็เอาอีตั๋วใบเดิมมาใช้อีกเพื่อให้ ประตูเนี่ยมันเปิดอีกรอบแต่ความบริสุทธิ์ใจมึงมันไม่มีผลต่ออีประตูใจแมวนี่เลย (เวรกรรมจริงๆ) พอมึงเอาตั๋วใบเดิมกลับมาใช่ใหม่ปุ๊บอีกประตูมันจะร้องเสียงอีกเสียงนึงอะ เสียงแบบ แป๊ดๆๆๆๆๆ คือถ้าใครขึ้น BTS แล้วตั๋วมีปัญหาเสียงมันก็จะให้ความรู้สึกแบบทำผิดอะ อารมณ์แบบมึงโกงค่าตั๋วมาอะ ตั๋วนี้กูอ่านไปแล้ว จะมาใช้อีกรอบมันอิมพอสซิเบิลนะมึง ทั้งๆที่กูบริสุทธิ์อะไอ้หอย ยิ่งเสียงมันดังคนเยอะก็จะทวีความอับอายขายขี้หน้าประชาชี

               โอยยย ตอนนั้นจำได้เลยว่าต้องให้คนอื่นผ่านไปก่อนแล้วรอจนกระทั่งคนหมด แล้วผมก็เห็นคนที่เค้ามีปัญหาเดียวกับผมนี่แหละ และเขาก็แก้ปัญหาโดยการกระโดดข้ามไอ้ประตูผ่านไปเลยจ้า ง่ายไหมละ แล้วอีกอย่างลืมบอกไปสถานีรถไฟไม่ได้มีเจ้าหน้าที่ทุกสถานีนะ บางที่มีแต่เฉพาะตู้ขายตั๋วแล้วก็ไม่ต้องสงสัยเลย ที่ที่ผมติดเป็นหนึ่งในสถานีที่ไม่มีเจ้าหน้าที่ ผ่ามม เลยต้องเข้าเมืองตาหลิ่วหลิ่วตาตามโดยการกระโดดข้ามตามคนก่อนเลยจ้า