"รอยยิ้ม เปรียบเสมือนใบเบิกทางในการเปิดใจ 

รอยยิ้มสามารถเปลี่ยนคนแปลกหน้าให้มาเป็นมิตรได้

รอยยิ้มบนใบหน้าสามารถเปลี่ยนอารมณ์ความรู้สึกของผู้เป็นเจ้าของ และผู้พบเห็นได้

 

ยิ้มสดใส โลกสว่างไสวทั้งโลกภายนอก และโลกภายใน

คู่รักบางคู่ ตกหลุมรักกันเพราะรอยยิ้มที่ประทับใจ

ยิ้มไว้ไม่ทุกข์ สนุกดี"

ไอลินอ่านข้อความที่อยู่ในหนังสือด้วยเสียงในลำคอ แต่สายตาของเธอกลับจดจ่อราวกับว่าเธอกำลังเจอขุมทรัพย์ ที่มีค่ามหาศาล 

เธอนึกถึงเรื่องที่ออร่าเคยเม้าท์ให้ฟังเกี่ยวกับเพื่อนรุ่นพี่ของสามีว่า เขาเป็นคนที่โชคดีมาก ไม่ว่าจะติดต่องานอะไรก็มักจะได้รับความร่วมมือ งานสำเร็จตลอด ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนแต่งตัวธรรมดา ใช้ชีวิตธรรมดามาก ๆ แต่ทุกคนชอบเขาและพร้อมให้ความช่วยเหลือ 

จนออร่าอดแปลกใจในความมีเสน่ห์ของเพื่อนรุ่นพี่คนนี้ไม่ได้เหมือนกัน 

เมื่อมีโอกาสได้พบกัน ออร่า ผู้มีความมั่นหน้ามั่นโหนก ก็ไม่รอช้า ถึงจะรู้ว่า อาจจะเสียมารยาท แต่เธอต้องรู้เคล็ดลับนี้ของเขาให้ได้ เมื่อวันหนึ่งที่กลุ่มเพื่อนสามีมานั่งสังสรรค์ที่บ้านของเธอ

ออร่า : พี่นพขาาาาาาา ออร่าขอความเมตาเอ็นดูนะคะ 

มานพ : เป็นอะไรออร่า มีอะไร พูดปกติก็ได้ ดูทำหน้าเข้า 

คนถูกทักถึงกับงง 

ออร่า : คืออย่างนี้ค่ะพี่นพขา ออร่าขอเคล็ดลับการทำธุรกิจของพี่นะคะ การเจรจาต่อรองกับลูกค้า นอกจากประสบการณ์ ความรู้ ความสามารถเฉพาะตัวแล้ว พี่นพมีของดีอะไร หลวงพ่อวัดไหน หรือสักยันต์อะไรมาบ้างคะ 

มานพ : เห้ย พูดเป็นเล่น ไม่มีหรอก ศีลห้าพี่ยังถือไม่ครบเลย จะกล้าไปขอของดีอะไรจากหลวงพ่อได้ละ อายพระท่าน 

พูดแล้วมานพก็หัวเราะชอบใจกับคำถามของออร่า 

ออร่า : นะ พี่นะ พี่นพอ่ะ มันต้องมีบ้างแหละ 

มานพ : ถ้าออร่าจะว่าอย่างนั้น พี่คิดว่าน่าจะเป็น รอยยิ้มนะ พี่ยิ้มตลอด ถึงพี่จะฟันหลอ แต่พี่คิดว่าพี่หล่อมาก 

ออร่า : อย่าพูดเล่นสิคะพี่นพ ออร่าถามจริงจัง

มานพ : พี่ก็ตอบจริงนะ รอยสักอะไรพี่ก็ไม่มีหรอก พี่กลัวเข็ม พี่กลัวเลือด แค่ฉีดยา พี่ยังเป็นลมเลย ถ้าให้ไปนั่งสักยันต์คาถาอะไรเหมือนแฟนเรานะ พี่ตายก่อนแล้ว 

