ทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถก็ปะทะเข้ากับลมหนาวเย็นยะเยือกจนพลานึกโทษตัวเองว่าไม่น่าออกจากโรงแรมมาเลยแหะ นั่ง ๆ นอน ๆ ดูหนังกับสั่งอาหารอร่อย ๆ มากินก็สิ้นเรื่อง ไม่น่าดันทุรังเรียกอูเบอร์หอบตัวเองออกมาผจญกับหิมะขนาดนี้เลย
ระหว่างที่ยืนหันรีหันขวางทำตัวไม่ถูกอยู่ด้านหน้า Nathan Philip Square ลานน้ำพุกว้างกลางเมืองโทรอนโตที่บัดนี้ได้ถูกเปลี่ยนให้เป็นลานสเก็ตน้ำแข็งกลางแจ้งที่มีคนไถสเก็ตอยู่สองสามคน จู่ ๆ หิมะก็โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าอีกระลอก ตอนอยู่ในห้องอุ่น ๆ ก็นึกดีใจอยู่หรอกว่าได้เห็นหิมะแรกของปี แต่ตอนนี้ที่ยืนสั่นงันงกอยู่คนเดียวก็ไม่ได้รู้สึกว่าหิมะมันจรรโลงใจเท่าไรนัก
โอ้ย หนาวไม่ไหว ชาไปจนถึงสมองแล้ว ต้องหาที่หลบด่วน!
เราแว้บเข้าไปหลบความหนาวในร้าน Tim Hortons (แน่ล่ะ ก็มาแคนาดานี่น่า!) ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถนนพร้อมกับสั่ง White Hot Chocolate แก้วใหญ่มาดื่มให้คลายหนาว พลางกด Google Map ดูว่าแถวนี้มีร้านอาหารหรือคาเฟ่อะไรน่าสนใจบ้าง ซึ่งก็พบกับความผิดหวังเนื่องจากวันนี้เป็นวันอาทิตย์หลังปีใหม่ ร้านอาหารเปิดตอนบ่ายโมง ส่วนคาเฟ่ก็ปิดเป็นส่วนใหญ่ ร้านที่เปิดก็อยู่ไกลเกินระยะเดิน
หากจะให้นั่งเฉย ๆ อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้การ ไหน ๆ ก็เข้าเมืองมาแล้ว ต้องทำอะไรซักอย่างสิวะ และอะไรที่ว่านั่นก็คือ ออกไปเล่นสเก็ตน้ำแข็งกลางหิมะ นี่แหละ!
เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้วก็รวบรวมความกล้าเปิดประตูออกไปปะทะกับความเย็นอีกรอบ คราวนี้ค่อยยังชั่วขึ้นเพราะมีแก้วช็อกโกแลตร้อนอยู่ในมือ เอาวะ มุ่งมั่น ตั้งใจ เราทำได้ เดินไปเช่ารองเท้าสเก็ตเลยก็แล้วกัน
หลังจากรวบรวมความกล้าอีกครั้งหนึ่งในการเอาตัวลงไปในลานสเก็ต (ด้วยความทุลักทุเลจนขำตัวเองในใจไปหลายครั้ง และคาดว่าคนอื่น ๆ ที่เห็นเราค่อย ๆ แถ่ด ๆ ตัวเองแล้วหย่อนขาทีละข้างลงไปยืนนิ่ง ๆ ก็คงขำอยู่เหมือนกัน) เราค่อย ๆ รื้อฟื้นความจำเกี่ยวกับการเล่นสเก็ตมาทีละนิดละหน่อย
เริ่มจากไถเท้าไปซ้ายที ขวาที และพยายามทรงตัวให้ได้ เมื่อมั่นใจว่าสามารถทรงตัวได้แล้วก็ค่อย ๆ เพิ่มความเร็วขึ้นทีละนิด ก่อนที่จะเริงร่าไถไปรอบ ๆ ลานสเก็ตด้วยความสนุกสนาน แม้จะไม่ชำนิชำนาญมากเท่ากับเด็กตัวเล็กตัวน้อยที่ไถผ่านหน้าไปอย่างฉวัดเฉวียน แต่ไม่ล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว
เราว่าสเก็ตน้ำแข็งก็ไม่น่าจะต่างจากการขี่จักรยาน เมื่อครั้งหนึ่งที่เรียนรู้และทำได้แล้ว เราก็จะจดจำและทำได้อีกในครั้งต่อ ๆ มา แม้ว่าจะทิ้งร้างห่างหายไปนานเหลือเกิน
เมื่อไถสเก็ตไปเพลิน ๆ มองหิมะที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย ภาพความทรงจำสีจากเกี่ยวกับวันแรกที่เราหัดเล่นค่อย ๆ ย้อนคืนกลับมาชัดเจนแจ่มใสราวกับว่าเหตุการณ์เมื่อเกือบสิบห้าปีที่แล้วเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้นี่เอง
วันหนึ่งในฤดูหนาวเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว อากาศวันนั้นก็คล้ายกับวันนี้นี่แหละ ท้องฟ้าสีเทา หิมะโปรยปรายลงมาบนทะเลสาบที่เปลี่ยนเป็นน้ำแข็ง เราพยายามอย่างยิ่งที่จะยืนอย่างมั่นคงแต่ก็ยากเย็นเหลือเกิน สาวน้อยวัยสิบห้าปีจากประเทศเขตร้อนไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ จะก้าวไปข้างหน้าก็กลัวจะล้ม จะถอยหลังกลับไปนั่งก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะไม่มีใครให้จับพาขึ้นไป ส่วนแก๊งเพื่อนก็ออกไปวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนานแล้วเรียบร้อย
ต้องเริ่มต้นเรียนรู้ด้วยตนเอง!
