“คิดอะไรอยู่ ฮารุ เป็นอะไรหรือเปล่า” 

เสียงของลีโอปลุกให้ผมตื่นจากห้วงความคิดของตัวเอง และนึกได้ว่า เราสองคนต่างยืนอยู่ด้วยกันใต้ฝักบัวของห้องอาบน้ำ เวลาที่เขาเป็นห่วงหรือเวลาที่เราอยากใช้ด้วยกันเป็นส่วนตัวเป็นพิเศษ เขามักจะเรียกชื่อจริงของผม ไม่ใช่ชื่อเล่นหรือชื่อกลางที่เป็นภาษาอังกฤษ

“เปล่าครับ โทษที” ผมบอกเขา ใช้มือลูบน้ำออกจากใบหน้า และจูบเขา เคราเปียก ๆ ของลีโอยังให้ความรู้สึกจั๊กจี้แบบแปลก ๆ อยู่เหมือนเดิม แต่นั่นไม่ได้แปลว่าผมไม่ชอบมัน เขาดูดีเวลาไว้หนวดและเครา

กลิ่นฟอร์มาลีนในที่เกิดเหตุติดจมูกและเสื้อผ้าของเราค่อนข้างแน่น ถึงแม้ว่าเราจะสวมชุดป้องกันเอาไว้ชั้นหนึ่งแล้วก็ตาม การอาบน้ำสระผมให้เรียบร้อยหลังกลับมาจากสถานที่ที่เหมือนงานนิทรรศการของปีศาจเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของวันนี้ ไม่นับตอนที่ผมได้เจอหน้าลีโอหลังเขากลับมาจากการนำเสนอผลงานและประชุมที่นิวคาสเซิล เพื่อประหยัดเวลาและเป็นการชดเชยเวลาที่ควรจะได้อยู่ด้วยกันสองคนที่เสียไป การอาบน้ำพร้อมกันเป็นความคิดที่เราต่างเห็นพ้องต้องกัน แต่การอาบน้ำก็ทำให้สมองของผมปลอดโปร่งจนอดคิดเรื่องงานที่ผมควรจะทิ้งเอาไว้ข้างหลังชั่วคราวไม่ได้ 

“อยู่กับผม แต่คิดถึงคนอื่นอยู่สินะ”

“ผมคิดถึงคนที่คุณหลงถึงขนาดตามไปดูผลงานเขาถึงอัมสเตอร์ดัมนั่นละ” ผมหัวเราะ

ลีโอยิ้ม ปิดวาล์วน้ำ และบีบแชมพูลงในมือ แล้วละเลงลงบนศีรษะของผมที่หลับตาโดยอัตโนมัติ ผมหยิบขวดแชมพูมา แล้วทำอย่างเดียวกับที่เขาทำให้ผม กลิ่นแชมพูขวดนี้ออกจะหวานเกินไปสักหน่อยสำหรับผู้ชายสองคนที่เพิ่งจะถูกรมด้วยน้ำยาดองชิ้นส่วนศพมา แต่เพราะเป็นของขวัญที่คริสติน ลูกสาวของลีโอซื้อให้ เราจึงไม่มีทางเลือกนอกจากรีบใช้มันให้หมด ๆ

“จะว่าไปแล้ว ของที่เราเห็นกันวันนี้ก็สลัดออกจากความคิดยากจริง ๆ นั่นละ” แพทย์นิติเวชยอมรับ “แต่ผมคิดว่า ถ้าเรามีฆาตกรที่เดินตามรอยผู้ชำนาญการด้านสร้างสรรค์งานศิลปะจากชิ้นส่วนศพหรือตัวอย่างพืชและสัตว์แล้วละก็ ผมคิดว่า สิ่งที่เราเจอในวันนี้ยังไม่หมดไปซะทีเดียว และมีอะไรบางอย่างที่คนร้ายของเราทำเลียนแบบรุชไม่ได้ด้วยข้อจำกัดบางอย่าง”

คนที่หาว่าผมคิดแต่เรื่องงานกลายเป็นคนที่กำลังคิดอะไรเกี่ยวกับงานเสียเอง แต่นั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้คนบ้างานอย่างเราสองคนสามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้อย่างไม่มีปัญหาอะไรสักเท่าไหร่

