ปลูกดอกไม้ในดวงใจ
เขียนโดย Moonscape
ภาพปก Sherrae

เป็นอีกครั้งที่รู้สึกอยากแนะนำหนังสือเล่มนี้ให้ใครต่อใครอ่านมาก ๆ เป็นเล่มที่ปลุกเราให้มีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง ทั้งปลอบประโลม เยียวยา และฟาดไปที่หลังจนเกือบหัก เหมือนตอนโดนแม่ตียังไงยังงั้น ร้องไห้เป็นระยะ แต่รู้สึกดีชะมัด วันนี้จะมารีวิว ปลูกดอกไม้ในดวงใจค่ะ หนึ่งในจักรวาลมูนสเคป เจ้าเก่าเจ้าเดิม นักเขียนไทยที่เราเฝ้าติดตามมาตลอด เล่มนี้ไม่ได้มาจากร้านกลิิ่นหนังสืออย่างเคย เพราะคราวนี้เราพรีกับนักเขียนโดยตรง และได้ขอลายเซ็นมาด้วยละนะ ฮ่า ๆ

เมื่อปีที่แล้วอ่าน 'อยู่แชร์เฮาส์กับเหล่านักเขียน' แล้วก็ตามด้วย 'บันทึกแท่งถ่าน' ซึ่งเป็นจักรวาลเดียวกัน ทั้งสองเล่มเป็นเรื่องราวของคนในแชร์เฮาส์สีขาวสามชั้นย่านนางลิ้นจี่ สถานที่พำนักของผู้คนที่ทำงานเกี่ยวข้องกับสิ่งพิมพ์ ไม่ว่าจะเป็น ย่านาง นักเขียนนิยายวาย อารีย์ นักเขียนดังเล่มเดียว ผันตัวมาเป็นพนักงานในร้านหนังสือพระจันทร์ตกน้ำ ตุลย์หนุ่มร่างหมีนักเขียนการ์ตูน ดิเรกนักเขียนหนังสือท่องเที่ยว เปียโน บ.ก.จอมเป๊ะ ปลา ปู พี่น้องนักวาดภาพประกอบ ตะวัน นักวาด และครามหนุ่มผมยาวนักเขียนผีจาก blue hour อ่อ แล้วก็คุณยายการเวกนักเขียนชราเจ้าของแชร์เฮาส์ (ย่าของครามด้วย) ที่หายตัวไปในคืนหนึ่ง 

ปลูกดอกไม้ในดวงใจ คือ Slice of life ไทม์ไลน์เดียวกันกับ Blue hour ที่โฟกัสไปที่เรื่องของ ย่านาง หญิงสาวร่างสูงผอม ผิวขาวซีด สมาชิกคนแรกของแชร์เฮาส์แห่งนี้ ผู้เป็นไม้เบื่อไม้เมาของคุณยายการเวก เด็กบ้านแตกที่หนีออกจากบ้านมา บางคนก็เรียกเธอว่านักเขียนเกาะกระแส บ้างก็ยกย่องเธอในฐานะนักเขียนนิยายวายชื่อดัง และเธอก็เป็นรูมเมตของอารีย์ด้วย อารีย์ คือเด็กสาวช่างฝันที่ตกหลุมรักย่านางหัวปักหัวปำ รักแม้กระทั่งรอยแตกร้าวในตัวเธอ 

จากนี้จะเป็นการสปอยล์อย่างหนักหน่วงหากยังไม่ได้อ่านโปรดข้ามไปนะคะ

ย่านาง ปัจจุบันเป็นนักเขียนนิยายวาย นิยายประเภทที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในตลาดตอนนี้ แต่ใครจะรู้ว่าเธอเคยเป็นนักเขียนนิยายแนวแฟนตาซี โรงเรียนเวทมนตร์มาก่อน หลังจากนิยายแนวนี้เสื่อมความนิยม เธอเผาอดีตจนสิ้นและเกิดใหม่ในกองไฟ ขายวิญญาณให้กับทุนนิยมหันมาเขียนนิยายตลาด เพราะเธอไม่มีทางให้หันหลังกลับ เธออยากประสบความสำเร็จให้คนในครอบครัวเห็น ครอบครัวที่แตกแยกไปแล้วนั่นแหละ เธอใช้ชีวิตไม่รู้วันคืนภายในห้อง 201 เขียน เขียน เขียนและก็เขียน เธอรับงานเขียนสามเรื่องพร้อมกัน เมื่อบ.ก.ตามทวงงาน เธอก็ต้องอัดกระป๋องจนวูบไป 

