เราพักที่คอนโดแถวถนนสี่พระยา
ช่วงก่อนเที่ยง เราจะเดินไปตามถนนริมฟุตบาท
เดินไปสัก 150 เมตร ก็จะถึงร้านก๋วยเตี๋ยว
ระหว่างทาง จะเห็นคุณป้าสูงวัย
นั่งประจำคู่กับจักรเย็บผ้าเก่าๆตัวหนึ่ง
ตั้งอยู่บนถนนริมฟุตบาทนั่นเอง
รับจ้างตัดขากางเกง เปลี่ยนซิป
เย็บปะทั้งหลาย ตัวละ 30-60 บาท

คุณป้าท่านไม่มีต้นทุนมากมาย
ค่าเช่าหน้าร้านคงไม่เท่าไร
ชีวิตเรียบง่าย ใช้ฝีมือการเย็บผ้า
ทำได้ไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ 9.00-16.00 น.
ไม่มีเพื่อนร่วมงาน
มีแต่คนทึ่เดินสัญจรไปมา แวะหยุดมองบ้าง

แต่สิ่งหนึ่งทึ่น่าเป็นห่วง
คือมลภาวะ อากาศไม่ดี
คุณป้าไม่ใส่ mask
ท่านคงรับอากาศอย่างนี้มาตลอด
.
.
เดินมาอีกสักหน่อย
เราก็ถึงร้านก๋วยเตี๋ยวตรงหัวมุมถนน
เจ้าของร้านใจดี มีมิตรภาพกับเรามาตลอด
ตะก่อนน้องส่าวเราป่วย พักที่โรงพยาบาล
เราจะสั่งข้าวต้มปลาไปฝากน้อง
เจ้าของร้านก็จะให้ปลามาเยอะเป็นพิเศษ
ฝากน้ำสมุนไพรมาด้วย
ให้กำลังใจเราเสมอมา

แม้ว่าวันนี้น้องไม่อยู่แล้ว
เวลาสั่งอาหาร เค้าก็จะแถมเกี๊ยวกรอบหมูสับให้
เราเป็นผู้ให้มาตลอด ชอบทิปให้เค้า
แต่น้องเค้ากลับชอบแถมของให้เรา
นานๆที เราเป็นผู้รับ ก็ปลื้มใจเช่นกัน

บางครั้งเราสั่งขนมปังแคนเบอรี่
ขนมบัวลอยน้ำขิง จากร้านเพื่อนสนิท
เราก็นำไปฝากน้องเจ้าของร้านบ้าง
มิตรภาพมิตรใจอย่างนี้
แม้ไม่ใช่ญาติ แต่ก็มีสายสัมพันธ์
ทำให้เรามีเพื่อนๆในละแวกคอนโดมากมาย
.
.
นอกเหนือจากนี้ ทั้งยาม แม่บ้าน
คนดูแลร้านซักรีด เจ้าหน้าที่นิติคอนโด
ช่างไฟ ช่างประปา เราก็ล้วนรู้จักกัน
แบ่งปันขนม ของฝากให้น้องๆเค้าเสมอ
ความสุขเราคือการให้ ทั้งสิ่งของ ขนมอร่อยๆ
และรอยยิ้ม การทักทายถามไถ่ในแต่ละวัน
ความสุขง่ายๆ มิตรภาพรอบตัวเรานั่นเอง

?????