เรายืนเก้ ๆ กัง ๆ พลางมองคนนู้นคนนี้ที่ไถสเก็ตผ่านหน้าเราไปคนแล้วคนเล่า พยายามก้าวเท้าสไลด์ด๊อกแด๊กไปข้างหน้า ล้มลงไปตั้งหลายครั้งหลายคราแต่ทว่าไม่ยอมแพ้ จนกระทั่งคุณลุงคุณป้าแถวนั้นคงสงสารเลยเข้ามาสอนกันใหญ่ เราที่รู้ภาษาฮังกาเรียนแบบงู ๆ ปลา ๆ ณ ขณะนั้นก็ฟังเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้างแต่ก็ตั้งใจเรียน ฝึกหัดเดินไปเรื่อย ๆ จนประคองตัวเองเอาไว้ได้ ไม่ล้มแปะลงบนพื้นน้ำแข็งเหมือนอย่างที่แล้วมา
พอหัดทำได้แล้วก็ไถได้ฉิว จากที่หงุดหงิดใจว่าทำไมถึงล้มอยู่นั่นแหละก็เปลี่ยนมาเป็นความดีใจที่ตัวเองไม่ถอดใจยอมแพ้ไปเสียก่อน ถึงจะเจ็บตัวบ้างแต่ทุกครั้งที่ลุกขึ้นมานั้นเราสามารถไถตัวเองไปได้ไกลกว่าเดิม รวมถึงขอบคุณลุงป้าน้าอาผู้แสนใจดี มีความเอื้ออารีมาสอนจนเราสามารถไถสเก็ตน้ำแข็งเป็นกับเขาบ้าง
บ่ายวันนั้นจึงเป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่เกือบจะเผลอลืมไป แต่เมื่อนึกถึงได้ทีไรก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นอยู่ในหัวใจ แม้ว่าชีวิตในช่วงที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจะเจอมรสุมหลากหลายเข้ามาทดสอบความแข็งแกร่งของจิตใจเป็นจำนวนมาก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าช่วงเวลาเหล่านั้นจะไร้ซึ่งความสุขและประสบการณ์อันล้ำค่า
ยิ้มแฉ่งสู้ความหนาว เบิกบานกับสภาพอากาศติดลบ
ชีวิตตอนนี้ของเราก็เหมือนกัน ยิ่งโตขึ้นก็ยิ่งพบเจอเรื่องที่ยากมากขึ้นตามลำดับ และแม้ว่าในบางครั้งที่โลกไม่ได้ใจดี ม่ีแต่จะส่งบทเรียนยาก ๆ และบททดสอบหนัก ๆ มาให้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคืนวันอันมืดมนเหล่านั้นจะไร้ซึ่งแสงตะวันเสมอไป ไม่ได้แปลว่าเราจะไม่สามารถก้าวผ่านความลำบากนั้นมาได้ ตราบใดที่เราไม่ยอมแพ้ ไม่เลิกล้ม ทุกเรื่องที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตวันนี้ก็จะผ่านไปเฉกเช่นกับทุกวันที่ผ่านมา
พยายามวาดรูปตัวเองแหละ :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in