ลีโอ คิงส์ลีย์เป็นแฟนสตาร์วอส์ตัวพ่อ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สนใจประวัติศาสตร์หรืองานศิลปะเอาเสียเลย โดยเฉพาะเมื่อลูกสาวคนเดียวของเขา ที่เกิดกับภรรยาเก่า ซึ่งตอนนี้กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ชอบงานศิลปะชนิดหลงใหลอย่างจริงจัง เธอเป็นแฟนการ์ตูนทั้งฝั่งตะวันตกและตะวันออก แต่ในขณะเดียวกันก็รักเวอร์เมียร์และเรมบรันต์อย่างหัวปักหัวปำ ผมคิดว่าที่มาของความเป็นเนิร์ดศิลปะของสาวน้อยไม่ต้องไปมองหาจากที่ไหนไกล ลูกไม้หล่นไม่ไกลจากต้นเลยสักนิด

“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น” ผมถาม ปาดฟองแชมพูออกจากหน้าผากของเขาก่อนที่มันจะไหลย้อยลงเข้าตาเขา

“รุชหลงใหลงานที่มีองค์ประกอบจากศพของทารก ไม่ว่าจะเป็นชิ้นส่วนหรือโครงกระดูก” เขาตอบ “ถ้านายสังเกตดู งานหลายชิ้นของอาชญากรนักดองศพรายนี้ของเราใช้ชิ้นส่วนของผู้ใหญ่มากกว่าเด็ก เจ็ดโหลจากสิบเอ็ดโหลเป็นอวัยวะของผู้ใหญ่ที่เป็นผู้หญิง ถ้าไม่ใช่เพราะข้อจำกัดในการหาชิ้นส่วนศพเด็กมาใช้ก็อาจเป็นความชอบส่วนตัว ซึ่งเราอาจจะต้องหาคำตอบกันต่อไป” 

ที่เขาพูดมีเหตุผลมากทีเดียว และเป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องหาคำตอบ ถ้าสามารถระบุอัตลักษณ์บุคคลของชิ้นส่วนศพในโหลได้สักชิ้นหรือสองชิ้น เราน่าจะได้เบาะแสอะไรที่มากกว่านี้

“แล้วที่คุณบอกว่าเราอาจจะเจออะไรที่มากกว่านี้ล่ะ” ผมถามต่อ 

“นอกจากโหลดองชิ้นส่วนมนุษย์ สัตว์ และพืชแล้ว รุชยังออกแบบไดโอรามาหรือแบบจำลองสามมิติที่ประกอบขึ้นจากโครงกระดูกของเด็ก พืชอบแห้ง และสัตว์สตัฟฟ์ด้วย” เขาอธิบาย “ถ้าคนร้ายของเราคลั่งเฟรเดอริก รุชจริง ๆ เขาอาจพยายามประกอบสิ่งนี้ขึ้นมา เพียงแต่ว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ที่ไหนหรือพยายามซ่อนเอาไว้อย่างที่แอบเอาขวดโหลไปซ่อนไว้ในบ้านที่ประกาศขายที่ทวิคแนม” 

“เราเจออาชญากรไม่ธรรมดาเข้าอีกแล้วสินะ” 

“ไม่ต้องสงสัยเลย ผมว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ไม่เลวหรอกนะ แต่ไม่เจอเรื่องพวกนี้จะดีกว่า” เขาเห็นพ้องด้วย และเปิดฝักบัวล้างแชมพูออกจากศีรษะของผมจนสะอาด ก่อนที่ผมจะทำให้เขาบ้าง

จะว่าไปแล้ว กลิ่นหวาน ๆ เหมือนบับเบิลกัมหรือสตรอเบอร์รี่ของแชมพูที่คริสตีนซื้อให้ก็ไม่เลวนัก เพราะมันทำให้ลืมกลิ่นแย่ ๆ ที่เราเพิ่งไปเจอมาได้ชะงัด และชวนให้นึกถึงกลิ่นอะไรอย่างอื่นที่สาวน้อยในวัยของเธอคงจะยังนึกไม่ถึง

ผมมองลีโอและเห็นเขายิ้มตอบกลับมาด้วยนัยเดียวกัน 

เรากำลังคิดถึงเรื่องเดียวกันอยู่แน่ ๆ 

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านอีกทีนะ” ผมบอกเขา ขณะพยายามนึกว่าถุงยางอนามัยในตู้หัวเตียงอยู่ในลิ้นชักชั้นไหน แต่มันไม่ง่ายสักเท่าไหร่ เมื่อหนวดของเขาระอยู่ข้างลำคอของผมอยู่แบบนี้

----------------------------