Fu Hang Doujiang - ร้านน้ำเต้าหู้ที่คิวยาวตั้งแต่ตีห้า!
เรารู้จักร้านนี้จากบล็อกของพี่แน็ต
A 24-HOUR TALE ที่พาไปชิมน้ำเต้าหู้ร้านนี้ซึ่งพิกัดของกินก็ไม่ใกล้ไม่ไกลจากโรงแรมที่เราพักค่ะ เลยเฮ้ยยย เช้าๆของวันที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนแบบนี้เราต้องไปจัดซักหน่อยแล้วววววววว
ตีห้าตรงเป๊ะ เราก็เดินออกจากโรงแรม ตามกูเกิลแมพมาเรื่อยๆค่ะ เตรียมตัวมาอย่างดีต้องได้กินแน่นอน ไม่ต้องรอท่ามกลางอากาศหนาว 9 องศาอย่างแน่แท้เพราะร้านเปิดตีห้า โหววว มีเวล๊าาาาาา
(ความพยายามในการกินสูงมาก)
วิธีการมาก็แสนง่ายดาย นั่งรถไฟใต้ดินมาที่สถานี Shandao Temple ออกที่ประตู 5 เดินมาเรื่อยๆ ถ้าเจอคนเยอะๆ ต่อคิวอะไรก็ไม่รู้ยาวๆขดวนไปมาเป็นเกมงูในโนเกียก็ใช่เล้ยยย
05:10 เรามายืนอยู่ใต้ตึกค่ะ คิวยาวมากกกกกก อะไรกันนี่ มันอร่อยขนาดนั้นเลยหรืออออ
เดชะบุญที่รีบมาเพราะมีประชาชนชาวไทเปหลั่งไหลเข้ามาต่อคิวกันไม่ขาดสายเลยเด้อ
ขึ้นมาด้านบนก็จะเจอกับโรงอาหารหน้าตาประมาณนี้
มีมนุษย์ที่ตื่นเช้ากว่าเรานั่งกินน้ำเต้าหู้ด้วยความเบิกบาน
ดั่งนกที่ตื่นเช้าจะได้กินหนอนอ้วนฉันใด คนที่มาต่อแถวเปิดร้านก็ได้กินก่อนฉันนั้น
ระหว่างที่รอต่อคิวอยู่นั้นก็มีสิ่งที่น่าสนใจให้ชมกัน นั่นก็คือเขาจะเป็นห้องกระจกให้เห็นกันจะๆเลยว่ากรรมวิธีในการทำนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ทั้งการอบขนมปัง ทำปาท่องโก๋ ก็ได้ดูกันเพลินๆฆ่าเวลารอ (แต่ยิ่งทำให้หิวมากขึ้นไปอี๊กกกกกก)
หอมกรุ่นจากเตาทุกวัน
ทีมปั้นโอนิกิริ ไม่ใช่! ปั้นแป้งต่างหากกกกกก
คุณพี่ที่สับแป้งอย่างฉับไวเหมือนมีวิทยายุทธ ใช้พลังจากลมปราน
และแล้วก็มาถึงขั้นตอนการสั่งอาหารค่ะ ซึ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เราจะได้เห็นเมนูที่มีแต่ภาษาจีน เกาหลี ญี่ปุ่น (ไม่มีอังกฤษ!) อยู่ประมาณห้าวิ มีรูปให้ดูอยู่นิดหน่อยที่มองไม่ออกว่ามันคืออะไรว้า รสชาติจะเป็นอย่างไรไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆ แล้วแถวก็ร่นมาให้เราสั่งอาหารกับอาม่าที่พูดจีนรัวๆ ไม่มีอังกฤษปนใดๆ โอ้ หญิงไทยใจงามต้นตระกูลเป็นไทยแท้มาแต่สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นก็ใบ้แดก สิ่งเดียวที่ทำได้คือชี้ว่าเอาแบบนี้ตามลุงคนข้างหน้า
โอ้ ความกดดันนี้ช่างหนักหน่วงนัก
ความรู้สึกตอนสั่งอาหารคือ...
