เมื่อพูดถึงการมาเยือนต่างประเทศแล้วสิ่งที่ตัวเราเองคิดว่าจะต้องเล่าจริงๆเลยคือการเซฟเงินอย่างการหาที่พักฟรี กับเรื่องวัฒนธรรมที่ต่างกันสุดขั้ว

               ย้อนกลับไปก่อนบินมาปารีส ผมได้ทำการจองโฮสเทลไว้ 3 คืน ราคาตกคืนละประมาณ 1,000 บาทตัวเลขกลมๆถามว่าแพงไหม ก็ถือวาเป็นราคาที่รับได้ ทำเลไม่ค่อยดีนักแต่มันน่าจะถูกและน่าจะสะดวกสุดแล้ว มันไม่มีทางเลือกจริงๆ ผมได้ทำการจองผ่าน บุ๊คกิ้งดอทคอม ซึ่งผมมีระยะเวลาที่ยกเลิกได้โดยไม่เสียตังจนกระทั่ง 1 วันก่อนเข้าพักแล้วย้อนกลับไป 2 เดือนก่อนบิน ผมได้มีโอกาสรู้จักเว็บไซท์ที่ชื่อว่า Couchsurfing เป็นเว็บหรือแอพลิเคชั่น สำหรับนักเดินทางในการหาโฮสและที่พักฟรีในที่ต่างๆทั่วโลกผมได้ทำการโพสข้อความขออยู่พักกับใครก็ได้ (ที่น่าเชื่อถือได้) ในปารีส 3 คืน ซึ่งตั้งแต่โพส จนกระทั่ง 2 วันสุดท้ายก่อนเดินทางก็ไม่มีวี่แววของโฮสที่ต้องการให้ผมพักอาศัยแบบฟรีๆเลย

                ต้องขออธิบายก่อนว่า Couchsurfing เป็นที่ที่ใครจะสมัครก็ได้ แต่ ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะได้ที่พักฟรีเนื่องมาจากในโลกยุคของการลัก วิ่ง ชิงปล้นเกลื่อนเมืองนั้น แล้วโดยเฉพาะกับคนที่ “ไม่มีการเขียน References” ให้ในแอพ ฯ ดังกล่าวนั้นการหาที่พักฟรีๆ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย และก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกันที่จะเจอโฮสดีๆ ตอนนั้นผมส่งข้อความไปหาโฮส 5-6 คนแต่กลับไม่มีใครตอบรับเลย ผมจึงต้องไปจอง      โฮสเทลในปารีสโดยไม่มีทางเลือกอื่นใดจริงๆ

                ในตอนเย็น 2 วัน ก่อนวันที่จะออกเดินทางมีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมาใน Couchsurfing ข้อความดังกล่าวเขียนมาเชิญชวนว่า “Do you still find a host in Paris? I can be your host if you want” ตอนนั้นผมไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองมีคนเสนอให้พักฟรีๆในปารีสให้ทั้ง 3 คืนเลย คือดีใจมากเมื่อกดเข้าไปก็ทำให้รู้ว่า คนนั้นชื่อ ราฟาเอล ทำงานอาชีพศิลปิน เคยให้ที่พักแก่บรรดานักท่องเที่ยวทั่งโลกมาแล้วไม่ต่ำกว่า 40 คน ซึ่งตรงนี้แหละ ทำให้ผมกดตอบตกลงเข้าอย่างไม่ลังเล แต่ข้อเสียจะมีอยู่อย่างเดียวตรงที่ บ้านเขาอยู่ในแถบพระราชวังแวร์ซายน์ ดังนั้น หากจะไปพักกับราฟาเอลผมก็ต้องเสียค่ารถเพื่อเข้ามาในกลางเมืองปารีสหากอยากจะเที่ยวในตัวเมือง แต่มาคิดๆดูหากเทียบกับราคา
โฮสเทล 3 คืนแล้วมันก็ถือว่าคุ้มค่าที่จะยอมเสียค่ารถไฟเข้าใจกลางปารีส

        ย้อนกลับมาปารีสวันแรกของผมหลังจากเที่ยวจนเหนื่อยแล้วต้องรีบไปหา ราฟาเอล ก่อนที่จะมืด ผมนั่งรถไฟใต้ดินมาลงสถานีแวร์ซายน์จนกระทั่งถึงหน้าบ้านโฮส วินาทีแรกที่ถึงผมรีบส่งข้อความหาราฟาเอลว่าถึงหน้าบ้านแล้วนะ ระหว่างรอผมมองไปที่ประตูบ้านอัน เก่า เก๊าเก่า ฮ่าๆ น่ากลัวชิบหาย ในใจคิด ถ้าข้างในมันเก่าจนเรารับไม่ได้นี่ เราจะอยู่ยังไงเนี่ย อีกอย่างถึงจะมีคนเคยมาพักว่า 40 คนแล้วก็เถอะ แต่มันจะไว้ใจได้หรอ ราฟาเอลเป็นใครหน้าไหนก็ไม่รู้เค้าจะให้เราพักฟรีๆจริงๆหรอ? บวกกับใน โปรไฟล์เขาเขียนอย่างชัดแจ้งเลยว่าไอติดหนังโป๊นะยู ถ้ารับได้ก็มาอยู่กะไอ แล้วราฟาเอลก็ยังมาย้ำเตือนในข้อความอีกว่าเขาติดหนังโป๊ นะ ยูโอเคนะ? ตอนนั้นก็เห้ย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อยู่ได้แน่นอน แต่ผมก็ไม่รู้จริงๆนะว่าการเขียนแบบนี้มีนัยยะสำคัญอะไรหรือเปล่า (ก็น่าจะมีแหละมั้ง) แต่ก็เอาเถอะใครจะสนตอนนี้มาถึงหน้าประตูแล้ว ยังไงก็ต้องอยู่ ที่พักก็ฟรี ก็คิดเล่นๆว่าถ้ามันสนุกก็ดูด้วยกันไปเลย (เหอๆ) เอาละเป็นไงเป็นกันลองซักตั้งกับการหาที่พักฟรีครั้งแรกในชีวิต

