‘อวี้ถัง’ บุตรสาวคนโตของตระกูลพ่อค้า ลืมตาตื่นขึ้นมาในวันที่กิจการครอบครัวถูกไฟไหม้วอดวาย .วันนั้น...คือห้วงเวลาก่อนที่ตัวนางต้องแต่งงานเข้าสกุลหลี่เพื่อพยุงกิจการครอบครัว แล้วกลายเป็นม่ายตั้งแต่ยังสาว และถึงคราวพบจุดจบแสนอาภัพ. เมื่อโชคชะตาไม่ใจร้าย ส่งให้นางย้อนกลับมาแก้ไขเรื่องราวก่อนจะสายเกินไป นางจึงต้องทำทุกทาง แม้กระทั่งไปพัวพันกับคนสกุลเผยที่สถานะสูงศักดิ์เหนือผู้ใด เพื่อกอบกู้ฐานะทางการเงิน เพื่อรักษาครอบครัวให้ยังอยู่พร้อมหน้า ทักษะทางการค้า ไหวพริบ เล่ห์กลจึงต้องมี.ทว่า ‘เผยเยี่ยน’ นายท่านสามแห่งสกุลเผย ผู้ที่ครั้งก่อนไม่เคยอยู่ในสายตากลับปรากฏตัวให้นางเห็นอยู่ร่ำไป นอกจากชะตาครั้งใหม่ เห็นทีเรื่องหัวใจอาจเป็นฤดูกาลใหม่เช่นกัน .ฤดูใหม่นี้... หญิงสาวไร้เดียงสาดั่งบุปผากลีบบาง จะเปลี่ยนเป็นบุปผางามที่แข็งแกร่ง.นี่คือ ห้วงเวลาของบุปผาที่กำลังผลิบาน บนย่านการค้าแห่งนี้ที่แข่งกันเร่าร้อนดั่งฟอนไฟ! 

ขอแบ่งเป็นทีละร้อยตอนเหมือนเดิมค่ะ จากคราวที่แล้วเราอ่าน ยามดอกวสันต์ผลิบาน งานของจือจือในหอหมื่นอักษรไปแล้ว เอาจริงเมื่อก่อนไม่ชอบอ่านรายตอนเลย ขี้เกียจ แต่พอกลับไปทำงานที่ออฟฟิศก็คิดว่ามันเหมาะกับการอ่านแบบสั้นๆ จริงๆ แบบแวะอ่านฆ่าเวลาเวลาต้องรออะไรก็อ่านได้หนึ่งตอนพอดี

เราลังเลระหว่างเรื่องนี้กับร้อยรักปักดวงใจ (ซึ่งชื่อใกล้กับอีกเรื่องมากใช่ปะ คือร้อยรักปักใจ อะไรทำนองนี้ แล้วอยู่หอหมื่นอักษรเหมือนกันด้วย ตอนแรกเรางงมาก ว่าเอ๊ะ ยังไงนะ) แต่ร้อยรักปักดวงใจได้ยินมาว่า พระเอกมีเมียหลายคน บวกกับมันยังไม่จบด้วย เราก็เลยคิดว่ามาเปิดเรื่องนี้ดีกว่า เห็นว่าอ่านค่อนข้างง่ายเทียบกับงานจือจือเรื่องอื่น

พอมาอ่านเองจริงๆ ก็เห็นด้วยเลยอะ เราเคยอ่านงานจือจือมาคือ พราวพร่างบุปผาตระการ อริร้ายหวนรัก แล้วก็ยามดอกวสันต์ผลิบาน ซึ่งในสี่เรื่องนี้เราชอบแค่เรื่องสุดท้ายเรื่องเดียว

พอมาอ่านเรื่องนี้ก็รู้สึกว่าอ่านได้แบบสบายๆ มีญาติน้อยกว่าเรื่องอื่นมาก แล้ว pace การดำเนินเรื่องถือว่าเร็วเลย ไม่เอ้อระเหยแบบเรื่องอื่นๆ เลิฟไลน์ก็ค่อนข้างชัด แบบพระนาง interact กันเร็วแล้วก็ค่อนข้างเยอะ

แค่เราอ่านมาร้อยตอนก็รู้สึกได้แล้วว่าพระเอกสนใจนางเอกมากๆแล้ว พูดได้เลยว่าชอบแล้วอะ ส่วนนางเอกก็สนใจเหมือนกันแต่คงยังพูดไม่ได้ว่าเป็นเชิงความรัก