อาอี๊ : ช้าก่อน เว๋ยเซ้าเทียนคือพ่อของเจ้า ซึ่งเป็นสหายรักของจางฟู่เหยินหัวหน้าพรรคกิเลนขาว
ที่เก็บเจ้ามาเลี้ยงเมื่อ 22 ปีก่อน ซึ่งจริงๆแล้วก่อนที่จะเจอเจ้า เซ่าสิเฉี๋ยนแม่นางสิบสี่แห่งสำนักกิเลนขาว
...
วิงเวียนศีรษะ หน้ามืด คล้ายจะเป็นลม
หรือนี่อาจจะเป็นความรู้สึกเดียวกันกับคนที่ไปเล่นในรายการปริศนาสายฟ้าแลบ??
และนี่คือสิ่งที่ได้มาค่ะ...
ปรบมืออออออออออออ ขอบคุณลุงข้างหน้าที่สั่งทุกอย่างที่หนูอยากลอง
เว้นน้ำเต้าหู้ อันนี้เก่ง สั่งเองได้ ชี้ทัน แต่ชี้ปาท่องโก๋ไม่ทัน สะเทือนใจจจจ
เอาล่ะ เมนูแรก น้ำเต้าหู้ หรือ ภาษาจีนเรียกว่า โต้วเจียง
เดชะบุญที่ลุงข้างหน้าคงสั่งแบบไม่หวาน เราก็เลยได้แบบไม่หวานมาด้วย เย้เฮ สำหรับเมนูเบสิกที่มีขายตามท้องตลาดบ้านเรานั้นก็จัดได้ว่าดี กลมกล่อม เข้มข้นกว่าน้ำเต้าหู้ที่เคยกินมา ผ่านค่ะ!
เมนูที่สองที่หน้าตาเป็นฟองๆแปลกๆนี้ เรียกว่า เสียนโต้วเจียง
หน้าตาคล้ายไข่ตุ๋นแต่มันคือน้ำเต้าหู้แบบเค็มจ้ะ เออเว้ยยย อันนี้แปลก ไม่เคยกินมาก่อน เป็นเนื้อเต้าหู้ตุ๋น โรยปาท่องโก๋กรอบๆ น้ำซุปเค็มๆ (บล็อกของพี่แน็ตบอกว่าเป็นซุปกุ้งแห้ง) เฮ้ยยย อันนี้อร่อยมาก อลังการ ดาวล้านดวง มิชิลินสตาร์ควรมาให้รางวัล มันดีย์มากกกกกกกก อร่อยมากกกกกกกก กินไปคำแรกแล้วรู้สึกถึงความอร่อยซาบซ่านไปทั่วร่าง รังสีแห่งความสุขเปล่งประกายยยย อร่อยจริงๆจนทุกวันนี้ยังคงฝันถึงและจะขอไฟล์ทไปไทเปอีกเพื่อสิ่งนี้ อาห์ ดีง๊ามมมมมมมมม
เมนูที่สาม คือ ตั้นปิง
เมนูนี้เพื่อนบนไฟล์ทชาวไต้หวันแนะนำมา เขียนเป็นภาษาจีนใส่กระดาษมาให้ มันเป็นแป้งหนึบๆใส่ไข่เจียวกับหัวหอม แต่ของเราพิเศษตรงที่มีหมูสับหวานๆใส่เข้ามาเป็นฟีเจอรพิเศษด้วย อิ๊ อร่อยดี อยากกินอีก อยากกินมากเหลือเกินนนนน
ใจจริงอยากวนไปต่อคิวอีกรอบด้วยซ้ำ อยากกินอีก
รู้สึกว่าสั่งมาน้อยเกินไป อยากสั่งเพิ่มเอากลับไปกินที่โรงแรม
แต่ตอนเรากินเสร็จประมาณหกโมงนิดๆ คิวยาวออกมานอกตึกแล้วค่า
สนนราคาทั้งหมดอยู่ที่ 95 TWD เท่านั้นค่าาาาาาา
อ้อออ ขอโน๊ตเพิ่มตรงนี้ไว้ว่าร้านนี้ปิดทุกๆวันจันทร์นะจ๊ะ ยังไงก็เช็คเวลาเปิดปิดในกูเกิลอีกทีนึงเน้อ
ไทเปที่เงียบสงบในยามเช้า อากาศดี๊ดี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in