แม้ว่าเราจะไม่ชอบพบเจอคนใหม่ ๆ ไม่ชอบคนเยอะ ๆ ไม่ชอบสถานที่วุ่นวาย  แต่มีความวุ่นวายหนึ่งที่เราชอบมาก ๆ คือการจัดกิจกรรมสำหรับเด็ก

      

               โดยเด็ก ๆ จะต้องใช้สีน้ำระบายลงบนกระดาษภาพปริศนาก็จะแสดงออกมา ความผิดพลาดคือสีน้ำที่เราผสมให้เด็ก ๆ อ่อนเกินไป ตอนทำกิจกรรมเราจึงพยายามทำให้สีน้ำเข้มขึ้น เด็ก ๆ จะได้เห็นภาพปริศนาได้ชัด อย่างรูปภาพที่เรายกมาเป็นภาพรถซึ่งจริง ๆ ยังมีรถอีกหลายคันเลยในกระดาษ ถ้าเด็ก ๆ ระบายครบทั้งแผ่นก็จะเห็นภาพรถเต็มหน้ากระดาษ เด็ก ๆ ดูตื่นเต้นกันมากและสนุกสนานดูลุ้นกันว่าจะได้รูปภาพอะไร อีกอย่างที่เด็ก ๆ สนุกคือการรอให้กระดาษแห้ง น่ารักมากเลย เด็ก ๆ เอากระดาษมาผึ่งแดดกันแบบตั้งใจสุด ๆ แถมยืนเฝ้ากระดาษกันด้วย ฮ่า

ภาพผลงานส่วนหนึ่งของเด็ก ๆ 

                  กิจกรรมที่เราทำมันมีหลายขั้นตอนและมีครอบครัวมารวมด้วยค่อนข้างเยอะ เด็ก ๆ ที่มาร่วมกิจกรรมได้ทั้งฝึกกล้ามเนื้อมือ ฝึกการสังเกต ฝึกสมาธิ ฝึกการทำงานเป็นลำดับขั้นตอน ได้ความภาคภูมิใจ เสริมสร้างจินตนาการ การมาร่วมกิจกรรมกับครอบครัวอื่น ๆ ก็ทำให้เด็ก ๆ ได้เจอเพื่อนวัยเดียวกันมากขึ้น ได้ความสนุกสนานอีกต่างหาก กิจกรรมที่เราจัดเราตั้งลำดับความสำคัญอันดับหนึ่งคือ ความสนุกสนาน และอยากให้เด็ก ๆ ทุกคนภูมิใจกับงานของตัวเอง เพราะทุกงานที่เด็ก ๆ ทำออกมาน่ารักและสวยงามในแบบของตัวเองจริง ๆ 

              ในขณะที่ตัวเราเองก็ได้รับอะไรหลาย ๆ อย่างจากกิจกรรมนี้มากเหมือนกัน เราเรียนรู้ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากการผสมสีที่จางเกินไป เราเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับคนจำนวนมาก จริง ๆ แล้วเราเป็นมนุษย์ที่เมื่อเกิดข้อผิดพลาด จะรู้สึกเฟลกับตัวเองเหลือเกิน (ตอนพิมพ์ก็ยังเฟลอยู่นิดหนึ่ง y-y) แต่พอเราได้ย้อนกลับมามองเด็ก ๆ อีกครั้ง ความเฟลในใจเราก็ค่อย ๆ หายไป แค่เขาสนุกกับกิจกรรมที่เราจัด เราก็รู้สึกพอใจมากแล้ว ตอนที่เด็ก ๆ เดินมาเล่าว่าเขาทำซองจดหมายส่งให้ใครมันน่ารักมาก ๆ เลย มีเด็กชายคนหนึ่งบอกเราว่าเขาส่งจดหมายไปให้ สมเสร็จ ซึ่งเป็นตัวละครในนิทานที่เราเล่าก่อนทำกิจกรรม เขาเล่าเป็นเรื่องราวเลย น่ารักมาก ๆ ตอนที่เด็ก ๆ เดินมาเล่าเรื่องราวของผลงานตัวเองด้วยความสดใส ทำให้เรารู้สึกว่า เขาเอ็นจอยกับกิจกรรมจริง ๆ แต่อย่างไรเราก็จะนำข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นไปปรับปรุงตัวเองและใส่ใจ รอบคอบกับงานให้มากกว่านี้ 

                เราอยากบอกว่าความสดใสของเด็กเหล่านี้ทำให้เราลืมความผิดพลาดของตัวเองได้จริง ๆ เราเก็บความสดใสทั้งหมดใส่ไว้ในใจ เป็นเหมือนเชื้อเพลิงในการทำงานชิ้นต่อ ๆ ไปของเรา จริง ๆ อาทิตย์หน้าจะเป็นอาทิตย์สุดท้ายที่เราฝึกงานที่นี่แล้ว พูดกันตามตรงเราไม่คิดว่าในอนาคตเราจะมีโอกาสทำอะไรแบบนี้อีกสักเท่าไหร่ เพราะยังมีอีกหลาย ๆ อย่างที่เราอยากทำและยังไม่ได้ลองทำ เช่น การทำงานในสำนักพิมพ์ การเป็น content creator หรืออะไรอีกมากมาย อาทิตย์ที่จะถึงนี้เราจะตั้งใจให้มากที่สุด เพื่อให้กิจกรรมสุดท้ายได้บอกลาเด็ก ๆ อย่างประทับใจที่สุด แต่เราจะไม่ลืมความสดใสของเด็ก ๆ ในกิจกรรมนี้แน่นอน 

ขอบคุณเด็ก ๆ ทุกคนนะคะที่มอบความสดใสให้กับพี่เบล ขอให้เด็ก ๆ มีวันที่สดใสและเติบโตด้วยเสียงหัวเราะเสมอ พี่เบลดีใจมาก ๆ ที่ได้เจอเด็ก ๆ ทุกคน · .̮ · ✿ =͟͟͞♡ (ทุกคนที่เผลอกดเข้ามาอ่านด้วยนะคะ! ขอให้มีวันที่ดีค่ะ  εїз  )