ความรักเป็นสิ่งที่ยากจะหาคำใดมาจำกัดความได้ เพราะรูปแบบของมันนั้นไม่ตายตัว เป็นได้ทั้งสิ่งสูงค่ายากจะหาสิ่งใดเปรียบ เป็นได้ทั้งความเศร้าสลดที่ชวนให้หดหู่ใจ เป็นความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างแสนสาหัส เป็นความว่างเปล่าที่ยากจะเติมเต็ม เป็นความสว่างไสวในชีวิต หรืออาจจะเป็นไฟที่แผดเผาทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง

          แม้กระทั่งตัวตนของเราเอง

          นัยน์ตาคมจ้องมองรูปถ่ายที่แสนคุ้นตาในมือด้วยความอาวรณ์ ความทรงจำของคนในรูปนั้นยังคงเด่นชัด แต่มันก็เป็นแค่ความทรงจำ ไม่มีสิ่งใดในรูปที่มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว ทุกอย่างภายในบ้านหลังนี้ก็เช่นกัน ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่นอกจากภาพแห่งความทรงจำอันแสนสุขที่กลับกลายเป็นฝันร้ายสำหรับเขา

          ทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้ามันไม่จำเป็นอีกแล้ว

          เสียงจุดไฟแช็กดังขึ้น...ยามเมื่อรูปที่ถืออยู่นั้นติดไฟ เขาก็ปล่อยให้มันร่วงหล่นลงบนพื้นที่เจิ่งนองไปด้วยของเหลวสีดำข้น กลิ่นของน้ำมันนั้นลอยเตะจมูก เปลวไฟค่อย ๆ ลามเลียไปทั่วห้อง เผาไหม้ทุกอย่างจนกลายเป็นเพียงเถ้าถ่าน บ้านทั้งหลังพังทลายลงพร้อม ๆ กับร่างของใครคนหนึ่งที่แตกสลายหายไปตลอดกาล

---------------------------------------------------------

-The End-
10/09/60 เวลา 21.50น.

----------------------------------------------------------

งานเก่าตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ไม่เคยได้อัพลงที่ไหนนอกจากในทวิต เป็นฟิคจากแท็กเขียนฟิคตามคีย์เวิร์ดในทวิตค่ะ วันนี้จัดคลังฟิคก็เลยเอาเรื่องเก่าๆที่ไม่เคยลงมาอัพสักหน่อย แรงบันดาลใจของแดรบเบิ้ลเรื่องนี้มาจากพันนิชเชอร์ในซีรีส์แดร์เดวิลนั่นเอง