คุณเชื่อเรื่องเนื้อคู่กันไหมครับ

—สำหรับผม มันคือเรื่องเหลวไหลทั้งเพ

จนกระทั่งผมได้พบกับคนคนนึงที่เข้ามาทำลายความคิดนี้ของผมลงอย่างสิ้นเชิง

เขาชื่อจองแจฮยอนเป็นรุ่นน้องร่วมมหาวิทยาลัย เราเรียนอยู่คนละคณะกันแต่เรากลับได้เจอกันบ่อยเพราะมีความสนใจที่คล้ายคลึงกัน

ทุกวันหลังเลิกเรียนผมจะไปนั่งรอเขาที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย นั่งอ่านหนังสือรอเขาได้ไม่ถึงสิบหน้าดีนักเขาก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับใบหน้าง้ำงอและเสียงโอดครวญเบาๆ ที่เกิดขึ้นเพราะการเรียนเรามักเดินทางออกจากมหาวิทยาลัยด้วยรถยนต์ส่วนตัวของผมและมุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะริมแม่น้ำมันเป็นสถานที่ที่ใครต่อใครต่างก็แนะนำว่าดีที่สุดสำหรับการเดท

ใช่ครับผมเป็นคนขอเขาเดทเอง

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันในร้านขายแผ่นเสียง— ซึ่งน้อยคนนักที่จะสละเวลาพักผ่อนของตัวเองให้กับบรรดาแผ่นเสียงคลาสสิคเหล่านั้น

อย่างที่บอกไปว่าเรามีความชอบและสนใจในสิ่งต่างๆที่คล้ายคลึงกันเยอะพอสมควร นั่นจึงทำให้ค่ำคืนนี้ เสื่อพลาสติกขนาดกลางถูกผมกับเจ้าแมวนุ่มนิ่มขนฟูแสนน่ารักอย่างเขาทิ้งตัวลงนอนทับมันมาได้สักพักแล้ว

“พี่จอห์นคิดว่าเราเหมือนเนื้อคู่กันไหม”

จู่ๆแจฮยอนก็ฝ่ายเปิดบทสนทนาขึ้นมาก่อนหลังจากที่ผมกับเขานอนดูดาวบนท้องฟ้าอยู่เงียบๆมาได้ระยะนึง และคำถามที่เขาถามขึ้นนั้นเรียกเสียงหัวเราะจากผมเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะหันไปมองใบหน้าด้านข้างที่แสนงดงามและดูดีไร้ที่ติราวกับรูปปั้นของเขาพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“พี่ไม่เชื่อเรื่องพรรค์นั้นหรอก”

“โหยไม่โรแมนติกเลยอ่า นี่นะ เราเคยอ่านเจอว่าเนื้อคู่ของเราจะต้องชอบอะไรเหมือนๆ เรานิสัยก็จะคล้ายๆ เรารวมไปถึงการกระทำที่แทบจะเหมือนเป็นคนคนเดียวกัน”

“ฮ่าๆอย่างนั้นเหรอ”

“ใช่แล้วเราสองคนก็เหมือนกันมากๆ มากกว่าที่เราเคยอ่านเจอมาอีกนะ”

ผมยังคงหัวเราะให้กับความคิดตื้นเขินที่แสนจะน่ารักของเขาอย่างต่อเนื่องจนโดนอุ้งมือแมวตะปบเข้าให้จนได้แต่แล้วก็ต้องหยุดทุกการกระทำเอาไว้ก่อนเมื่อเจ้าเด็กน่ารักข้างกายดึงแขนของผมให้เหยียดยาวก่อนจะใช้มันหนุนต่างหมอน

นั่นยิ่งทำให้ผมได้เห็นดวงดาวแสนงดงามนับล้านดวงที่กำลังส่องประกายอยู่ภายในดวงตาคู่สวยของเขาได้ชัดยิ่งขึ้น

จองแจฮยอนคือความรักของผม

จองแจฮยอนคือคนที่ผมยกทั้งใจให้กับเขาอย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ

และจองแจฮยอนคือโลกอันแสนงดงามที่มีผมเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว

ผมยังคงนอนมองความงดงามข้างกายด้วยรอยยิ้มอยู่อย่างนั้นก่อนจะละสายตาขึ้นมองหมู่ดาวแสนสวยบนฟ้าเหมือนกับแจฮยอน

“ถึงพี่จะไม่เชื่อเรื่องเนื้อคู่อะไรนั่น”

“แต่พี่เชื่อว่าเราคือคนที่พี่อยากให้อยู่ข้างๆในฐานะคนรักไปตลอดชีวิตเลยนะ”

“พี่รักเรานะครับแจฮยอน”

แล้วท้องฟ้าก็สวยงามมากยิ่งขึ้นเมื่อหมู่ดาวนับล้านแข่งกันทอประกายในยามค่ำคืนโดยที่ม่านเมฆเปิดกว้างให้เราสองคนได้มองเห็นพวกมันชัดยิ่งขึ้น

“สวยเนอะ”

รอยยิ้มของแจฮยอนยามที่กำลังมีความสุขอย่างหาที่สิ้นสุดไม่ได้น่ะสวยเกินกว่าที่ผมจะหาคำเรียกใดๆมานิยามมันเลยล่ะ

“ใช่บนนั้นสวยมาก”

“สวยเหมือนเราในตอนนี้เลย”

ดวงดาวนับล้านที่เปล่งแสงแข่งกันอย่างไม่รู้จักพอด้านบนนั่นกำลังโดนความงดงามของคนข้างๆบดบังเข้าให้แล้ว — ก่อนที่หมู่มวลผีเสื้อแสนสวยจะเข้ามาทักทายตัวผมแทนแสงดาวระยิบระยับพวกนั้น

please tag #octody or comment below these.

Thank you for your reading :)