พระเอกอย่างเผยเยี่ยนเป็นพระเอกแบบซึนๆหน่อย แล้วก็ไม่มีประสบการณ์เรื่องความรัก ถึงจะฉลาดก็จริงแต่เดานางเอกผิดตลอด ส่วนนางเอกอย่างอวี้ถังก็กลับชาติมาเกิดใหม่ก็ฉลาดแบบในระดับที่คนธรรมดาจะฉลาดได้ เราค่อนข้างชอบคาแรกเตอร์พระนางมากๆ 

ซีนที่ชอบของช่วงร้อยตอนแรกคือซีนที่อวี้ถังมีเรื่องกับสกุลหลี่อะ ก็แบบสนุกกก แล้วก็ชอบน้องชายคนเล็กของสกุลเว่ย แอบคิิดว่าจริงๆถ้าไม่มีพระเอกก็แต่งงานกับน้องชายสกุลเว่ยก็น่าจะมีความสุขเหมือนกันนะ

แต่น้องชายสกุลเว่ยแอบเหมือนน้องชายสกุลซ่งของเรื่องน้าฉือเลย ให้ฟีลคล้ายๆกัน แต่คนนี้ดื้อกว่า

พลอตเรื่องเป็นแนวร้านค้าในเมืองเมืองนึง พระเอกมาจากตระกูลที่ยิ่งใหญ่มากของเมือง

พระนางใกล้ชิดกันมากขึ้น พระเอกชอบนางเอกแบบเห็นได้ชัด แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่รู้ตัวกันนะ แล้วก็เริ่มมีแย้มๆเรื่องในอดีตว่าการที่นางเอกออกมาจากสกุลหลี่มันค่อนข้างมีเบื้องลึกเบื้องหลัง ดูเหมือนพระเอกจะเป็นคนช่วยไว้? แต่นางเอกไม่รู้รึเปล่า

นางเอกก็ใกล้ชิดกับสกุลเผยแล้วก็เด็กๆในสกุลเผยมากขึ้น กู้ซีกำลังจะแต่งงานเข้าสกุลเผยกับหลานของเผยเยี่ยน

จริงๆพออ่านเรื่องนี้กับยามดอกวสันต์ผลิบานต่อกัน แล้วแอบรู้สึกว่า position ของเผยเยี่ยนกับน้าฉือ คล้ายๆกันอยู่ คือเป็นลูกชายคนเล็กที่ถูกตัดเส้นทางราชการแล้วมารับช่วงต่อที่บ้านเหมือนกัน แต่ของบ้านสกุลเผยมีกิจการที่ค่อนข้างออกหน้าออกตา แล้วก็ยังมีฮูหยินผู้เฒ่าแม่ของพระเอกที่ดูแลนางเอกในช่วงเวลาหนึ่งอีก พระเอกนางเอกก็เหมือนอยู่กันละรุ่น

ตอนที่ 201-300
เราเปิดเพลินมากก ตอนที่เขียนนี่คือเปิดไปถึง 300 กว่าแล้วโดยไม่รู้ตัว ช่วง 201-300 สนุกดีค่ะ อ่านเพลินมากกก พระเอกในที่สุดก็รู้ใจตัวเองสักที แหม่ ว้าวุ่นอยู่นาน แล้วก็ขอนางเอกแต่งงานเรียบร้อยแล้ว
เรื่องนี้อย่างที่เราบอกไปว่ามีหลายส่วนที่ึคล้ายๆยามดอกวสันต์ผลิบาน แต่ไดนามิกของพระนางไม่เหมือนกันเลย น้าฉือจะเป็นผู้ใหญ่มีความแบบ sex appeal พุ่งกระฉูด คิดได้รอบด้าน วางแผนไปสิบก้าว เหมือนล้อมตัวนางเอกไว้ตลอด
ส่วนเผยเยี่ยนค่อนข้างไร้เดียงสาเรื่องความรัก ถึงจะอายุไม่น้อยแล้วแต่ก็ไม่เคยมีความรักมาก่อนแล้วก็ไม่รู้อะไรเลยสักอย่างแล้วเจ้าตัวก็รู้ด้วยว่าไม่สันทัดเรื่องนี้ คือเป็นจุดที่น่ารักมากๆ พระเอกเหมือนแมลงวันไร้หัว บินชนนู่นชนนี้ เดือดร้อนเพื่อนต้องมาคอยช่วยกระทุ้ง 55555 เราชอบจุดนี้ของพระเอกมากเลย ถึงพระเอกจะมีจุดที่แบบเผด็จการตามประสาคนที่เป็นคุณชายร่ำรวยตอนนี้ยังเป็นผู้นำตระกูลอีก แต่ก็ใส่ใจนางเอกมาก แถมยังขี้เขิน กอดนางเอกทีหนึ่ง วิ่งหนีไปแบบโซซัดโซเซ
ตัวนางเอกเองก็ไม่ได้เป็นสายน้องนุ่มนิ่มแบบยามดอกวสันต์ผลิบาน เราคิดว่านางเอกพึ่งพาตัวเองได้ระดับหนึ่งเลย แล้วก็มีลูกบ้า กล้าชน อะไรก็กล้าทำ คิดว่าสองคนนี้เข้ากันได้ดีมากๆเลยค่ะ
ตัวละครรองๆในตอนนี้ เราชอบคุณหนูสวี น่ารักดี

