ผมบอกดัสตินว่าแนนซี่เป็นคนพิเศษ

ลองทำตัวเป็นนินจากับเธอเมื่อเริ่มคบ แล้วพบว่าแค่นั้นไม่เพียงพอ

สาวคนนี้มีอะไรๆในชีวิตที่ผมเข้าไม่ถึง

แต่หมอนั่น--

โจนาธาน ไบเยอร์ส ทำตัวไม่มีอะไรในเมืองที่ปั่นป่วน

เด็กเนิร์ดหลังห้องที่คลืบคลานเข้ามาในหัวใจเธอ

กระทั่งคืนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจว่ามันมีอะไรดี

เปล่า

ผมไม่ได้นึกเปรียบเทียบ

ไม่ได้คิดสงสารตัวเอง

ไม่ได้ผิดหวัง

การที่เธอเลือกมันแทนผมเป็นอะไรที่ผมน่าจะมองออกแต่ปีก่อน

เมื่อเธอเริ่มทำตัวแปลกไป

....แต่ผมไม่ได้รู้สึก ไม่ควรรู้สึก ถึงเรื่องนี้

เส้นพล๊อตรักของเธอเคยเชื่อมโยงกับผม เกี่ยวพันกันเมื่อครั้งหนึ่ง

ตอนนี้เราเดินเส้นคู่ขนาน

เรื่องของเธอกับเขาไม่ได้อยู่ในรัศมีของผมแล้ว

-----------------------------

“เธอน่าจะไปกับเขา" ผมบอกเธอ หน้าบ้านไบเยอร์ส

ใจที่เคยแน่นคับอกรู้สึกลอยตัว เบาหวิวจนน่าตกใจ

ไม่ได้ใจกว้างขึ้น

(ผมก็เป็นวัยรุ่นคนนึง)

แต่โลกกว้างขึ้น

“ฉันเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่ดีใช้ได้เลยนะ"

เธอยิ้ม

หลายสิ่งเกิดขึ้นระหว่างเธอหนีข้ามเมืองไปกับหมอนั่น--

--โทษที. โจนาธาน --

--หลายสิ่งอาจเกิดขึ้น ในสองสามวันที่ผ่านมา

สิ่งแปลกประหลาดนอกมิติความจริง

การควงกระบองปกป้องเด็กๆของผม

("คิงสตีฟ! ดูซินายทำอะไรอยู่!"

เสียงเยาะของบิลลี่ดังแว่วมา

.... อย่างกับว่าคนเราไม่มีความคิดที่จะปกป้องเด็กมอต้นที่ยังอ่อนต่อสัตว์ประหลาดแปลกสายพันธุ์งั้นแหละ

ผมสัญญากับเธอว่าเด็กๆจะปลอดภัย)

หลายสิ่งที่ผมไม่เคยทำ ไม่คิดจะทำ 

อย่างนำทีมเด็กๆเดินฝ่าละอองฝุ่นต่างมิติในโพรงมืด

แต่ผมมันก็สตีฟคนเดิม

-----------------------------

ผมมองเธอผ่านกระจก

พยายามได้ยินเสียงหัวเราะที่คู่กับรอยยิ้มนั่น

พยายามนึกถึงคำที่เธอกำลังพูดกับเด็กที่มารอน้ำพันช์ตรงหน้า

พยายามลืมรอยจูบที่โจนาธานคงได้รับก่อนคืนนี้จะหมดลง

ความรู้สึกอ้อยอิ่งอยู่ในหัวใจผมเหมือนคนรู้จักที่กลายเป็นอื่น

เหมือนแขกที่ค้างอยู่นานจนผมไม่กล้าออกปากไล่

ย่อมมีฝ่ายสูญเสียในความสัมพันธ์ที่แตกหัก

หากเธอดีพอที่จะใส่ใจความรู้สึกผม 

ที่จะมองตาผม แสดงความเห็นใจโดยไร้คำพูด ก่อนจะไปกับโจนาธาน

ผมไม่ได้ใจเย็น ไม่ได้โอเคกับมัน

แต่ผมโอเคกับความสุขของเธอ

ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกประหลาดที่ความรู้สึก ความรัก และหัวใจที่เราเต็มใจให้คนอีกคนจะถูกหมางเมิน ถูกตอบรับแบบครึ่งๆกลางๆ 

หรือแค่เป็น 'ตัวกลาง' คั่นเวลารอความรู้สึกที่ไม่ชัดเจนของอีกฝ่าย

สตีฟ แฮร์ริงตันไม่ได้เป็นคนพิเศษอะไรนักหรอก

แนนซี่ วีลเลอร์เองที่จะรู้ดีที่สุดว่าใครเป็นคนพิเศษในหัวใจเธอ.

//

ไปค่ะ มานั่งฟังเพลงกับสตีฟกัน

รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเพลงเกี่ยวกับความรักของแวมไพร์​ แต่เราฟังเพลงนี้ทีไรก็เหงาจับใจ ;___;

ถึงสองหนุ่มจะไม่ได้ 'แย่ง' แนนซี่กันออกนอกหน้า แต่เราไปเจอเพลงนี้แล้วอมยิ้มน้อยๆตอนฟัง

อยากให้เขียนคู่ไหน ยังไง รีเควสได้เสมอค่ะ :)

ชอบไม่ชอบยังไงกดด้านล่างบอกได้เลยนะคะ เม้นบอกคนเขียน คุยกับเรา

อยากรู้ว่าคุณคิดยังไง

มาคุย / ทักทายกันได้ที่ทวิต

@_XDolan

นะคะ <3

ติชม #kpfic เลยค่ะ

ขอบคุณค่า

x

ข้าวเอง.