ช่วงฤดูหนาว สมัยยังทำงานอยู่โอเวอร์วอทช์ หากเจ้าของรหัสเมอร์ซีไม่ติดภารกิจจำเป็นหรือต้องลงพื้นที่ เธอมักขอลางานสักอาทิตย์ ตระเตรียมชุดสกี พร้อมถุงมือหนาและแว่นตากันลมลงกระเป๋า พันผ้าพันคอสีเทาเรียบ สวมรองเท้ากันหิมะ นั่งรถไฟขึ้นภูเขาสูงเทียมเมฆ เพื่อไปเล่นกีฬาหน้าหนาวทั้งหลาย สกีก็ได้ สโนว์บอร์ดก็ได้ เธอเล่นได้หมด ขอแค่บางสิ่งที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกเหมือนตนได้เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ต้องแบกภาระอะไรไว้บนหลัง เป็นอิสระจากโลก สนุกสนานอย่างใครๆ ในวัยเดียวกันควรเป็น

นี่เป็นเหตุผลที่แม้องค์กรพิทักษ์สันติภาพจะตั้งอยู่บนเขาและมีเกล็ดน้ำแข็งจับตัวหนาไม่ต่างกัน แองเจล่าก็ยังเลือกจะปลีกวิเวกออกมาจากมันไกลๆ อยู่ดี

ดังนั้นบางทีที่เธอใส่ชุดเต็มยศไปถึงลานหิมะ ยังไม่ต้องเล่นอะไรเป็นชิ้นเป็นอันหรอก เพียงล้มตัวลงนอน วาดแขนขากวาดหิมะรอบตัวให้เหมือนเป็นรูปนางฟ้าประดับงานเทศกาล แพทย์หญิงก็มีความสุขกับสิ่งเล็กน้อยนี้

ความเวิ้งว้างสีขาวเบื้องหน้าไม่มีสรรพเสียงยกยอ ไม่ทะเลาะเบาะแว้ง ไม่ตัดสินเอาเปรียบหัวหน้าหน่วยเวชกรรมแห่งโอเวอร์วอทช์ แม้หล่อนจะต่อรองมันไม่ได้ (เพราะบางวันท้องฟ้าทำท่าเหมือนจะโปรยละอองเย็นไปชั่วกาลจนได้เพียงอยู่ในที่พัก) แต่มันช่วยให้สงบ ได้คิดทบทวนหาทางแก้ไขปัญหาคั่งค้างท่ามกลางความเงียบของธรรมชาติ พร้อมกลับไปรับมือกับทั้งสงครามจริงๆ ยังเขตขัณฑ์ขัดแย้งบนโลก และสงครามประสาทในที่ทำงาน ซึ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกวันจนไม่อาจคาดเดาว่าจะไปจบลงตรงไหน

อีกกรณี หากด็อกเตอร์ซีกเลอร์ไม่สามารถออกจากฐานได้ด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตาม เธอแค่ขอช่วงสั้นๆ ในแต่ละวันของฤดู สวมเสื้อกันหนาว นำเครื่องดื่มร้อนใส่แก้วมัคสีขาวใบโปรด ที่มีตัวอักษรเขียนว่า “Self Medicating” ดังข้อความย้ำเตือนให้ดูแลตัวเอง ออกไปเขตฝึกซ้อมกลางแจ้งเพียงผู้เดียว เพื่อสัมผัสบรรยากาศยะเยือกชวนเย็นใจ ละเลียดช็อกโกแลตให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย จนเรื่องเหนื่อยล้าเบาบางไปกับสายลมบ้าง แองเจล่าก็รู้สึกได้ใช้เวลาพักผ่อนในฤดูหนาวอย่างมีความหมาย แม้อาจไม่ขนาดเท่าที่หวัง แต่เธอก็พอใจ

ก็แค่ขอใช้เวลาพักสักนิด เท่านั้นก็พอแล้ว