การกอดกันเนี่ย เป็นภาษากายสากลที่แสนอบอุ่นมากเลยเนอะ
เรื่อง : กอด
เรื่องและภาพ : มากิ ซาซากิ
แปล : มารินา โคบายาชิ
สำนักพิมพ์ : มูลนิธิเอสซีจี
“กอด” เรื่องราวที่เกิดขึ้น ณ ชายหาดอันเงียบสงบ เหล่าตัวละครที่มีทั้งสัตว์และคนหลายคู่กำลังกอดกันด้วยความคิดถึง
นิทานเรื่อง “กอด” เป็นนิทานที่มีคำบรรยายสั้น ๆ ใช้ถ้อยคำและภาษาที่เข้าใจง่าย เด็ก ๆ คุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ไม่ว่าจะเป็นคำว่า “คิดถึงจัง” “สบายดีใช่ไหม” หรือ “ขอกอดหน่อยได้ไหม” ล้วนเป็นถ้อยคำที่อบอุ่นหัวใจ และสร้างพลังด้านบวกส่งไปถึงผู้อ่านทุกคน ตัวละครของเรื่องยังมีลักษณะที่แตกต่างกัน สัตว์น้ำ สัตว์บก สัตว์ดุร้าย สัตว์ที่มาจากคนละสถานที่ ผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก และผู้สูงอายุ ซึ่งการใช้ตัวละครที่แตกต่างกันนั้น แสดงให้เห็นว่าแม้รูปลักษณ์ของตัวละครจะแตกต่างกัน แต่พวกเขาก็สามารถเป็นเพื่อนกันและกอดกันได้
ฉากหลักของเรื่องนี้ยังใช้ฉากหลักเพียงฉากเดียว คือชายหาดเท่านั้น ทำให้เห็นว่ามิตรภาพที่ดีของพวกเขาสามารถนำพวกเขาให้มาพบกันในสถานที่เดียวกัน แม้จะมีถิ่นที่อยู่แตกต่างกันก็ตาม อีกทั้งเรื่องนี้ยังทำให้เห็นว่าการกอดนั้นเป็นการกระทำที่มีความหมายได้หลากหลาย ไม่ว่าจะหมายถึง ความคิดถึง ความห่วงใย มิตรภาพ ความสุขหรือความเป็นหนึ่งเดียวกัน การกอดช่วยเติมเต็มซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะเป็นผู้กอดหรือผู้ถูกกอดก็ต่างได้รับความอบอุ่นหัวใจทั้งคู่
นี่เป็นหนึ่งงานที่เรามีโอกาสวิเคราะห์ในฐานะเด็กฝึกงานค่ะ! กอด เป็นหนึ่งในนิทานจากประเทศญี่ปุ่นที่เราอยากแนะนำให้ทุกคนได้อ่าน ไม่ใช่แค่เด็กเท่านั้นแต่ผู้ใหญ่ก็อ่านได้เหมือนกัน แม้เนื้อเรื่องและลายเส้นของรูปภาพจะดูนำเสนอให้เด็ก แต่จริง ๆ แล้วทุกถ้อยคำในนิทานเล่มนี้ทำให้ผู้ใหญ่อย่างเรา ๆ อ่านแล้วคิดถึงอ้อมกอด คิดถึงถ้อยคำเป็นห่วงเป็นใยของใครสักคน แล้วก็ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นใจอีกด้วยนะคะ
ลิงก์ที่วิเคราะห์ลงเพจที่ฝึกงานมีกลุ่มเป้าหมายให้ผู้ปกครองเด็ก ๆ อ่านค่ะ
( ช่วงระบายความในใจ : กระซิบว่าดีใจมาก ๆ เลยค่ะ ที่แอบเห็นว่านักแปลในวงการหนังสือเด็กและเยาวชนมาคอมเมนท์มาแชร์งานวิเคราะห์ของเรา y-y ตัวนิทานเล่มนี้ดีมาก ๆ อยู่แล้วด้วยค่ะ แต่ก็อดเขินไม่ได้ที่งานวิเคราะห์เราได้ผ่านสายตาของอาจารย์ มีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ แอ่กไปด้วยความยัก ขอให้ทุกคนมีวันที่ดีนะคะ! )
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in