ออร่า : อืมก็จริง พี่นพไม่มีรอยสักเลย 

มานพ : ไม่เชื่อถามไอ้อาร์ตดูก็ได้ มันชวนไปร้านสัก พี่ยังไม่ไปเลย บรึ๋ย กลัว 

มานพพูดแล้วก็ทำท่าว่าน่ากลัวจริง ๆ

ออร่า : แล้วรอยยิ้มนี้มันช่วยได้จริง ๆ ใช่ไหมคะพี่นพ 

มานพ : เรื่องอย่างนี้ ถ้าไม่เชื่อมันก็ต้องลองพิสูจน์ดูได้ด้วยตัวเอง มันถึงจะเข้าใจ และได้ผล เอางี้นะ ออร่าลองเดินไปหาเจ้าอาร์ต แล้วทำหน้าบึ้งใส่สิ แล้วดูว่าเจ้าอาร์ตจะรู้สึกยังไง แล้วตัวเรา เวลาที่เราหน้าบูดหน้าบึ้ง ตัวเรารู้สึกยังไง 

ออร่า : อืมก็จริงค่ะพี่ ไม่ต้องทำจริง ๆ แค่นึกภาพตามที่พี่นพพูดเมื่อกี้ ก็พอเข้าใจจับความรู้สึกได้เลยค่ะ 

มานพ : นั่นไง เห็นไหม แล้วทีนี้ออร่าลองเข้าไปหาเจ้าอาร์ตอีกรอบ ครั้งนี้ ลองยิ้มหวานเข้าหาเลย แล้วดูสิว่าเจ้าอาร์ตมันจะทำหน้ายังไง แล้วตัวเราตอนที่ยิ้มหวาน ๆ นะ รู้สึกยังไง

ออร่า : พี่อาร์ตทำได้หน้าเดียว คือน่ารัก แฮร่ ! 

มานพ : เป็นไง เห็นชัดเจนเลยใช่ไหม ว่ามันแตกต่างกัน พี่เข้าใจว่าอย่างนี้ออร่า เราทุกคนนะก็อยากเป็นคนที่ถูกรักกันทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าใครก็รู้สึกดี เป็นมิตร ปลอดภัย ว่าคนที่ยิ้มให้เขานะ อย่างน้อย ๆ ก็ต้องคิดดีต่อกันแหละ 

จริงไหม เพราะฉะนั้นถ้าอยากให้อีกฝ่ายเป็นแบบไหน เราก็ทำให้เขาดูเป็นตัวอย่าง แค่นั้นเอง 

ออร่า : โอ้โห พี่นพนี่ สุดยอดไปเลยค่ะ เรื่องง่าย ๆ แต่ออร่ากลับมองข้ามไปได้ยังไงกันเนี้ย 

มานพ : ช่ายยยยยยย ชีวิตนะ ใช้ให้มันง่าย มันก็ง่าย ๆ สบาย ๆ แบบนี้แหละ แต่พี่ไม่ได้แปลว่า มักง่ายนะ อย่าตีความผิดละ 

ออร่า : ตกลงมันง่ายหรือมันยากค่ะพี่นพ 

มานพ : ใช้มันให้ง่าย แต่ไม่มักง่าย ok ?

ออร่า : ออร่าเข้าใจแล้วค่ะ 

ไอลินนั่งคิดถึงคำพูดของเพื่อน พลางยิ้มให้ตัวเองในกระจก 

" พอเรายิ้มแล้ว โลกสดใสขึ้นจริง ๆ ยิ่งถ้าเรายิ้มออกจากหัวใจ ยิ้มด้วยใจที่เบิกบาน วันนั้นทั้งวันจะต้องเป็นวันที่ดีที่สุดแน่ ๆ" 

"Ok ! การยิ้มนี่แหละ ทำง่าย ไม่เปลืองตังค์ ยิ่งทำยิ่งดี ขอให้ยิ้มแล้วโชคดีแบบพี่มานพ ใครพบเห็นก็เมตตาเอ็นดูด้วยเถอะ ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม"

ไอลิน : เอ๋ แต่ยิ้มให้เพื่อน ให้คนรู้จัก เราก็ทำเป็นปกติอยู่แล้วนี่นา ถ้าอย่างนั้น ต่อไปนี้ ฉันจะยิ้มให้คนแปลกหน้า ที่เดินสวนทางกันก็แล้วกัน อยากรู้จังเลยว่า คนที่ไม่รู้จักกัน เขาจะทำหน้ายังไง เขาจะยิ้มตอบเราไหม หรือเขาจะตกใจ ที่มีคนไม่รู้จักมายิ้มให้ 

ข้อนี้น่าตื่นเต้นจัง ที่สำคัญตัวเราห้ามลืมภารกิจนี้ตอนออกไปข้างนอกก็แล้วกัน"

ไอลินได้บทสรุปเกี่ยวกับหัวข้อของการบอกรักตัวเองอีกหนึ่งข้อแล้ว 

…