คนทำงานด้านนี้มักจะเป็นแบบนี้ "พิสูจน์ตัวเอง ทำงานหนัก อยากจากไปตอนที่รุ่งโรจน์ที่สุด" และก็เอาเงินที่ได้จากการทำงานมาดูแลสุขภาพและหลังที่ปวดจนแทบขาดใจ แต่ก็ไม่เลิกพฤติกรรมทำร้ายตัวเอง ก็เพราะว่าการโบยตีตัวเองมันเจ็บน้อยกว่าคนอื่นทำมากนัก เอาแต่ทำงานเหมือนวันพรุ่งนี้ไม่มีอยู่จริง แม้จะรู้ว่าไม่ดีแต่ก็ไม่อาจหยุดได้ราวต้องคำสาป อาจเพราะนี่คือเหตุผลเดียวในการมีชีิวิตอยู่

"เธอมีปณิธานลับ ๆ ที่บอกแก่ฉันเพียงผู้เดียวว่า หากเธออดอาหารหรือดื่มน้ำให้น้อยที่สุดไปนาน ๆ จะทำให้เธอเสียชีวิตก่อนวัยอันควร นั่นคือความปรารถนาสูงสุด ตายตั้งแต่ยังสาว" อารีย์ว่า

ย่านางชอบพูดว่า ชีวิตจงเจริญ แล้วก็ตามด้วยการดื่มกาแฟและสูบบุหรี่ที่ทำลายสุขภาพ ไม่กิน ไม่นอน ใช้ชีิวิต 30 ชั่วโมงต่อวัน

ย่านางทำให้เรานึกถึงเพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันตอนเรียนมหา'ลัย เธอไม่ค่อยกิน ไม่ค่อยนอน เธอบอกว่าอยากตายตอนอายุ 40  เรานึกปรามาสในใจและพูดกับเธอว่า ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะจะรีบตายไปทำไม แต่ตอนนี้เราเข้าใจแล้ว เธอซื่อตรงต่อตัวเองและโตเร็วกว่าฉันมากนัก เพื่อนผู้นั้นใช้ชีวิตด้วยตัวเองมาตั้งแต่อยู่ม.ปลาย แต่ฉันตอนนั้นทั้งไร้เดียงสาและขลาดเขลา ไม่เข้าใจชีวิตเอาซะเลย ฉันไม่ควรตัดสินเธอไม่ว่าเธอจะคิดเช่นไร เธอเหมือนย่านางเอามาก ๆ ช่วงนี้ฉันนึกถึงเพื่อนผู้นี้อยู่บ่อย ๆ แต่ไม่มีเหตุอะไรให้ทักทายไป 

แม้ว่าอารีย์จะคอยดูแลหาข้าวปลาหยูกยาให้และพาย่านางเดินชมสวน ชมวิวบนดาดฟ้าที่เธอปรับปรุงใหม่ แต่ย่านางก็ยังปฏิเสธอารีย์ แน่ล่ะ เธอไม่รู้จักและไม่ศรัทธาในความรัก และที่สำคัญคือกลัว เพราะอารีย์เทิดทูนเธอราวกับเธอเป็นนางฟ้านางสวรรค์ เป็นคนน่านับถือ ดีงามไปหมดทุกอย่าง แต่จริงๆแล้ว เธอไม่ได้งดงาม แตกสลาย นิสัยหยาบคาย ใช้ชีวิตได้ห่วย ไม่สมควรได้รับความรักจากคนที่สมบูรณ์พร้อมอย่างอารีย์ 

ปลูกดอกไม้ในดวงใจ ยังมีรายละเอียดเรื่องอื่น ๆ ที่เราชอบอีกมาก ทั้งเรื่องเพศ LGBTQ Asexual ปิตาธิปไตย การเสียดสีซีรีส์วาย และอื่น ๆ ที่อยากให้ทุกคนได้อ่าน เป็นอีกเล่มที่รักมากจริง ๆ ค่ะ

.......................................................................................................................................

Photo credit:

Photo by Fineas Anton on Unsplash