ปกติที่จังหวัดผมจะเล่นน้ำกันเพียง 1 วัน ซึ่งผมมักคิดว่าทำไม ไม่เล่นให้มันทุกวันเลยหล่ะมันออกจะสนุกและจริงๆ ก็หยุดให้ตั้ง 3 วันติดตลอดแน่ะ ?  ผมมองว่าตอนที่ได้เล่นน้ำ สาดน้ำ ปะแป้ง ในเทศกาลสงกรานต์คือสิ่งที่ทำให้ เทศกาลนี้สนุก และมีค่ามาตลอด

   และปีนี้ผมไม่ได้กลับบ้านที่สุรินทร์ ผมได้เล่นอยู่กรุงเทพ ซึ่งแน่นอนที่นี่เค้าเล่นกันทุกวัน^^ ผมคิดว่าก็โอเคนะ ถึงจะไม่ได้กลับบ้านแต่ก็เหมือนได้ทำตามที่คิดมาแต่เด็ก คือเล่นมันซะ 3 วันไปเลย

   ผมเล่น 3 วันติดกับเพื่อนๆ วันที่ 13 แน่นอน ผมสนุกกับการเล่นสงกรานต์ที่นี่ ได้ปะแป้งสาวๆ ซึ่งเดินกันเต็มไปหมด ได้พบเจอประสบการณ์ใหม่ๆ บรรยากาศใหม่ๆซึ่งต่างจากทุกปี แต่พอกลับถึงบ้าน ผมก็ไม่เห็นจะจำได้ว่าปะใครไป สาวที่ว่าสวยตอนที่ปะนั้นเค้าหน้าตายังไงก็จำไม่ได้ 

  พอวันที่ 14 15 ตอนไปเล่นมันก็สนุกดี แต่ก็รู้สึกอยากกลับไปนั่งคุยกับกลุ่มเพื่อนๆมากกว่าที่จะมาเดิน ปะแป้งที่นี่  มันดูวุ่นวาย ใครต่อใครก็ไม่รู้เต็มไปหมด ถึงคนจะเยอะแต่มันก็เหมือนไม่มีใครเลย 

   กลายเป็นว่า ผมกลับไปสนุกมากกว่าในตอนที่ได้นั่งคุยกับเพื่อนๆหลังเล่นเสร็จ ซะมากกว่า ผมเริ่มรู้สึกว่าทำไมผมไปเสียเวลาเดินเล่นน้ำ ปะแป้งใครก็ไม่รู้ ตั้งนานทั้งๆที่ส่วนที่สนุกมันอยู่ตอนเลิกเล่น

    ยอมรับว่าการเล่นน้ำนั้นมันก็สนุกจริงๆครับ แต่ถึงจะสนุกยังไงถ้าผมต้องเล่นโดยที่ไม่รู้จักใครเลย เล่นอยู่ตัวคนเดียว ความสนุกนั้นมันอาจจะ ไม่มีเลยก็ได้ 

  ผมรู้มาตอนที่หลงไปคนเดียวจากกลุ่มเพื่อนๆ T^T  มันทำให้รู้สึกว่าที่นั่นดูวุ่นวาย โหวกเหวก ไปในทันที ทั้งๆที่มันคือที่ๆเดียวกับที่ผมเพิ่งจะรู้สึกสนุกมา เมื่อก่อนหน้านี้เอง 

  ผมเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่มีค่าในวันสงกรานต์ที่ทำให้ผมชอบมัน คงไม่ใช่การเล่นน้ำอย่างที่ผมเข้าใจมาตลอดแต่มันน่าจะเป็นการที่ผมได้หยุดสิ่งอื่น แล้วหันกลับมาสนใจ กลับมาอยู่กับ ครอบครัว ญาติพี่น้องเพื่อนๆที่ดี ได้เล่นร่วมกัน  พูดคุยพบป่ะกัน  นั่นตะหากที่น่าจะทำให้ผมประทับใจในเทศกาลนี้มาโดยตลอดและถ้าเป็นแบบนั้นผมก็คงสนุกและมีความสุขได้ตลอดไม่ว่าเทศกาลไหนๆ หรือวันไหนๆ ก็ตาม ^^