เรื่องนี้เทียบกับเรื่องอื่นของจือจืออาจจะนับว่าไม่ยาวมากแล้วก็ไม่ซับซ้อนมากด้วยเช่นกัน ในช่วงร้อยตอนสุดท้ายนางเอกแต่งงานกับพระเอกเรียบร้อย ใช้ชีวิตในบ้านสกุลเผยอย่างมีความสุข มีประเด็นเข้ามาบ้างแต่ก็ไม่ได้แบบเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร พระนางก็เข้ากันดี ไม่มีดราม่าเรื่องความสัมพันธ์เลย

อีเว้นใหญ่ที่สุดของร้อยตอนหลังถ้าไม่นับเรื่องการแต่งงานของเผยเยี่ยนกับอวี้ถังก็คงจะเป็นการแยกสกุลของเผยถง หลานชายคนโตของสกุลเผยคนนี้ ให้ฟีลเป็นคนแบบไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง หันไปฟังคนนั้นทีคนนี้ที หูเบา เราว่าแยกๆออกไปก็ดี จะได้จบๆกัน ภายภาคหน้าจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนเพราะครอบครัวนี้อีก

ตอนท้ายมีเรื่องของเผิงสืออีเข้ามา แต่ก็จัดการได้อย่างว่องไว เราแอบรู้สึกว่าจือจือตัดจบแบบค่อนข้างรีบอีกแล้วล่ะค่ะ

แต่!เรื่องนี้มีตอนพิเศษค่ะ

555555 คือก่อนจะกดเปิดตอนพิเศษอะ คาดหวังเอาไว้มากว่าตอนพิเศษจะต้องแบบเออ อาจจะไขปมชาติที่แล้วของนางเอกรึเปล่านะ สรุปตอนชาติที่แล้วเผยเยี่ยนช่วยถังอวี้รึเปล่านะ หรือเผยเยี่ยนเคยชอบถังอวี้มั้ยเลยช่วยขนาดนั้น หรือว่าจะเป็นตอนหวานๆของพระนางกันนะ

ปรากฏว่าตอนพิเศษมันเป็นเนื้อเรื่องจาก POV ของกู้ซีอะ แบบค่อนข้างโฟกัสที่สกุลของเผยถงที่แยกตัวออกไปแล้ว ก็รู้สึกว่าอืมมม ไม่ตรงกับที่คาดไว้นิดนึงแต่ก็ยังเปิดอ่านจนจบ ก็คิดว่าสนุกดี คิดว่าหลายคนต่างก็ไปตามทางของตัวเอง อยากเห็นในอนาคตของลูกชายสองคนของอวี้ถังมากๆ 

บวกกับอยากรู้เรื่องชาติที่แล้วจริงๆ 555 (ไม่เลิกๆ 55555555)

สรุปก็เราคิดว่าสนุกดีค่ะเรื่องนี้ อ่านง่ายกว่ายามดอกวสันต์ผลิบาน มีญาติน้อยกว่าระดับงานจือจือทั่วไป แล้วก็ซับซ้อนน้อยกว่า พระนางก็ไม่ต้องรอนานนัก เลิฟไลน์เริ่มค่อนข้างเร็ว เจอกันเร็วมาก

บุคลิกพระเอกนางเอกน่ารักทั้งคู่ ถ้าให้เทียบกับดอกวสันต์เรายังชอบน้าฉือมากกว่า แต่ตัวเผยเยี่ยนก็น่ารักแบบมีความเด็กๆอยู่หน่อยๆ มีความขบถ บ้าดีเดือดอยู่ในตัว แบบไม่ค่อยสนหน้าอินทร์หน้าพรหม ซึ่งด้วยอำนาจของเผยเยี่ยนก็ทำแบบนั้นได้จริงๆ ก็รู้สึกว่าเออ เป็นจุดที่มีเสน่ห์ของพระเอกมากๆเลย

ร้อยรักปักดวงใจเราคงไม่ได้อ่าน ดูแนวแล้วไม่ได้ใช่แนวเราเท่าไหร่ ถ้าจะอ่าน อาจจะอ่านจิ่วฉงจื่อไม่ก็มู่หนานจือละมั้ง