                                       (ในรูปคือราฟาเอล โฮสใจดีคนแรกในชีวิตของผม)

            ราฟาเอลเปิดประตูมาพร้อมทักทายและพูดคุยอย่างเฟรนลี่ ราฟาเอลอายุ 30 กว่าๆแต่ยังดูหนุ่มอยู่เลย หน้าตาก็ไม่เหมือนโรคจิตคือเออ สามผ่านรับได้ ปะอย่างนั้นเข้าไปในบ้านกันเลย เมื่อข้าไปข้างในก็เป็นเหมือนอพาร์ทเม้นท์ดีๆเนี่ยแหละ มีหลายๆห้อง บ้านราฟาเอลอยู่ชั้น 3 ไม่มีลิฟท์ผมต้องถือกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นไปด้วยตัวเอง หลังจากที่ถึงหน้าประตูบ้านทันใดที่เปิดประตูเข้าไปนั้นเอง โหววววว ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง บ้านน่ารักมาก เป็นอพาร์ทเม้นเล็กๆ มีห้องครัวรวมกับห้องรับแขก มีห้องน้ำ ห้องส้วม แล้วก็ห้องนอน 2 ห้อง ตอนนั้นผมสามารถบอกได้ 100% เลยว่าการมาพักกับราฟาเอล เหมือนมาพักโรงแรมหรูๆยังไงอย่างงั้นเลย จะผิดก็แต่ไม่ได้มีอาหารสำหรับมื้อเช้าแต่ทุกอย่างคือ         เพอเฟคดี เตียงนุ่มแล้วก็มีความเป็น Private Room สุดๆ ผมรู้สึกโชคดีจริงๆ ขอบคุณราฟาเอลมากๆ

                ระหว่างอยู่กับราฟาเอล เขาไม่เคยทำให้ผมรู้สำว่าผมเป็นคนนอกเลย เขาเรียนรู้วัฒนธรรมพวกเราพูดคุยแบบเป็นเพื่อนจริงๆ ทุกอย่างลงตัวหมด เว้นแต่.....

                เช้าวันที่ 2 ในปารีส ผมตื่นแต่เช้า อาบน้ำและรอราฟาเอลอาบน้ำแต่งตัวเหมือนกัน (ผมต้องออกไปพร้อมราฟาเอลเพราะเขาไม่มีกุญแจสำรอง) ห้องนอนผมเป็นห้องนอนที่ติดกับห้องน้ำดังนั้นราฟาเอลจะต้องเดินผ่านห้องนอนผมเพื่ออาบน้ำ และแล้วสิ่งที่ผมไม่ได้เตรียมใจและไม่ได้คาดฝันก็เกิดขึ้นนั่นก็คือ ราฟาเอลเดินแก้ผ้าโทงเทง ในห้องอย่างสบายใจมากๆ โอยเกิดมาเพิ่งเห็นอนาคอนด้าของจริงก็วันนี้แหละ (ไซส์ฝรั่งสุด) คือไม่ได้กลัวหรืออะไรนะ แต่ยูจะทำแบบนี้ไม่ได้นะราฟาเอล (แต่นี่มันบ้านเขานะเว้ยเค้าจะทำอะไรก็ได้....แต่มึงจะมาแก้ผ้าเดินแกว่งแบบนี้ ตอนนี้ ตอนกูอยู่ไม่ได้ เสียงในหัวมันบอกให้ฉันเข้าใจเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจฉัน) ผมก็ได้แต่เมินๆหน้าอายๆเอาเป็นว่ากูไม่ได้เห็นอะไรของมึงก็แล้วกันนะ

                เรื่องนี้เลยสอนให้รู้ว่า ฝรั่งไม่ได้แคร์การแก้ผ้าต่อหน้าเพศเดียวกันแล้วมันก็เป็นเรื่องปกติมากๆ ด้วยนะเออ แต่มาถึงตอนนี้แล้วก็อยากจะขอบอกนิดนึงว่าจริงๆแล้วคนตะวันตกค่อนข้างเปิดเผยกับเรื่องพวกนี้มาก ผมเกิดและอยู่มากับวัฒนธรรมเอเชียทั้งชีวิต (โดยเฉพาะประเทศไทย) การเจอแบบนี้ครั้งแรกก็ทำให้ผมตกใจอยู่เหมือนกัน (บวกกับที่ผมเป็นคนค่อนข้างขี้อาย) สุดท้ายแล้วอยากจะบอกว่าคนตะวันตกสมัยใหม่ค่อนข้างเป็นคนตรงไปตรงมาถ้าเรารู้สึกอึดอัดจริงๆก็บอกเขาไปเลยก็ได้ ผมก็ได้มีการคุยกับราฟาเอลเรื่องวัฒนธรรมบ้างเขาก็พอจะเข้าใจดังนั้นถ้าเจอแบบนี้ก็ไม่ต้องตกใจนะ มีอะไรก็คุยทีหลังอะไรที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยผ่านเนอะ ฮ่าๆ